γιά τήν δική μας σωτηρία, γιά τό δικό μας καλό, γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τοῦ μιαροῦ διαβόλου τάς χεῖρας… διότι ( ὁ ἄνθρωπος) πάντοτε ἔκανε τό θέλημα τῆς σαρκός του καί τοῦ ἐχθροῦ διαβόλου, ἡ ἀδικία βασίλευε, ἡ πορνεία ἐπαινεῖτο, ἡ μάχη καί ἡ ἔχθρα περίσσευε, ἡ ἀσωτία ἐμακαρίζετο, ἡ εἰδωλολατρία ἐπλήθυνε, τόν Θεό οὐδείς ἐλάτρευε, τά εἴδωλα προσκυνοῦντο, τά θελήματα του ὁ καθένας ἔκανε...
Ὅλα αὐτά ζητοῦσαν ἱατρεία, ζητοῦσαν θεραπεία, ἀλλά κανείς δέν βρισκόταν ἄξιος ἱατρός, κανείς δέν μποροῦσε νά σώσει τό γένος τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν κόλαση καί ὄχι μόνο ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἀλλ’ οὔτε κἄν τόν ἑαυτόν του δέν μποροῦσε νά ἐξαγοράσει κανείς ἀπό τήν κόλαση… Ὕστερα, Αὐτός ὁ Μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, ὁ Λόγος τοῦ Πατρός, ὁ Κτίστης καί Ποιητής τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, Αὐτός πού εἶναι Βασιλιάς, καταδέχθηκε πτωχεία, γιά νά πλουτίσει ἐμᾶς, πού εἶμαστε φτωχοί ἀπό καλά ἔργα καί στερημένοι ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πτώχευσε γιά νά λιγοστεύσει τίς ἁμαρτίες μας.
Σέ
σπήλαιο γεννήθηκε φτωχικό γιά νά καθαρίσει τίς ψυχές μας, πού ἦταν
σπήλαια καί κατοικητήρια τῶν κακῶν ληστῶν, τῶν δαιμόνων, τήν γῆ ἁγίασε
καί τόν ἀέρα φώτισε, τήν μέν γῆ μεμιασμένη ἀπό τίς πρός τά εἴδωλλα
θυσίες τῶν ἀνθρώπων, τόν δε ἀέρα σκοτισμένο ἀπό τόν καπνό τῶν θυσιῶν. Σέ
φάτνη γεννήθηκε ὁ Κύριος τῆς δόξης, γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τά ἄλογα
πάθη. Θαῦμα ὄντως παράδοξο! ὁ τέλειος Θεός βρέφος ἀτελές φαίνεται, ὁ
ἄναρχος ἀρχή δέχεται, ὁ ἀόρατος σήμερα φαίνεται ὁρατός, γιά τοῦτο καί τό
ποίημα δορυφορεῖ τόν γεννηθέντα: οἱ μέν οὐρανοί δίδουν τόν ἀστέρα, οἱ
Ἄγγελοι τόν ὕμνο, ἡ γῆ τό σπήλαιο, ἡ ἔρημος τήν φάτνη, οἱ πομένες τό
θαῦμα καί οἱ ἄνθρωποι τήν Θεοτόκο Μαρία. Καί ἐπειδή ἔμελλε ὁ Θεός νά
φωτίσει ὅλο τόν κόσμο, δίνοντας σέ ὅλα τά ἔθνη τήν θεογνωσία, γι’ αὐτό
καί οἱ Μάγοι τά δῶρα ἔφεραν καί φανερώθηκαν ὡς ἀπαρχή ὅλων τῶν ἐθνῶν,
γι’ αὐτό οἱ Ἄγγελοι μαζί μέ τούς ἀνθρώπους πανηγυρίζουν καί ὑμνοῦν, σάν
νά μήν ἔχουν τίποτα ἄλλο μεγαλύτερο, οἱ δέ Μάγοι ἀπό τήν Περσία τά δῶρα
φέρνουν διότι σήμερα οἱ προφητεῖες τῶν Προφητῶν ἐκπληρώνονται… Ἡ
Παρθένος πού προανήγγειλε ὁ Προφήτης Ἡσαΐας, σήμερα τόν Ἐμμανουήλ
ἐγέννησε (= ὁ Θεός πού βρίσκεται ἀνάμεσά μας), ἐκ Πνεύματος δέ Ἁγίου
συνέλαβε καί τόν γεννᾶ, ὅπως αὐτός θέλησε. Ὁ Προφήτης Ἱερεμίας διά τοῦ
γραμματέως του Βαρούχ τήν σημερινή ἡμέρα προεκήρυττε, λέγοντας: «Οὗτος ὁ
Θεός ἡμῶν, οὐ λογισθήσεται ἔτερος προς αὐτόν… ἐπί τῆς γῆς ὤφθη καί ἐν
τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη». Αὐτή τήν ἡμέρα πάλι προεφήτευσε ὁ Προφήτης
Ἡσαΐας (Ἡσ. ια΄1-2), ὅτι ράβδος ἀπό τό γένος τοῦ Ἰεσσαί, εἶναι ἡ
Παναγία Θεοτόκος καί ἄνθος τῆς ράβδου εἶναι ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός,
πού μύρισε καί εὐωδίασε τό γένος τῶν ἀνθρώπων. Αὐτό πάλι προέβλεπε ὁ
ἵδιος Προφήτης καί ἔλεγε: «Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, υἱός καί ἐδόθη ἡμῖν,
οὖ ἡ ἀρχή ἐγενήθη ἐπί τοῦ ὤμου αὐτοῦ, καί καλεῖται τό ὄνομα αὐτοῦ
μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής,
ἄρχων εἰρήνης, Πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος» (Ἡσ. θ΄6). Γιά τήν σημερινή
Ἁγία ἡμέρα ὁ Προφήτης Μιχαίας προεφήτευσε ὅτι θά γεννηθεῖ στήν Βηθλεέμ
σάν ἄρχοντας ἐκεῖνος πού ὑπάρχει ἀπ’ ἀρχῆς, ἀπό τότε πού δημιουργήθηκε ὁ
κόσμος (Μιχ. ε΄2). Γι’ αυτή τήν χαρμόσυνη ἡμέρα ὁ Προφήτης Δανιήλ ἔλεγε
πρός τόν βασιλέα Ναβουχοδονόσορα, ὅτι θά γεννηθεῖ ἕνας Βασιλιάς τῶν
βασιλέων ὅλων, ὁ ὁποῖος θά ἀφανίσει καί θά συντρίψει τίς βασιλείες τῶν
ἀνθρώπων, πού δέν τόν προσκυνοῦν. Προφητεύτηκε τό ἔργο Του (Ἡσ.
η΄14-15), ὅτι θά εἶναι ὁ νέος Νομοθέτης (Δευτ. ιε΄15-18), θά εἶναι
Ἐκεῖνος πού θά τόν ἀποδοκιμάσουν οἱ ἄρχοντες (Ψλμ. 117,22), (Ματθ.
κα΄42-44), (Πρ. δ΄11), προφητεύτηκε ἡ προδοσία τοῦ Ἰούδα, ὅτι ὁ Χριστός
θά προδοθεῖ ἀπό ἕνα φίλο Του γιά τριάκοντα νομίσματα ἀσημένια. Ὁ
προδότης μετανοημένος θά τά πετάξει στο Ναό καί μέ αὐτά θά ἀγορασθεῖ
ἀγρός κεραμέως πού θά γίνει φιλανθρωπικό ἵδρυμα. (Ζαχ. ια΄11-13).
Προφητεύτηκε ἡ Σταύρωσή Του, «Ὤριξαν χεῖρας μου καί πόδας μου,
ἐξηρίθμησαν πάντα τά ὀστά μου. Διεμερίσαντο τά ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καί
ἐπί τόν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλήρον» (Ψλμ. κα, 19) , τά πάθη Του γιά τίς
δικές μας ἁμαρτίες (Ἡσ. νβ΄13), ἡ Ἀνάστασή Του τήν τρίτη ἡμέρα (Ὡσηέ
στ΄1-2) καί ἡ Ἀνάληψή Του στόν Οὐρανό (Ψλμ. ρθ΄1-4).
Πηγή: Αποσπασματικός Λόγος Δαμασκηνοῦ Στουδίτου «εἰς τήν κατά Σάρκα Γέννηση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ».
Γι’
αὐτό, πιστεύουμε καί ὁμολογοῦμε Ἐσένα τό μικρό βρέφος, τέλειο Θεό καί
τέλειο ἄνθρωπο… Κηρύτουμε τήν Μητέρα σου, Παρθένο Θεοτόκο. Προσκυνοῦμε
τά σπάργανα, ὑμνοῦμε τήν φάτνη, δοξολογοῦμε τήν Ἁγία Σου Γέννηση καί
ἐλπίζουμε νά ἀπολαύσουμε τήν Βασιλεία Σου. Ἀμήν.
