Κάποτε ένας χριστιανός, πού ήταν λυπημένος, ζήτησε λόγο παρηγοριάς από τον Γέροντα και εκείνος τον είπε:
Άκουσε, αδελφέ. Χωρίς πειρασμούς και θλίψεις δεν μπορούμε να σωθούμε. Μην ξεχνάς ότι ο Θεός αυτόν που αγαπά, τον δοκιμάζει για να Τον πλησιάσει περισσότερο.
Είμεθα υποχρεωμένοι να υποδεχώμεθα με αγάπη τις διάφορες δοκιμασίες μας και να ευχαριστούμε τον Θεό για όλα.
Οι πειρασμοί που έρχονται, έρχονται με παραχώρηση του θελήματος του Θεού, για δοκιμασία και για να μείνουμε παντοτινά στην οδό της ταπεινώσεως. Μόνον έτσι γνωρίζουμε την αδυναμία μας και ζητάμε βοήθεια: «Κύριε, μη με εγκαταλείπεις στους πειρασμούς μου…». Να δοξάζουμε τον Θεό, διότι μας δοκιμάζει με διάφορους πειρασμούς εδώ σ’ αυτή τη γη. Διότι, εάν ζούμε εδώ ανενόχλητοι από πειρασμούς, δεν σωζόμεθα. Ότι είναι η φωτιά για τον χρυσό έτσι είναι οι πειρασμοί της ζωής για εμάς. Αλλά να μη ταραζώμεθα, ούτε να ολιγοπιστούμε, διότι τώρα ο διάβολος επιτίθεται σκληρότερα εναντίον των ανθρώπων, από ό,τι στο παρελθόν, διότι ξέρει ότι λίγο καιρό ακόμη θα κυρίαρχη ως κοσμοκράτορας του σημερινού κόσμου. Να προσευχώμεθα, να υπομένουμε και να ενθυμούμεθα τα λόγια του Κυρίου, πού είπε ότι θα είναι μαζί μας μέχρι συντέλειας των αιώνων. Ούτε να απελπιζόμαστε στον καιρό των δοκιμασιών μας, διότι ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει. όπως στο καιρό του προφήτου Ηλία του Θεσβίτου, του είπε ο Θεός ότι υπάρχουν ακόμη 7.000 άνδρες εκλεκτοί Του πού δεν προσκύνησαν τον θεό Βάαλ, έτσι σήμερα υπάρχουν πολλοί εκλεκτοί χριστιανοί με δυνατή πίστη πού δεν έκλιναν την ψυχή των στην δουλεία των παθών. Έχει ο Θεός τους δικαίους Του, στα χωριά και στις πόλεις, πού Τον δοξάζουν ήμερα και νύκτα και ζουν με παρθενία και εγκράτεια, ελεούν τους πτωχούς και τις χήρες, αλλά τα ονόματα τους τα γνωρίζει μόνον ο Θεός.
— Αυτούς που δεν πιστεύουν στον Θεό ή αμφισβητούν την ύπαρξή του, πώς μπορούμε να τους επαναφέρουμε στην πίστι;
— Πρώτα με την ζωή και το παράδειγμά μας. Διότι, όταν θα βλέπουν τους πιστούς να ζουν εν αγάπη και ειρήνη, πηγαίνουν τακτικά στην εκκλησία, εξομολογούνται υπακούουν στον ιερέα, δεν μεθούν και αποκτούν παιδιά εν φόβω Θεού, τότε παραδειγματίζονται και αυτοί και επιστρέφουν στην πίστι. Αυτό είναι το πιο δυνατό κήρυγμα. Κατόπιν να τους βοηθούμε με την προσευχή, να τους δίνουμε προς ανάγνωσι κατάλληλα βιβλία και να τους διδάσκουμε τον δρόμο του Θεού.
Μερικοί από τους χριστιανούς ερώτησαν τον Γέροντα, Τι τύχη θα έχουν στην άλλη ζωή οι ψυχές των φονευθέντων βρεφών από εκτρώσεις και εκείνος στενάζοντας είπε:
Εγώ πιστεύω ότι αυτά τα βρέφη είναι μάρτυρες. Αυτά θα συμπληρώσουν τον αριθμό των μαρτύρων στους έσχατους καιρούς, όπως λέγει η Αποκάλυψις. Αυτά λαμβάνουν το βάπτισμα του αίματος, όταν προέρχονται από εκτρώσεις, αλλά ή Εκκλησία δεν τα μνημονεύει στις προσευχές της για να μη ενθαρρύνει τις εκτρώσεις, πού για τους γονείς αποτελούν πράξη παιδοκτονίας.
Μερικοί γέροντες ερώτησαν τον πατέρα Παϊσιο: Ποιο είναι το χειρότερο αμάρτημα σήμερα στον κόσμο; Και εκείνος απήντησε:
Είναι η απιστία στον Θεό, διότι απ’ αυτό προέρχονται όλες οι άλλες επί της γης αμαρτίες. Όταν ο άνθρωπος δεν πιστεύει στον Θεό, δεν έχει τον φόβο Του, δεν έχει ελπίδα ούτε χαρά, αγνοεί , τον σκοπό της ζωής του και πέφτει σε όλα τα κακά, απελπίζεται και…ο Θεός να μας λύτρωση απ’ αυτά.
Μετά από την άρνηση της πίστεως, το μεγαλύτερο αμάρτημα στον κόσμο είναι ό φόνος των βρεφών δια των εκτρώσεων.
Αυτά τα δύο αμαρτήματα προκαλούν γρήγορα την οργή και τιμωρία του Θεού στους ανθρώπους.
Πώς πρέπει να συμπεριφέρομαι στον πλησίον μου για να εκπληρώνω την εντολή της αγάπης; Τον ερώτησε ένας μοναχός.
Να θεωρείς τον πλησίον σου καλλίτερο από τον εαυτό σου, να τον συμβουλεύεσαι, να του παραχωρείς την θέση σου, ενώ τις ελλείψεις του να τις καλύπτεις και να τις θεραπεύεις με την αγάπη σου. Κάνε αυτά και θα σωθείς.
Κάποιος από τους στενότερους μαθητές του τον ερώτησε: Τι συμβουλή μου δίνετε, Γέροντα, ως πνευματική διαθήκη, ή οποία θα με βοηθήσει στην σωτηρία μου, καθώς και άλλες ψυχές;
Να κάνουμε και εμείς αυτό το οποίο διδάσκουμε στους άλλους και ότι κάνουμε στην ζωή μας να γίνεται για την δόξα του Θεού και για την ωφέλεια του πλησίον, διότι η “αγάπη καλύψει πλήθος αμαρτιών”. Αυτήν την διαθήκη αφήνω σ’ όλους τους μαθητές μου δηλ, την διαθήκη τις αγάπης, όπως μας διδάσκει ο ίδιος ο Σωτήρ: “Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθητές έστε, εάν αγάπη έχητε εν αλλήλοις” (Ίωάν. 13, 35).
Από το βιβλίο «Ο Γέροντας Παΐσιος Ολάρου» των εκδόσεων «Ορθόδοξος Κυψέλη»
https://iconandlight.wordpress.com
