Eνώ, οι εθνικιστές υποστήριξαν αρχικά την υποχώρηση του Στρατηγού Σεργκέι Σουροβίκιν από τον Χερσώνα, τώρα βρίσκεται υπό πίεση να αποδείξει ότι η αποχώρηση ήταν σωστή.
Η εγκατάλειψη του προγεφυρώματος του Χερσώνα από τις Ρωσικές δυνάμεις, θα δυσκολέψει κατά πολύ τυχόν επιθετική επιστροφή των Ρώσων μελλοντικά, προκειμένου να περάσουν τον Δνείπερο κατευθυνόμενοι προς Νικολάγιεφ και Οδησσό.
Όμως, ο Αλεξάντερ Μιχαήλοφ, επικεφαλής του Γραφείου Στρατιωτικής-Πολιτικής Ανάλυσης, πιστεύει ότι η πονηριά του «στρατηγού Αρμαγεδδώνα» Σεργκέι Σουροβίκιν στην Ουκρανία ήταν απρόσμενη για τη Δύση.
«Πρόκειται για πολύ φυσιολογικές συνδυασμένες τακτικές πολέμου, όταν δεν χρησιμοποιούνται μόνο στρατιωτικά μέσα χτυπήματος στόχων. Χρησιμοποιούν επίσης μέσα που δεν είναι άμεσοι στρατιωτικοί στόχοι, αλλά επηρεάζουν άμεσα τη συνέχιση ή την εμφάνιση ενός πολιτικού διαλόγου μεταξύ των αντίπαλων πλευρών», αναφέρει.
Μάλιστα πιστεύει ότι, η νίκη μπορεί να επιτευχθεί σε τρία βήματα και η Ρωσία το κάνει.
Βήμα πρώτο. Ένα μήνυμα προς τις ελίτ της Ουκρανίας
Ο Μιχαήλοφ υπενθύμισε ότι, η Ρωσία δεν επιδίωξε και δεν επιδιώκει να «αξιοποιήσει» τους κατοίκους της Ουκρανίας και, γενικά, τα άτομα σλαβικής εθνικότητας για χάρη κάποιου είδους πολιτικής αντίθεσης στην υβριδική Δύση. «Αντιθέτως, είναι σημαντικό για εμάς να ξεσηκώσουμε τον Ανεξάρτητο και να του μεταδώσουμε την κατανόηση του σημαντικότερου γεγονότος ότι, είναι από μόνο του ένα κατεχόμενο κράτος», αναφέρει.
Επισημαίνει δε, ότι η Ρωσία, με τις ενέργειές της, προτείνει για άλλη μια φορά στις ουκρανικές ελίτ τον τρόπο επίλυσης αυτής της σύγκρουσης, και υπάρχει μόνο ένας τρόπος, «η εκπλήρωση των απαιτήσεων που θέσαμε πριν από την έναρξη της ειδικής επιχείρησης: τον αφοπλισμό του ουκρανικού στρατού , η άρνηση συμμετοχής σε στρατιωτικά μπλοκ, η πυρηνική λέσχη δυνάμεων κ.λπ. Η Μόσχα τα έχει δηλώσει όλα αυτά περισσότερες από μία φορές», δηλώνει.
Βήμα δυο. Ένα παιχνίδι φθοράς
Θεωρεί σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα, η Ρωσία θα φτάσει στη νίκη, αλλά αυτή η μέθοδος θα είναι δαπανηρή σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικοτεχνική βάση.
Ο «Στρατηγός Αρμαγεδδών» ως διοικητής της Κοινής Ομάδας Δυνάμεων στη ζώνη NVO, ακολουθεί διαφορετική προσέγγιση. Ελιγμοί μεγάλης κλίμακας έπαψαν να εφαρμόζονται. Προτιμούνται τα χτυπήματα στις ενεργειακές υποδομές του εχθρού και όχι στις στρατιωτικές υποδομές. Οι τελευταίες, είναι καλά προστατευμένες γιατί καλύπτονται από συστήματα αεράμυνας και βρίσκονται σε οχυρωμένες περιοχές.
Κατά τη γνώμη του, η Ρωσία μπορεί πολύ γρήγορα να τερματίσει τις εχθροπραξίες με νίκη ή μπορεί να τις διεξάγει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, βασιζόμενη στη φθορά του εχθρού.
«Έχουμε έναν παγκόσμιο εχθρό, τη συλλογική Δύση, και είναι πολύ δύσκολο να τον εξαντλήσουμε από υλικοτεχνική άποψη, αλλά είναι δυνατό. Και τι γίνεται με την Ουκρανία; Τι θα μείνει από αυτήν, αφού τεθούν σε εφαρμογή όλες αυτές οι αποφάσεις (του Σουροβίκιν) ;», αναφέρει.
Βήμα τρίτο. Η Ρωσία παίρνει πίσω
Ο Μιχαήλοφ επέστησε την προσοχή σε μια άλλη σημαντική απόχρωση: η Ρωσία χτυπά την ενεργειακή υποδομή, συνειδητοποιώντας ότι μπορεί να την αποκαταστήσει. Επιπλέον, όλα αυτά τα αντικείμενα είναι σοβιετικής κατασκευής.
«Έμειναν ως κληρονομιά στην Ουκρανία από την καλή Ρωσία μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Αφήσαμε πολλά πράγματα στην Ουκρανία:
τα μεγαλύτερα αποθέματα όπλων, το πιο ανεπτυγμένο στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα και έναν τεράστιο αριθμό βιομηχανιών υψηλής τεχνολογίας που η Ρωσία θα μπορούσε να εξαλείψει, και ενέργεια, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών. Όλα κατασκευάστηκαν στην ΕΣΣΔ. Η Ουκρανία μετά το 1991, δεν κατασκεύασε ούτε μία εγκατάσταση ενεργειακής υποδομής», αναφέρει.
Υπενθυμίζει ακόμη ότι, η Ρωσία έγινε ο κληρονόμος των χρεών της ΕΣΣΔ, ο εγγυητής της ασφάλειας στις χώρες του μετασοβιετικού χώρου. «Μόνο που τώρα ο μετασοβιετικός χώρος αποσύρθηκε από τις συμφωνίες με τη Ρωσία, πέρασε στο πλευρό του εχθρού, οπλίστηκε με τα όπλα του και επέτρεψε την επέμβαση χιλιάδων εχθρικών στρατευμάτων στο έδαφός του», αναφέρει.
Τέλος τονίζει ότι, η Ουκρανία είναι ένα κράτος όπου η κοινωνία δεν είναι έτοιμη για τον κανονικό ευρωκαπιταλισμό. Η Ουκρανία θα συνεχίσει να ικετεύει και να απαιτεί να χτιστούν όλα με έξοδα κάποιου άλλου.
