θεολόγου-ιστορικού
Ακάθιστος...
Σήμερα η Ελλάδα απ' άκρη σ' άκρη γίνεται Κωνσταντινούπολη... και γίνεται Αγιά Σοφιά... ο Ακάθιστος Ύμνος, γράφτηκε ως έκφραση ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας (ναι, κάποτε οι άνθρωποι έλεγαν κι ευχαριστώ) μα γράφτηκε στα μέτρα του επιβλητικού ναού της του Θεού Σοφίας... διαρκεί τόσο, γιατί στη διάρκειά του μπορούσε ο ιερέας να διασχίσει τον απέραντο χώρο απ' άκρη σ' άκρη, να αγιάσει κάθε σπιθαμή και κάθε γωνιά του... δε θα μπορούσε να είναι σύντομος αυτός ο ύμνος: είναι μεγάλη η αγάπη προς το τιμώμενο πρόσωπο, αλλά είναι και πρακτικά μεγάλη η διαδρομή από το ένα άκρο της Αγια Σοφιάς ως το άλλο... Ο ακάθιστος είναι ένας υπέροχος ύμνος αφιερωμένος στην Κυρά της Πόλης... ύμνος προσαρμοσμένος στα μέτρα ενός επιβλητικού, τεράστιου Ναού... ύμνος τραγουδισμένος από ανθρώπους που μιλούσαν με τον Ουρανό, που δέχονταν τη βοήθεια του και ευγνωμονούσαν αψηφώντας τη βολή ενός καθίσματος που επιτρέπει στο σώμα να δειλιάζει... πώς το έλεγε αιώνες αργότερα ο Κολοκοτρώνης; εκείνοι οι άνθρωποι και στους θεούς τους όρθιοι μιλούσαν... κι επειδή μιλούσαν ακάθιστοι, άφησαν γερό κληροδότημα... μόνο έτσι αντέχει στο χρόνο μια κληρονομιά: όταν έχει κομμάτι από Ουρανό, κομμάτι από γη και κομμάτι από θυσία...
Η Ελλάδα σήμερα γίνεται Αγια Σοφιά... και Ακάθιστη τραγουδά στην Κυρά της ... της τραγουδά, την ικετεύει, την ευχαριστεί, την αγαπά...και κόντρα σε κάθε λογική, προσδοκά μιαν απάντηση...
