Μία ορθόδοξη λειτουργία στη μέση του Παρισιού

Πολύ θα ήθελα ακόμη να δείξω μερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της μακροθυμίας για τον νικημένο εχθρό,την ανεξικακία που εμπνέει το μήνυμα του Ευαγγελίου...

...Ας σκε­φτούμε το πώς φέρθηκε ό Αλέξανδρος ό Α'(εδώ) στο Παρίσι το 1814. Συμπεριφέρθηκε όχι σαν κατακτητής, άλλα σαν ελευθερωτής και φί­λος του γαλλικού λάου. Και κάτι παραπάνω, έδειξε στα μάτια της Ευρώπης πώς εννοούσε να έκδικηθη την τύχη της Μόσχας. (Εννοεί­ται εδώ ή προηγηθείσα εκστρατεία του Ναπολέοντα στη Ρωσία.

Την 29 Μαρτίου (10 Απριλίου) 1814, στην πλατεία της Επα­ναστάσεως και ήδη πλατεία Όμονοίας, στο ίδιο το μέρος όπου εί­χαν αποκεφαλίσει το Αουδοβίκο 16ο, έτέλεσαν τη μεγαλόπρεπη νυκτερινή λειτουργία του Πάσχα της Όρθοδόξου Εκκλησίας,γε­μάτη χαρά καϊ τόνο συμφιλιώσεως,τόσο σύμφωνα με το αναστάσι­μο:«...αλλήλους περιπτυξώμεθα.,συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει... Χριστός ανέστη εκ νε­κρών»,σαν λειτουργία εξιλεώσεως, άγνισμού και συμφιλιώσεως,μπροστά στα ρωσικά στρατεύματα με την εορταστική στολή των.
Ηταν ή (ευγενική) εκδίκηση του για τη Μόσχα, όπως το είπε στα­ράτα στο στενό φίλο του πρίγκιπα Αλέξανδρο Γκολιτζύν,όταν επέστρεψε στην Πετρούπολη. Εδώ αυτός άντλησε στα βάθη της χριστιανικής πείρας πού πότε - πότε κυρίευαν την ψυχή του ρώσικου λαού σ'όλα τα σκαλιά της κοινωνικής κλίμακας.

Ή μεγαλόψυχη συμπεριφορά του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου Α' απέναντι του νικημένου έχθρού δυνάμωσε το θαυμασμό που ένιωθαν γι' αυτόν οι πολυπληθείς κύκλοι της ρωσικής κοινωνίας.

Νικολάου Αρσενίεφ-''Η ρωσική ευσέβεια''

proskynitis