Σήμερα ποὺ «κάθε θάνατος, ὀφείλει νὰ σφραγιστεῖ ἀπὸ μίαν Ἀνάσταση» (Μενουχίν), ποὺ «Στέκουν τὰ πάντα στὴ λαμπρή στιγμή σὰ μαγεμένα» (Σικελιανός), ποὺ «τὰ σήμαντρα τῶν ἐξοχικῶν ἐκκλησιῶν φτάνουν ἀπὸ πολὺ μακριά, ἀπὸ πολὺ βαθιὰ» (Ρίτσος)… Σήμερα ποὺ τίποτα δὲν εἶναι ὅπως τὸ ξέραμε, ζητᾶμε ἀπαντήσεις σὲ αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα ποὺ θὰ κάνουν ὁρισμένους νὰ νιώσουν ἄβολα.
Εἶναι ὄντως αὐτὴ «ἡ χειρότερη ὑγειονομικὴ κρίση τῶν τελευταίων ἑκατὸ χρόνων»;
Ὑπάρχουν συμπολίτες μας ποῦ ἐπιχειροῦν κυνικὰ νὰ κτίσουν πολιτική, ἐπιστημονικὴ ἢ δημοσιογραφικὴ καριέρα πάνω στὸν τρόμο ποῦ προκαλεῖ ἡ πανδημία;
Ποιὸς εἶναι ὁ χρήσιμος ἠλίθιος αὐτοῦ του ἀφηγήματος, ποῦ πιστεύει ὅτι ὑπηρετεῖ ἕναν εὐγενῆ σκοπὸ ἐνῶ στὴν οὐσία χρησιμοποιεῖται;
Εἶναι ἠθικὸ νὰ γίνονται δημοσκοπήσεις ἐν καιρῶ καραντίνας καὶ τί δείχνει τὸ ὅτι κάποιοι συζητοῦν γιὰ.... ἐκλογὲς λόγω τῆς «εὐνοϊκῆς» συγκυρίας;
Τὸ σύνδρομο τοῦ σωτήρα μπορεῖ νὰ σταθεῖ δίχως τὸ σύνδρομο τοῦ ἐγκλεισμοῦ καὶ τί πιστεύουν γιὰ τὴ σχέση αὐτῶν τῶν δύο ὅσοι ἔχουν τὸ σύνδρομο τοῦ χρυσοθήρα;
Ὑπάρχουν μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης ποὺ ἐπωφελοῦνται τόσο ἀπὸ τὸ μέτρο τῆς ἀναστολῆς τῶν ἐργαζομένων, ἀλλὰ ὠφελοῦνται πολυπλεύρως καὶ οἰκονομικά, λ.χ. ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνιακὴ καμπάνια τοῦ Μένουμε Σπίτι;
Ποιὰ θὰ ἦταν ἡ ἀντίδραση τῶν πολιτῶν ἂν ὅλα αὐτὰ τὰ μέτρα καὶ γιὰ τὶς ἐκκλησίες ἰδιαιτέρως, δὲν τὰ ἔπαιρνε μία δεξιὰ κυβέρνηση (ποῦ ἔχει γιὰ σημαία τῆς τὸ «πατρίς, θρησκεία, οἰκογένεια») ἀλλὰ μία («ἄθεη») ἀριστερή;
Πότε ἔκλεισαν ξανὰ οἱ ἐκκλησίες στὴν Ἑλλάδα;
Πότε καὶ ἔναντι ποιανοὺ ἀδικήματος οἱ ἀστυνομικὲς ἀρχὲς καὶ ἡ Πολιτικὴ Προστασία ἐπέδειξαν τέτοιο ζῆλο καὶ τέτοια ἀντανακλαστικὰ τὰ τελευταῖα 50 χρόνια;
Πῶς γίνεται νὰ χαρακτηρίζονται «κοινοὶ ἐγκληματίες», «ἀμετανόητοι» κ.λπ. ἱερεῖς ποῦ ἄνοιξαν τὶς πόρτες γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὸν Ἐπιτάφιο λίγες δεκάδες πιστοὶ ἢ κάποιοι ἄλλοι «ἀσυνείδητοι» ἐπειδὴ κοινώνησαν στὰ κρυφὰ ὁρισμένους ἄλλους;
Τί ἄραγε ἔχουν νὰ ποῦν οἱ πραγματικοὶ ἐγκληματίες γιὰ τοὺς ἐφημέριους τῶν σωφρονιστικῶν καταστημάτων ποὺ τοὺς ἐξομολογοῦν καὶ προσπαθοῦν νὰ τοὺς βοηθήσουν νὰ ἀλλάξουν ζωή;
Τολμοῦν αὐτοὶ ποὺ ἀπευθύνουν αὐτοὺς τοὺς ὑβριστικοὺς χαρακτηρισμοὺς στὸ ἱερατεῖο μὲ τόση κακεντρέχεια, νὰ κάνουν τὸ ἴδιο καὶ ἔναντι μουσουλμάνων ἱερέων λ.χ.;
Δὲν θὰ μποροῦσαν κάποιες ἀκολουθίες νὰ γίνουν ὑπαίθρια, μὲ τήρηση τῶν προτεινόμενων ὁρίων ἀποστασιοποίησης ὅπως γίνεται καὶ σὲ ἄλλες -λιγότερο προοδευμένες ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα- χῶρες;
Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὀργανωθεῖ ἔστω ἕνα ἐφάπαξ ὀργανωμένο προσκύνημα ἢ μία περιφορὰ τοῦ Ἐπιταφίου χωρὶς κόσμο;
Ὁ καθημερινὸς συνωστισμὸς στὶς λαϊκὲς ἀγορὲς καὶ τὰ σοῦπερ μάρκετ εἶναι μία ἱκανοποιητικὴ συνθήκη γιὰ τοὺς ἐπιτελεῖς τοῦ ὑπουργείου Ὑγείας;
Ἀπὸ ὅλο αὐτὸ ἀποδείχθηκε τελικὰ ἡ «ἀνωριμότητα», ὁ «παρορμητισμὸς» καὶ ἡ «ἀμετροέπεια» τῶν «θεὸ-τρελῶν» Χριστιανῶν τῆς Ἑλλαδικῆς ἐκκλησίας ἢ ἡ ἐκ τοῦ πονηροῦ ὑπερβολὴ τῶν σωφρόνων ἐπικριτῶν τους;
Ἡ ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἱκανοποιημένη μὲ τὸν τρόπο ποῦ διαχειρίστηκε τὸ ζήτημα;
Ἀντιλαμβάνονται οἱ ἱεράρχες καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τί τελεσμένο δημιουργεῖται μὲ αὐτὸ τὸ γεγονὸς καὶ πρόβα γιὰ ποιὰ μελλούμενα μπορεῖ νὰ εἶναι;
Πόσες προσωπικὲς ἐλευθερίες μποροῦμε νὰ παραχωρήσουμε ἀκόμη;
Πῶς γίνεται νὰ ἔχουμε τὴν ὑγειά μας, τελικῶς, ἀφοῦ οἱ ἄστοχες μεθοδεύσεις ἔκαναν τὸ Πάσχα τοῦ 2020 μία σταύρωση διαρκείας γιὰ τὴ συντριπτικὴ πλειονότητα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ μία ἀτελείωτη ζωὴ ἐν τάφω;
https://www.sportime.gr/apopseis/20-avola-erotimata-gia-to-pascha-tou-2020/
