Η κόρη του μεγάλου Θεοδοσίου (379-395) Πλακιδία ήρθε από τη
Ρώμη να επισκεφθεί τον αδελφό της Αρκάδιο στην Κωνσταντινούπολη. Ζήτησε και την
άδεια, περνώντας από το Άγιον Όρος, να έρθει και να προσκυνήσει στην Ιερά Μονή
Βατοπεδίου. Έγινε με λαμπρότητα δεκτή και, είτε εκ ταπεινοφροσύνης είτε κατά
θείαν οικονομίαν, εισήλθε στον Καθολικό Ναό όχι από τις Βασιλικές πύλες, με
ευλάβεια και κατάνυξη. Μόλις μπήκε από τη βόρεια μικρή πόρτα στον νάρθηκα,
ξαφνικά ακούει δυνατή φωνή που έλεγε:
«Τι θέλεις εσύ εδώ; Εδώ είναι Μοναχοί και εσύ
είσαι γυναίκα. Γιατί δίνεις αφορμή στον εχθρό να τους πολεμεί με πονηρούς
λογισμούς; Στάσου και μη προχωρήσεις μήτε ένα βήμα, αν θέλεις το καλό σου».
Έντρομη η Πλακιδία τα έχασε από το φόβο, γονάτισε και ζήτησε έλεος.
Σε ανάμνηση αυτού του θαύματος έκτισε το παρεκκλήσι του
Αγίου Δημητρίου, και εκεί που ακούστηκε η φωνή διέταξε να αγιογραφηθεί στον
τοίχο εικόνα της Θεομήτορος, προ της οποίας ως σήμερα καίει ακοίμητη καντήλα. Η
Εικόνα αυτή ονομάζεται Αντιφωνήτρια.
Η βασίλισσα ανέφερε το γεγονός στον Αρκάδιο, ο οποίος
αφιέρωσε Μετόχιο στη Μονή, έδινε κατ’ έτος χρήματα και θέσπισε να μην
εισέρχονται γυναίκες στο Άγιον Όρος. Και οι Μοναχοί κράτησαν αυτήν την αρχαία
παράδοση και δεν επιτρέπουν την είσοδο ούτε σε θηλυκά ζώα. Αυτόν τον κανόνα τον
σεβάστηκαν ακόμη και οι Τούρκοι κατακτητές επί 450 χρόνια. Παλαιοί Πατέρες
αναφέρουν μάλιστα ότι όταν κάποτε Τούρκοι αστυνομικοί θέλησαν να φέρουν τις
γυναίκες τους και έκαμαν τις απαιτούμενες ενέργειες (έγγραφο με υπογραφές),
προτού να ξεκινήσει ο ανώτερός τους από τη Δάφνη, πίνοντας τον καφέ του έπεσε
κάτω και πέθανε. Οι άλλοι τα έχασαν και έλεγαν στους μοναχούς: «Το γυναίκα που έχετε εδώ δεν αφήνει να
φέρουμε τις γυναίκες μας». Τον νεκρό τον έθαψαν και ακολούθησε νεροποντή κατακλυσμιαία,
ώστε παρασύρθηκε το πτώμα και ξεβράσθηκε στην απέναντι χερσόνησο. Με αυτόν τον
τρόπο έδειξε η Παναγία ότι ούτε και νεκρόν ακόμη δέχεται αυτόν που τόλμησε να
παραβιάσει το άβατο του Αγίου Όρους.
Το άβατο εφαρμόστηκε και διατηρείται, διότι με τον
συγχρωτισμό ανδρών και γυναικών υπάρχει κίνδυνος πτώσεως των αδυνάτων και διότι
η συνάφεια αυτή γίνεται ισχυρή λαβή για κατηγορίες εναντίον του Μοναχισμού. Αυτό
τονίζει και ο 18ος κανόνας της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, και ο
πατέρας του Μοναχισμού Μέγας Αντώνιος. Η εκτροπή από τον κανόνα αυτόν
στηλιτεύεται από όλους τους Αγίους Πατέρας. Υπάρχουν πολλοί λόγοι «κατά
συνεισάκτων». Υπήρξαν αιρετικοί (Σίμων ο μάγος, Απολλινάριος, Γνωστικοί,
Μασσαλιανοί, άλλες ενθουσιαστικές αιρέσεις), που με τη συμβίωση ανδρών και
γυναικών έγιναν αίτιοι πολλών σκανδάλων. Στο Άγιον Όρος το άβατο κατοχυρώνεται
με αυτοκρατορικά χρυσόβουλα, με Πατριαρχικά σιγίλλια, με σουλτανικά φιρμάνια,
με άρθρα διεθνών κανονισμών, με όλα τα ελληνικά Συντάγματα, με το νομοθετικό
διάταγμα 2623 (Φ.Ε.Κ. 268/28-9-1953).
(Από το βιβλίο του
ιερομονάχου Μαξίμου «Η Μητέρα Των Χριστιανών – Γιορτές και θαύματά της στον
Άθωνα», σελ. 140-141)
