Οι μέρες τελευταία είναι τόσο περίεργες και «σκοτεινές», που σχεδόν ξεχάσαμε πως ήρθε η άνοιξη, ότι η μέρα έχει μεγαλώσει και πως έχουν ανθίσει ήδη οι αμυγδαλιές και οι πασχαλιές! Σήμερα το πρωί, βγαίνοντας στην αυλή μου, είδα στον δρόμο απέναντι δυο ανθισμένες αμυγδαλιές ενώ η γειτονιά μύριζε από τις πασχαλιές!
Η άνοιξη είναι εδώ, ο ήλιος λάμπει και σύντομα όλα θα είναι όπως πριν. Εξάλλου αυτό μας διδάσκει και η όμορφη ιστορία που λένε για τις πασχαλιές και την Παναγιά…
Η ιστορία έχει ως εξής: όταν σταύρωσαν τον Χριστό, η μητέρα του η Παναγία ήταν πολύ στεναχωρημένη. Περπάτησε αρκετά κι έπειτα, εξαντλημένη από το κλάμα και τον πόνο για τον μοναχογιό της, κάθισε κάτω από ένα δέντρο γεμάτο φύλλα και καθόλου λουλούδια.
Η Παναγία αποκοιμήθηκε και τότε το δέντρο, έριξε όλα του τα φύλλα για να την σκεπάσουν και να μην κρυώνει. Όταν ξύπνησε, είδε τα γυμνά κλαδιά του δέντρου, έπειτα πρόσεξε τα φύλλα που ήταν ριγμένα πάνω της και την ζέσταιναν, και νιώθοντας ευγνωμοσύνη το ευλόγησε λέγοντας: «Να είσαι πάντα ευλογημένο και μοσχοβολημένο!».
Το δέντρο τότε άνθισε για πρώτη φορά με υπέροχα και μοσχοβολημένα λουλούδια! Ονομάστηκε πασχαλιά και ανθίζει κάθε άνοιξη για να μας θυμίζει πως ό,τι κι αν συμβαίνει, όσο δυσοίωνο ή σκοτεινό κι αν φαίνεται, πάντα περνάει…
[mama]
