«Κανένα σπίτι στα χέρια Έλληνα πολίτη» είναι το σλόγκαν που θα ταίριαζε απόλυτα στην κυβέρνηση. Οι πλειστηριασμοί είναι η αιχμή της ωμής κρατικής βίας.
Κυβέρνηση -Πλειστηριασμοί: Ενώ τον τελευταίο καιρό τα συστημικά ΜΜΕ κάνουν ό,τι μπορούν για να εθίσουν τους πολίτες στον κοινωνικό κανιβαλισμό και στο σύνδρομο της κλειδαρότρυπας, το κράτος εισβάλλει στο άσυλο της κατοικίας από την πόρτα, «κανονικά και με τον νόμο».
Με ηλεκτρικά πριόνια, με σφυριά, καλέμια και λοστούς, τα κρατικά όργανα επιτελούν «θεάρεστο» έργο για το κράτος των τραπεζών, που ουσιαστικά κυβερνάει αυτόν τον τόπο. Μπορεί τα κανάλια να διασπείρουν συνεχώς τον φόβο λέγοντας για τις νυχτερινές εφόδους του Ερντογάν, όμως προς το παρόν δεν είναι ο «Σουλτάνος» εκείνος που… «έρχεται νύχτα» να απειλήσει τους Έλληνες, άλλα οι δικαστικοί επιμελητές που καταφθάνουν αχάραγα στα σπίτια οφειλετών και δίνουν το σύνθημα για την λεηλασία της ιδιωτικής περιουσίας.
Οι άθλιες και ντροπιαστικές εικόνες που είδε όλη η Ελλάδα να διαδραματίζονται στο σπίτι της δημοσιογράφου Ιωάννας Κολοβού για ένα χρέος 15.000 ευρώ, είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου από το δράμα που περνούν χιλιάδες νοικοκυριά, βλέποντας κράτος και τράπεζες αγκαζέ, να πραγματοποιούν ένα άνευ προηγουμένου πλιάτσικο στις περιουσίες τους.
Η κυβέρνηση μπορεί να μην ενδιαφέρεται να προστατέψει τα σπιτικά από την ακρίβεια, την ανέχεια και την εγκληματικότητα, άλλα φρόντισε να φτιάξει ομάδες κρούσης που εκπαραθυρώνουν κόσμο σε χρόνο «dt». Με συνοπτικές διαδικασίες στο σπίτι της δημοσιογράφου, εμφανίστηκε δικαστικός επιμελητής, αστυνομία, κλειδαράς και μεταφορική εταιρεία για να εξασφαλίσουν τα ματωμένα λάφυρα μιας τράπεζας ή κάποιου επιχειρηματία. Να πόσο καλολαδωμένη και αποτελεσματική μπορεί να γίνει η κρατική μηχανή, αν πρόκειται να αρπάξει το βιός του Έλληνα.
Το ελληνικό κράτος έχει μεταβληθεί σε βασικό γρανάζι του χρηματοπιστωτικού συστήματος ενώ οι πολιτικοί γίνονται ατομικές «αποικίες» χρέους, και οι «αποικιοκράτες» είναι οι ίδιοι οι τραπεζίτες. Ενόσω οι κυβερνητικοί ζουν την νιρβάνα του καπιταλιστικού τους παραδείσου και απολαμβάνουν σκανδαλώδεις ρυθμίσεις των τεράστιων δανείων τους, οι απλοί Έλληνες ακούνε στην θύρα τους, τους γδούπους από τους πολιορκητικούς κριούς των τραπεζών.
Ανύπαρκτο κράτος – λιγοστή αλληλεγγύη
Η μια πλευρά αυτού του νομίσματος είναι η απουσία του κράτους από την προστασία του πολίτη και η συνέργεια του στο φαγοπότι που πραγματοποιούν οι ολιγάρχες. Η άλλη πλευρά του νομίσματος, εξίσου σημαντική, είναι η απάθεια της κοινωνίας μπροστά στην καταστροφή του συνανθρώπου. Απότοκο της διχόνοιας, της συμφεροντολογίας και του ωχαδερφισμού που κυριαρχεί στον κοινωνικό ιστό.
Βασικός παράγοντας για το ότι πολλά νοικοκυριά «πνίγονται» αβοήθητα και κανένας δεν το μαθαίνει, είναι και η αποξένωση που έχει δημιουργηθεί από την αστικοποίηση της κοινωνίας. Οι μεγαλουπόλεις συντηρούν στρατιές από ξένους μεταξύ ξένων και η έννοια του πλησίον έχει καταντήσει άγνωστη. Οι φιλανθρωπίες περιορίζονται σε ψηφιακά «likes» και μερικά υποστηρικτικά σχόλια σε όσες θέσεις συμπορεύονται με το σινάφι του καθενός.
Χάθηκε η αλληλεγγύη και το φιλότιμο μεταξύ των Ελλήνων και σε αυτό το άγονο κοινωνικό τοπίο βρίσκουν πεδίο δόξης λαμπρό να δράσουν τα «κοράκια». Διότι σε μια κοινωνία που θα είχε πνεύμα αλληλεγγύης και δεν θα ήταν τσούρμο από μονάδες που σκουντουφλάνε στους τοίχους της απομόνωσης τους, πολλά από τα χρέη των νοικοκυριών θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν με την αλληλοβοήθεια.
Αυτές οι τεράστιες δυνατότητες της κοινωνίας που πάνε στράφι λόγω του παρτακισμού που επικρατεί στην πλειοψηφία, γίνονται καθημερινά έμπρακτη ενέργεια στο φιλανθρωπικό έργο που παράγεται από πάμπολλες ενορίες της Ελλάδας, όπου από το πλεόνασμα ή το υστέρημα των χριστιανών πληρώνονται συνεχώς χρέη, λογαριασμοί, ενοίκια, προμήθειες τροφίμων, ακόμα και σπουδές φοιτητών. Αυτό το λέμε ώστε να γίνεται κατανοητό πως η εξάλειψη των φαινομένων ανέχειας δεν είναι κάτι το ουτοπικό, άλλα κάτι απολύτως ρεαλιστικό και απτό που συμβαίνει καθημερινά σε περιορισμένη – δυστυχώς – κλίμακα.
Έχοντας ένα σοβαρό κράτος που θα έδινε προτεραιότητα στην προστασία του λαϊκού συμφέροντος και με ενεργοποιημένο το αίσθημα αλληλεγγύης από όλον τον λαό, δεν θα έμενε κανένας χώρος για να δράσουν οι ακρίδες των funds και των «επενδυτών» που αποψιλώνουν περιουσίες.
Καλές οι συγκεντρώσεις συμπαράστασης προς την παθούσα δημοσιογράφο, ωραία και η πηγαία αντίδραση της γειτονιάς που θύμισε άλλες εποχές, άλλα πρέπει να υπενθυμίσουμε στους εαυτούς μας πως ολόκληρο το 2022 έχουν γίνει χιλιάδες πλειστηριασμοί με ανθρώπους να χάνουν τα σπίτια τους ακόμα και για χρέος 1.000 ευρώ. Άνθρωποι που έμειναν στον δρόμο εντελώς αβοήθητοι. Άνθρωποι που δεν έτυχε να έχουν μια κάμερα που θα καταγράψει τον κρατικό τραμπουκισμό που υπέστησαν και ένα μικρόφωνο να πουν τον πόνο τους.
Μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν πως με την περίπτωση της κ. Κολοβού ανακαλύψαμε την «Αμερική» για όσα άθλια συμβαίνουν εδώ και έναν χρόνο σχεδόν. Ναι η δύναμη της εικόνας είναι ακαταμάχητη, άλλα και την πληροφορία την έχουμε στο πιάτο. Η λαϊκή στέγη πρέπει να προστατευτεί πάση θυσία, και αυτό απαιτεί αγώνες και μαζική ευαισθητοποίηση. Μην καθησυχαζόμαστε επειδή χτυπάνε την πόρτα του διπλανού, γιατί τα κέντρα εξουσίας διαμορφώνουν έτσι τον οικονομικό πόλεμο προς τα νοικοκυριά που αργά η γρήγορα θα χτυπήσουν και την δική μας πόρτα…
https://www.sportime.gr/bloggers/eleftherios-andronis/plistiriasmi-to-kratos-kani-ton-trampoukismo-delivery-stin-porta-mas/
