Στον εναν ή θεία Κοινωνία γίνεται φωτιά καί στον άλλο φως...

Μιχαήλ Δαμασκηνός''Θεία Λειτουργία''16ος αιώνας

«...το αίμα του Χριστού...καθαριεί την συνείδησην υμών από νεκρών έργων...»(Εβρ.θ,14)

Εδώ τονίζεται από τον Απόστολο ότι το Αίμα του Χρί­στου «καθαριεί την συνείδησιν ημών». Ποια κτιστή δύναμη μπορεί να εισχώρηση στο βάθος αυτό του ανθρώπου και να το καθαρίση; Απολύτως καμμιά. Αυτό το έργο γίνεται με την άκτιστη ενέργεια του Χρίστου. Αυτή καθαρίζει και ζωοποιεί τον εσωτερικό μας κόσμο καί κατά συνέπεια όλη την ανθρώπινη ψυχοσωματική μας φύση.

 

Ό Νικόλαος Καβάσιλας στην ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας επεξηγεί ότι ή θεία Κοινωνία, καίτοι δίδεται δια του σώμα­τος,όμως «εις την ουσίαν πρώτον χωρεί της ψυχής καί δια της ψυχής εις το σώμα διαβαίνει». Καί σε άλλο σημείο λέγει ότι το Σωμα και το Αίμα του Χρίστου είναι ή αληθινή βρώση και αλη­θινή πόση της Εκκλησίας και μετέχοντες της θείας Κοινωνίας του Σώματος και Αίματος του Χρίστου δεν μεταβάλλονται αυ­τά σε ανθρώπινο σώμα, αλλά αυτή (ή Εκκλησία και εμείς) με­ταβάλλεται σε εκείνα, όπως ακριβώς ό σίδηρος Οταν έρχεται σε κοινωνία με την φωτιά, αυτός γίνεται φωτιά καί όχι ή φωτιά σίδηρος.

'Ολα αυτά δείχνουν την ευεργετική ενέργεια της θείας Κοι­νωνίας καί την δύναμη του Αίματος του Χρίστου. Αυτό καθαι­ρεί την δύναμη του πονηρού, δια του Σώματος και Αίματος του Χρίστου γινόμαστε Ναοί του Αγίου Πνεύματος, αισθανόμαστε τον Χριστό «κατοικούντα εν ταίς καρδίαις ημών» και είμαστε «λελυτρωμένοι πάσης διαβολικής ενεργείας».

Το αίμα το δικό μας

Αλλά ή ενέργεια της θείας Κοινωνίας είναι συνάρτηση της δικής μας ψυχικής καταστάσεως. Ανάλογα με την προετοιμα­σία του ανθρώπου ενεργεί ή Χάρη του Χρίστου.'Ετσι στον εναν ή θεία Κοινωνία γίνεται φωτιά καί στον άλλο φως. Στόν έ­να γίνεται τροφή καί στον άλλον δηλητήριο. Γι'αυτό από ό­λους τους αγίους τονίζεται ή αξία της προετοιμασίας για την θεία Κοινωνία. Δηλ.πρέπει να δώσουμε και έμείς αίμα με την εν γένει ασκητική ζωή, ώστε να γίνουμε κοινωνοί του Σώματος και Αίματος του Χρίστου.

Αν κατά τον Απόστολο «ει τις ου θέλει έργάζεσθαι μηδέ έσθιέτω» (Β' Θεσ. γ', 10), αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για την πραγματική τροφή, πού είναι το Σώμα καί το Αίμα του Χρί­στου. Χρειάζεται εργασία πνευματική. «Δός αίμα, λάβε πνεύ-μα» τονίζουν οι Πατέρες μας (άββάς Λογγίνος). Αυτή ή εργα­σία λέγεται άσκηση και φανερώνεται στην μετάνοια. Χωρίς ά­σκηση δεν μπορούμε να ζωοποιηθούμε από τον Χριστό. 'Υπάρ­χει στενή σχέση μεταξύ ασκήσεως και θείας Κοινωνίας. Ή πρώτη οδηγεί στην δεύτερη και ή δεύτερη ζωοποιεί και ενισχύει την πρώτη. Τελικά πρέπει να το καταλάβουμε ότι ή ουσιαστική διαφορά της Όρθοδοξίας με άλλες θρησκείες είναι το μυστή­ριο της θείας Ευχαριστίας και ή μετοχή μας στο άγιο Θυσια­στήριο. Αυτό είναι ή πηγή της ζωής.

Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου«Παρακλητικά-Σχόλια σε αποστολικούς λόγους»

 

πηγή