Ο πρωθυπουργός Κούλης Μητσοτάκης δέχεται έντονες πιέσεις από το ΠΑΣΟΚογενές πολιτικό περιβάλλον του Μαξίμου, πιέσεις οι οποίες είχαν ατονίσει λόγω των πυρκαγιών, για να επιχειρήσει ανανέωση της λαϊκής εντολής μεταξύ 26 Σεπτεμβρίου και 10 Οκτωβρίου, καθώς όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι το τελευταίο χρονικό σημείο που έχει σοβαρές πιθανότητες να είναι πρώτο κόμμα.
Από την ερχόμενη άνοιξη και μετά, φαίνεται ότι θα επιστρέψουμε σε μία εικόνα του 2014, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ επέλαυνε προς την εξουσία.
Οι εισηγητές των εκλογών θέλουν να προλάβουν τις πιθανές γερμανικές πιέσεις για κυβέρνηση συνεργασίας που θα προκύψουν μετά τις εκλογές με απλή αναλογική, οι οποίες δεν θα δώσουν την κυβέρνηση περισσότερες από 100 έδρες στην καλύτερη περίπτωση.
Και να πάνε εν συνεχεία σε δεύτερη εκλογική αναμέτρηση εντός ενός μηνός ελπίζοντας ότι έχει εξαερωθεί μέρος της λαϊκής δυσφορίας και προβάλλοντας το δίλημμα «Μητσοτάκης ή χάος» να καταφέρουν έστω μια ελαφρά καλύτερη επίπεδο και να κερδίσουν πλειοψηφία έστω και λίγων εδρών.
Στο Βερολίνο η αλλαγή στα πρόσωπα και ο αποχαιρετισμός της Μέρκελ μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου θεωρούν ότι αρκεί για να μην υπάρξει οργανωμένη γερμανική πίεση για κυβέρνηση συνασπισμού, ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ.
Όλα αυτά με καταλύτη της δραματική οικονομική κατάσταση της οικονομίας.
Σύμφωνα με τα προσωρινά στοιχεία σε τροποποιημένη ταμειακή βάση, για το πρώτο επτάμηνο του 2021, δηλαδή την περίοδο του Ιανουαρίου – Ιουλίου 2021, παρουσιάζεται έλλειμμα στο ισοζύγιο του κρατικού προϋπολογισμού ύψους 12.528 εκατ. ευρώ έναντι ελλείμματος 10.915 εκατ. ευρώ το αντίστοιχο διάστημα του 2020.
Με απλά λόγια, η οικονομία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και το έλλειμα έχει εκτιναχθεί σχεδόν κατά 1,6 δισ. σε σύγκριση με την καταστροφική περσινή χρονιά.
Αν για τον οποιονδήποτε λόγω η ΕΚΤ πάψει να εγγυάται τα ελληνικά ομόλογα, τότε... τέλος!
Το πολυδιαφημισμένο ανέκδοτο του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης, (ανέκδοτο για τους πολίτες, οι μεγάλες εταιρείες θα πάρουν σημαντικό μέρος του πακέτου), παραμένει.. «αόρατο»!
Έκθεση του διοικητικού συμβουλίου του ΔΝΤ, το χαρακτήρισε «λάθος το πρόγραμμα αξιοποίησης των κονδυλίων», διότι απλούστατα θα επιτείνουν τις εισαγωγές και θα επιδεινώσουν το αρνητικό ισοζύγιο.
Και αν αυτά συμβαίνουν τώρα, τα επόμενα δύο χρόνια, που τελειώνει και συνταγματικά ο χρόνος της κυβέρνησης, θα είναι ακόμα πιο δύσκολα.
Η κυβέρνηση πρακτικά έχει ήδη ηττηθεί, ακόμα και αν κερδίσει με ένα ποσοστό της τάξης του 25%, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να «τραβήξει» ακόμα το τμήμα των πατριωτών ψηφοφόρων που αποχωρούν από τη ΝΔ. Αλλά αυτό ισχύει σήμερα. Αν σκεφθούμε ότι ο Γ.Α.Παπανδρέου το 2009 πήρε 43% και το 2012 13%, γίνονται αντιληπτές οι ανησυχίες των πολιτών.
Ένας νέος ισχυρός πολιτικός σχηματισμός να προκύψει από τις κοινωνικές διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη, τελείωσε άδοξα (και καταστροφικά για την Ελλάδα) η διακυβέρνηση Μητσοτάκη.
Την ζοφερή εικόνα για την ελληνική οικονομία την ερχόμενη πενταετία αποτυπώνει έκθεση του ΔΝΤ: Εφέτος η ελληνική οικονομία θα έχει πρωτογενές έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης 6% του ΑΕΠ από 7% πέρυσι, το οποίο το 2022 μπορεί να είναι πλεονασματικό μόλις κατά 0,3% (ένα τέτοιο ποσοστό εύκολα μπορεί να γυρίσει και ανάποδα), ενώ εν συνεχεία η ανάπτυξη θα είναι «φυματική»: Περίπου 1,5% κατ'έτος μέχρι το 2026!
Δηλαδή ούτε το 2026 δεν θα έχουμε φτάσει στο επίπεδο του 2019 το οποίο ούτως ή άλλως, συνολικά ήταν μια ακόμα κακή χρονιά για την ελληνική οικονομία, ένας ακόμα κρίκος στην τραγωδία που ξεκίνησε το 2009.
Το συνολικό έλλειμμα (περιλαμβανομένων των τόκων για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους) εκτιμάται το 2020 ήταν 9,9% του ΑΕΠ και φέτος θα κυμανθεί περίπου στα ίδια επίπεδα, το 8,9% και ελπίζεται ότι θα είναι «μόνο» 2,6% το 2022 και... 1,5% το 2026.
Το δημόσιο χρέος εφέτος θα είναι περίπου στο 210,1% του ΑΕΠ από 213,1% που ήταν το 2020. Ελπίζεται ότι θα υποχωρήσει στο 179,6% το 2026. Δηλαδή 7 χρόνια μετά το 2019, το χρέος θα είναι υψηλότερο από το 2019!
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Η πορεία της χώρας εντός της ευρωζώνης, θα κλείσει 25ετία το 2026 και η καταστροφή είναι άνευ προηγουμένου για την χώρα. Πραγματικά συγκρίνεται μόνο με τα χρόνια που ακολούθησαν την ήττα του 1897, αν και τότε δεν βρισκόμασταν εντός ευρωζώνης και η χώρα βρήκε την δυνατότητα να ορθοποδήσει με το στρατιωτικό κίνημα του 1907 που έφερε τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Τώρα; Πώς θα ξεφύγει η χώρα από την ευρωζώνη που την «πνίγει»;
