(Αποσπάσματα)
" Μετά την αιφνίδιον κάθοδον του Βορρά και την
επικράτησιν του Γωγ, κατάπληξις και σύγχυσις θα επικρατεί εις την οικουμένην.
«Τ ό τ ε τ α ρ α χ θ ή σ ο ν τ α ι» και «τ
α έ θ ν η» τα «καθήμενα επί νότου γωνίας» (Μεθοδίου, ενθ’ ανωτ.σ.
46), ήτοι τα εκτός της κατοχής του Γωγ μείναντα, τα οποία θα αντεπιτεθώσι
σφοδρώς συνενούμενα συμμαχικώς. Και ως «εξεγερθήσεται η ισχύς» του βασιλέως,
ήτοι του άρχοντος, του Βορρά «και η καρδία αυτού επί βασιλέα του Νότου εν δυνάμει
μεγάλη» (Δαν, ια’, 25), ούτω «και ο βασιλεύς του Νότου συνάψει πόλεμον εν
δυνάμει μεγάλη και ισχυρά σφόδρα» κατ’ αυτού, προς εξοντωτικήν αναμέτρησιν.
Τότε αι πολεμικαί δυνάμεις του Βορρά θα συμπτυχθώσι στρατηγικώς εις γραμμήν
φοβεράς πολεμικής αναμετρήσεως, αφήνουσαι κατά την αναχώρησίν των κεκαυμένην
γην.
Το πολεμικόν μέτωπον θα στηθή εις το ύψος της
Κωνσταντινουπόλεως και εις το πλάτος εθνών από της Αδριατικής Θαλάσσης έως της
Κασπίας και του Ειρηνικού Ωκεανού.
Ο μέγας, όμως, ούτος πόλεμος θα διεξαχθή κυρίως εις την Α.
Μεσόγειον, αι δε αντιμαχόμεναι δυνάμεις «συναχθήσονται εν τη Επταλόφω και
συγκροτήσουσι πόλεμον, οίος ου γέγονε (δεν έχει γίνει) πώποτε». Και «ο φόνος
των ανθρώπων ως ποταμός κινήσει και θολωθήσεται η θάλασσα εκ του αίματος»
(Μεθοδίου, ενθ’ ανωτ.σ. 47). Εκεί «αίμα πολύ που έχει να χυθή!» (Αγίου Κοσμά
του Αιτωλού), λέγει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. «Στην Πόλι (Κωνσταντινούπολιν) θα
χυθή αίμα, που τριχρονίτικο δαμάλι θα πλέξη» (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού),
«γιατί εκεί θα χτυπηθούν πολλά βασίλεια» και «μεγάλος χαλασμός κόσμου θα γίνει»
(Αγίου Κοσμά του Αιτωλού). Αλλά, όπως και αλλού, ούτω και «στην Αυλώνα θα γίνη
χαλασμός. Θα ρθούν στρατεύματα να λευθερώσουν τον τόπον» (Αγίου Κοσμά του
Αιτωλού), ως θα λέγωσιν. «Από τρία στενά μπουγάζια, Κρα, Κράψη και Μουζίνα, θα
περνούν πολλά στρατεύματα για την Πόλι» (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού). «Ο στρατός
αυτός δεν θα φθάση στην Πόλι· στην μέση του δρόμου θα μάθη, ότι ο πόλεμος
ετελείωσε» (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού).
(…)
«Και έσται εν πάση τη γη, λέγει Κύριος, τα δύο μέρη
αυτής εξολοθρευθήσεται και εκλείψει, το δε τρίτον υπολειφθήσεται εν αυτή»
(Αποκαλ. θ’, 18). Εκ των ασεβών, δεν θα αποθάνωσι πάντες κατά τον όλεθρον, αλλά
πλείστοι εξ αυτών μετ’ αυτόν και ένεκα τούτου. Διο εις τας προφητευομένας
ακρίδας «ερρέθη (ελέχθη) αυταίς, ίνα μη αδικήσωσι τον χόρτον της γης, ουδέ παν
χλωρόν, ουδέ παν δέντρον, ει μη τους ανθρώπους, οίτινες ουκ έχουσι την
σφραγίδα του Θεού επί των μετώπων αυτών. Και εδόθη αυταίς, ίνα μη
αποκτήνωσιν αυτούς, αλλ’ ίνα βασανισθώσι μήνας πέντε· και ο βασανισμός
αυτών ως βασανισμός σκορπίου, όταν παίση άνθρωπον. Και εν ταις ημέραις εκείναις
ζητήσουσιν οι άνθρωποι τον θάνατον και ου μη ευρήσουσιν αυτόν, και
επιθυμήσουσιν αποθανείν, και φεύξεται απ’ αυτών ο θάνατος»! (Αποκαλ. θ’,4- 6)
Τότε «σε παράγκες θα καταντήσουν οι πολιτείες» (Αγίου
Κοσμά του Αιτωλού) και εις πλείστας χώρας θα είναι εύρημα ο επιζών άνθρωπος εν
τη γη. «Μετά τον πόλεμο, οι άνθρωποι θα τρέχουν μισή ώρα δρόμο, για να βρίσκουν
άνθρωπο, να τον κάμουν αδερφό» (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού), τραυματίαι δε,
ασθενείς και άρρωστοι θα αποθνήσκωσιν αβοήθητοι, λόγω ολιγανθρωπίας. Οι δε
νεκροί θα μένωσιν άταφοι, κατά την προφητείαν, «και έσονται τραυματίαι υπό
Κυρίου εν ημέρα (οργής) Κυρίου, εκ μέρους της γης και έως εις μέρος της γης· ου
μη κατορυγώσιν (δεν θα ταφώσιν), εις κόπρια επί του προσώπου της γης έσονται»
(Ιερεμ. λβ’,19). …"
