Και μόνο η απλή εξέταση της πραγματικότητας, μπορεί στους αστήρικτους πνευματικά να φέρει απόγνωση και απελπισία. Ο άγιος γέροντας Παΐσιος, όμως, με το προφητικό του χάρισμα ήξερε ότι περνάμε ένα παροδικό στάδιο δοκιμασιών:
«Πολλές μπόρες πέρασε η Ελλάδα, αδικήθηκε πολύ. Αλλά όμως μπόρες θά ‘ναι! Η Ελλάδα δεν θα πάθει τίποτα, γιατί την αγαπάει ο Θεός». Αιτία των δοκιμασιών είναι η απομάκρυνση από το Θεό και τη χάρη Του, είτε με ατομικές μας αμαρτίες, είτε και με συλλογικές, τις οποίες διαπράττομε σαν λαός. Έλεγε ο άγιος γέροντας Παΐσιος: «Εμείς είχαμε τον φόβο του Θεού, αλλά τον χάσαμε και δεν τον αφήσαμε κληρονομιά στην επόμενη γενιά, γι’ αυτό τώρα νομιμοποιούμε τις εκτρώσεις, τον πολιτικό γάμο… Όταν παραβαίνει ένας άνθρωπος μια εντολή του Ευαγγελίου, ευθύνεται μόνον αυτός. Όταν όμως κάτι που αντίκειται στις εντολές του Ευαγγελίου γίνεται από το κράτος νόμος, τότε έρχεται ή οργή του Θεού σε όλο το έθνος, για να παιδαγωγηθεί». (από ιστοσελίδα rel.gr)
Είναι πνευματικός ο νόμος που κρίνει τα έθνη, γιατί αυτός είναι πάνω από τους κοσμικούς. Και γι’ αυτό συμβούλευε ο άγιος: Φτιάξτε πνευματικές βάσεις. Αυτές οι βάσεις (όπως είναι οι Μονές και οι ενορίες) θα διώξουν τις Βάσεις από την Κύπρο. Το πρόβλημα της Κύπρου δεν είναι πολιτικό, στο βάθος είναι πνευματικό.
Στην Ελλάδα υπακούοντας τυφλά και άνευ όρων στα προστάγματα της Ε.Ε. δεχόμαστε με τον αντιρατσιστικό νόμο την αμαρτία της ομοφυλοφιλίας σαν αγαθό, τιμώντας τα σαρκικά πάθη… σαν αρετές. Έτσι αντί να θέλομε το καλό μας ζητώντας την προστασία του Θεού, απομακρυνόμαστε από αυτήν, προσεγγίζοντας την κοσμική νοοτροπία των Ευρωπαίων που υπακούει στον άρχοντα του σκότους, γιατί πνευματικό σκότος σημαίνει έλλειψη διάκρισης καλού – κακού και αρετών – παθών. Και ακριβώς αυτή η προσέγγιση στον αρχηγό της κακίας και η απομάκρυνση από τον Χριστό προοιωνίζει νέα δεινά…
Στην προσπάθεια ανατροπής των αξιών πρωτοστατούν οι πολιτικοί, προσθέτοντας στις προσωπικές τους αμαρτίες και τις συλλογικές της απομάκρυνσης σταδιακά από το νόμο του Θεού προξενώντας έτσι γενικό κακό. «Γι’ αυτό προσεύχομαι «να έρθει ένας αέρας». Να τους σηκώσει όλους αυτούς, πολιτικούς κλπ και να έρθουν άλλοι στα πράγματα πιο τίμιοι. Εντάξει να κάνει κι ο πολιτικός μια βίλλα, δε βαριέσαι ας κάνει. Αλλά να ενδιαφερθεί και για τον τόπο, για την πατρίδα, να κάνει κάτι για το γενικό καλό… Οι σημερινοί μόνο για το συμφέρον τους νοιάζονται. Αδιαφορούν τελείως για το γενικό καλό, για την Πατρίδα, για το Κράτος»! Και για την κατάσταση Κατοχής που μας οδήγησαν σαν άλλη Τουρκοκρατία είναι επίκαιρα τα λόγια του αγίου γέροντος: «Η Πατρίδα είναι σαν μεγάλη μάννα. Σκεπάζει με τις φτερούγες της όλους τους Έλληνες, να μπορούν να δουλεύουν, να ζουν ήσυχα, να λατρεύουν το Θεό τους. Για σκέψου να ήταν εδώ οι Τούρκοι; Να πηγαίνεις το πρωί στην δουλειά, στο χωράφι και να μην ξέρεις αν θα γυρίσεις ζωντανός! Να δουλεύεις και να έρχονται με το ζόρι να πάρουν τους κόπους σου… ή τη γυναίκα σου ή το παιδί σου. Τα περάσαμε αυτά εμείς οι Έλληνες»… (Αθανασίου Ρακοβαλή ο π. Παΐσιος μου είπε, σελ. 91)
πηγή: http://www.imdleo.gr/https://simeiakairwn.wordpress.com
