Πολύ
θα ήθελα ακόμη να δείξω μερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της
μακροθυμίας για τον νικημένο εχθρό,την ανεξικακία που εμπνέει το μήνυμα
του Ευαγγελίου...
...Ας σκεφτούμε το πώς φέρθηκε ό Αλέξανδρος ό Α'(εδώ) στο Παρίσι το 1814. Συμπεριφέρθηκε όχι σαν κατακτητής, άλλα σαν ελευθερωτής και φίλος του γαλλικού λάου. Και κάτι παραπάνω, έδειξε στα μάτια της Ευρώπης πώς εννοούσε να έκδικηθη την τύχη της Μόσχας. (Εννοείται εδώ ή προηγηθείσα εκστρατεία του Ναπολέοντα στη Ρωσία.
Την 29 Μαρτίου (10 Απριλίου) 1814, στην πλατεία της Επαναστάσεως και ήδη πλατεία Όμονοίας, στο ίδιο το μέρος όπου είχαν αποκεφαλίσει το Αουδοβίκο 16ο, έτέλεσαν τη μεγαλόπρεπη νυκτερινή λειτουργία του Πάσχα της Όρθοδόξου Εκκλησίας,γεμάτη χαρά καϊ τόνο συμφιλιώσεως,τόσο σύμφωνα με το αναστάσιμο:«...αλλήλους περιπτυξώμεθα.,συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει... Χριστός ανέστη εκ νεκρών»,σαν λειτουργία εξιλεώσεως, άγνισμού και συμφιλιώσεως,μπροστά στα ρωσικά στρατεύματα με την εορταστική στολή των.
Ηταν ή (ευγενική) εκδίκηση του για τη Μόσχα, όπως το είπε σταράτα στο στενό φίλο του πρίγκιπα Αλέξανδρο Γκολιτζύν,όταν επέστρεψε στην Πετρούπολη. Εδώ αυτός άντλησε στα βάθη της χριστιανικής πείρας πού πότε - πότε κυρίευαν την ψυχή του ρώσικου λαού σ'όλα τα σκαλιά της κοινωνικής κλίμακας.
Ηταν ή (ευγενική) εκδίκηση του για τη Μόσχα, όπως το είπε σταράτα στο στενό φίλο του πρίγκιπα Αλέξανδρο Γκολιτζύν,όταν επέστρεψε στην Πετρούπολη. Εδώ αυτός άντλησε στα βάθη της χριστιανικής πείρας πού πότε - πότε κυρίευαν την ψυχή του ρώσικου λαού σ'όλα τα σκαλιά της κοινωνικής κλίμακας.
Ή μεγαλόψυχη συμπεριφορά του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου Α' απέναντι του νικημένου έχθρού δυνάμωσε το θαυμασμό που ένιωθαν γι' αυτόν οι πολυπληθείς κύκλοι της ρωσικής κοινωνίας.
Νικολάου Αρσενίεφ-''Η ρωσική ευσέβεια''