Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2022

Ποιος άραγε θα με βοηθήσει να βγώ από τον λάκκο...

Ένας Χριστιανός από την Κίνα εξήγησε τη διαφορά μεταξύ Χριστού, Κομφούκιου και Βούδα ως εξής:
Ήμουν στον πάτο ενός βαθύ, βρώμικου λάκκου και φώναξα για βοήθεια. Ένας γέρος γκριζομάλλης πλησίασε στην άκρη ενός λάκκου και με κοίταξε προσεκτικά. Στο τιμημένο πρόσωπό του υπήρχε μια σφραγίδα του κόσμου και ένα ατίθασο πνεύμα.

- Γιε μου, αυτό είναι ένα απαίσιο μέρος.

- Ναι, έπεσα εδώ. Βοήθησέ με να ξεφύγω από αυτό.

- Γιε μου, είμαι ο Κομφούκιος. Αν είχατε διαβάσει τα βιβλία μου και ακολουθούσατε όλα όσα είναι γραμμένα σε αυτά, δεν θα είχατε βρεθεί ποτέ σε αυτόν τον λάκκο.

- Ναι  Δάσκαλε. Αλλά δεν μπορείς να με βοηθήσεις;

Αλλά ο δάσκαλος έφυγε. Πρόσφατα είδα έναν άλλον άντρα να σκύβει πάνω από τον λάκκο. Αυτός ο τύπος είχε τα χέρια του κλειστά μπροστά του και τα μάτια του κλειστά. Αυτός ήταν ο Βούδας. Είναι σαν να κοιτούσε κάπου μακριά.

- Γιε μου, απλά κλείσε τα μάτια σου, κλείσε τα χέρια σου και ξέχνα τον εαυτό σου. Μπείτε σε τέλεια ξεκούραση. Μην σκέφτεσαι τίποτα που μπορεί να σε ενοχλήσει. Ηρέμησε, παιδί μου, και τότε θα είσαι στην ίδια απολαυστική γαλήνη όπως εγώ.

- Ναι δάσκαλε θα το κάνω όταν βγω από εδώ. Βοηθήστε με!

Αλλά ο Βούδας έφυγε. Άρχισα να βυθίζομαι σε όλο και πιο βαθιά απελπισία, αλλά ξαφνικά είδα έναν άλλον Άνθρωπο. Δεν έμοιαζε με αυτούς τους δύο. Ήταν απλός, όπως όλοι οι άνθρωποι, στο πρόσωπό Του υπήρχαν σημάδια ταλαιπωρίας και φώναξα:

- Πατέρα, βοήθησέ με!

- Παιδί μου, είπε, τι έγινε;

Δεν μπόρεσα να Του απαντήσω γιατί ήταν ήδη δίπλα μου στο χώμα. Με αγκάλιασε και με βοήθησε να βγω, μου έδωσε φαγητό και ηρεμία. Δεν με προσέβαλε, απλά είπε:

- Μην το κάνεις άλλο αυτό. Θα πάμε μαζί.

Και από τότε πορεύομαι με τον Χριστό. Αυτό θα κάνει ο Χριστός για σένα. Θα σου έρθει όπου κι αν είσαι. Ο Ιησούς θα γίνει η ελπίδα σου και θα περπατάς μαζί Του μέχρι να φανερωθεί μπροστά σου το φως της επερχόμενης ανάστασης. 

https://filoinikodimou.blogspot.com/2022/02/blog-post_70.html

Τα θυμάσαι τα αδέρφια σου;

Έχουμε να γράψουμε ιστορία ακόμη...