Την προηγούμενη Κυριακή (16 Δεκεμβρίου 2012) γράφτηκαν εφτά άρθρα για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).Φαίνεται ξεκάθαρα ότι, χωρίς καμία αιτία, έχει αρχίσει ένας «εμφύλιος πόλεμος» για το θέμα αυτό και είναι απορίας άξιο γιατί κανείς δεν διάβασε σωστά τον καθηγητή Θεόδωρο Καρυώτη, που ήταν ο πρώτος αλλά και ο μοναδικός που άρχισε να γράφει για το μείζον αυτό ζήτημα ήδη από το 1982.
Επί πολλά χρόνια τον χαρακτήριζαν γραφικό, αν και τώρα όλοι τον αντιγράφουν – χωρίς, δυστυχώς, να τον αναφέρουν. Είναι, ωστόσο, πιο σημαντικό το ότι δεν γράφουν τι ακριβώς είπε περί ΑΟΖ, με αποτέλεσμα να δημοσιεύονται βλακείες από καθηγητές (με ή χωρίς εισαγωγικά) που δεν έχουν ιδέα για το αντικείμενο.
Ο κ. Καρυώτης, ο οποίος ήταν μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, κατάλαβε την αξία της ΑΟΖ από την ώρα που ψηφίστηκε το Σύνταγμα των Θαλασσών και των Ωκεανών του πλανήτη Γη και άρχισε να γράφει για το θέμα πριν από τριάντα χρόνια. Μερικοί τον ανακάλυψαν μόλις… χθες.
Πριν από μερικά χρόνια, ο υποφαινόμενος δημοσίευσε τις ιδέες του στο Έθνος και στον Φιλελεύθερο της Κύπρου και από τότε όλοι ασχολούνται με την ΑΟΖ. Εκείνο, βέβαια, που ελάχιστοι θυμούνται είναι ότι ο κ. Καρυώτης δεν αναφέρθηκε ποτέ στον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας, παρά το γεγονός ότι γνώριζε από τότε τις μυστικές εκθέσεις των Αμερικανών για τον ορυκτό πλούτο της Ανατολικής Μεσογείου. Και οι εκθέσεις αυτές είναι πολύ σημαντικές και υποβοηθητικές για
την Ελλάδα.
Από την αρχή περιέγραψε ότι ο θαλάσσιος χώρος της Ελλάδας είναι ιερός όσο κι αυτός της ηπειρωτικής χώρας και των νησιών. Δημοσίευσε και τον χάρτη που παραθέτω, που όλοι τώρα αντιγράφουν, αναφέροντας ότι αυτή η περιοχή είναι μεγαλύτερης έκτασης από την έκταση της χώρας.
Σήμερα 134 κράτη έχουν ανακηρύξει ΑΟΖ, αν και στην πλειονότητά τους δεν διαθέτουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Αποφάσισαν, όμως, να προασπίσουν το θαλάσσιο χώρο που τους ανήκει όχι μόνο για πιθανές ποσότητες ορυκτού πλούτου, αλλά και για την προστασία της αλιείας τους και του περιβάλλοντός τους, κάτι που δεν υπάρχει στην υφαλοκρηπίδα. «Μερικοί, μιλώντας
μόνο για υφαλοκρηπίδα, προσπαθούν να παίξουν το παιχνίδι της Τουρκίας», πιστεύει ο κ. Καρυώτης και προσθέτει: «Ξεχνούν ότι ο κύριος λόγος που οι Τούρκοι δεν υπέγραψαν το Δίκαιο της Θάλασσας και αρνούνται μέχρι σήμερα να προσχωρήσουν στη Συνθήκη δεν είναι κανένας άλλος παρά η δημιουργία της ΑΟΖ».
Επί τριάντα χρόνια, οι Τούρκοι αρνούνται να συζητήσουν το θέμα της ΑΟΖ και, δυστυχώς, η Ελλάδα συνεχίζει να ικανοποιεί το αίτημά τους. Με λύπη παρατήρησα ότι κάποιοι που ανήκουν στο λεγόμενο «εκσυγχρονιστικό χώρο» προσπαθούν να πείσουν ότι, εάν η χώρα μας δεν έχει ορυκτό πλούτο, δεν χρειάζεται να κάνει ΑΟΖ. «Όλοι μας λένε ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε χάσει ένα μεγάλο μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας. Δηλαδή πρέπει να απεμπολήσουμε την εθνική μας κυριαρχία και στις θάλασσές μας, εάν δεν είναι πλούσιες;» ρωτά ο Ελληνοαμερικανός καθηγητής.
Οι 134 χώρες –μεταξύ αυτών και η Κύπρος– έκαναν μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ και κανένα κράτος που είχε διαφορές μαζί τους δεν τους κήρυξε τον πόλεμο. Ο λόγος, φυσικά, ήταν πολύ απλός. Όπως έχει τονίσει επανειλημμένα ο κ. Καρυώτης, ανακήρυξη και οριοθέτηση δεν είναι το ίδιο πράγμα. Η ανακήρυξη δεν παρουσιάζει τα θαλάσσια σύνορα ενός κράτους εφόσον δεν απέχει περισσότερο από 400 ν.μ. από ένα άλλο παράκτιο κράτος. Ο αείμνηστος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος, με την ανακήρυξη της ΑΟΖ το 2004 δεν προσδιόρισε τα θαλάσσια σύνορα της Κύπρου. Αυτό έγινε μόνο όταν η Κύπρος έκανε οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, το Λίβανο και το Ισραήλ. Ακόμα και σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν «ειδικοί» που δεν γνωρίζουν αυτή την τεράστια διαφορά. Οι περισσότεροι που παρουσιάζονται σαν υπέρμαχοι ή σαν αντίπαλοι της ΑΟΖ σίγουρα δεν έχουν διαβάσει τα 320 Άρθρα της Σύμβασης του 1982 και τα 11 Παραρτήματά της, που είναι πάνω από 200 σελίδες. Έφτασε η στιγμή να το πράξουν…
Η κατάσταση έχει αλλάξει ριζικά τον τελευταίο καιρό. Ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, φαίνεται ότι έχει διαβάσει τα άρθρα του καθηγητή και έχει πειστεί για την αναγκαιότητα της ΑΟΖ. Επίσης, φαίνεται ότι σύντομα θα φέρει στη Βουλή νομοσχέδιο που θα ανακηρύσσει την ελληνική ΑΟΖ. Γνωρίζει, ασφαλώς, ότι αυτό είναι το πρώτο αλλά καθοριστικό βήμα, γιατί χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρξει οριοθέτηση, οικοπεδοποίηση, εξόρυξη και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Εύκολα ξεχνούν μερικοί πως απέτυχαν οι Τούρκοι όταν πρόσφεραν παράνομα οικόπεδα κοντά στο Καστελόριζο –που πρώτος ο καθηγητής ανέδειξε την αξία του– σε πετρελαϊκές εταιρείες κι αυτές αρνήθηκαν να τα παραλάβουν.
Ο χρόνος θα δείξει εάν η Ελλάδα διαθέτει τερά- στιες ποσότητες υδρογονανθράκων, αλλά μέχρι τότε πρέπει να είμαστε όλοι προσεκτικοί στα σχό- λια και στις αναλύσεις μας και να αφήσουμε τον πρωθυπουργό να προχωρήσει στην οριοθέτηση της ΑΟΖ. Κι όταν γίνει αυτό, να μην αρχίσουμε να πανηγυρίζουμε για κάτι το αυτονόητο.
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/12/blog-post_6189.html#.UNRqB3fcD84
πηγή
