Ταπεινωτική ήττα της Σ.Αραβίας στην Υεμένη - 500 νεκροί στις μάχες του Midi - Άμεσα εκεχειρία ζήτησε το Ριάντ

του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου 

Mια ντροπιαστική και οδυνηρή ήττα υπέστη ο βασιλικός σαουδαραβικός Στρατός στην επαρχεία Midi
της περιφέρειας της Hajjah στην βορειοδυτική Υεμένη όπου κατα την δάρκεια των συγκρούσεων με τους Σιίτες Χούθι που αποτελούν πλέον τις επίσημες ΕΔ της χώρας έχασαν πάνω από 500 άνδρες προκαλώντας ένα σοκ στο Ριάντ το οποίο έσπευσε άμεσα να ζητήσει εκεχειρία για να αναδιατάξει τις δυνάμεις του.

Η εκεχειρία στην περιοχή έχει προσωρινώς επιτευχθεί αν και οι μάχες συνεχίζονται στην νοτιοδυτική Υεμένη στην περιφέρεια Al-Jawf . Ως αποτέλεσμα της εκεχειρίας θα υπάρξει ανταλλαγή αιχμαλώτων και σορών νεκρών στρατιωτών και μαχητών ενώ οι Σαουδάραβες συμφώνησαν να οπισθοχωρήσων από την ελεγχόμενη από τους Σιίτες Χούθι πόλη Rabuah.

Η ήττα ήταν πέραν του αναμενόμενου ντροπιαστική δημιουργώντας μεγάλα ερωηματικά για το αξιόμαχο του βασιλικού Στρατού αλλά και όλων των σαουδαραβικών ΕΔ γενικότερα.

Η Σ.Αραβία ξοδεύει πολλά δισ.δολάρια κατ'έτος για να έχει υπερσύγχρονες ΕΔ και αεροπορική υπεροπλία στον Περσικό Κόλπο και όμως έχει μέχρι σήμερα χάσει έναν πόλεμο εναντίον σαφέστατα κατώτερων από απόψεως εξοπλισμού δυνάμεων όπως των Σιιτών Χούθι που είναι η κυριαρχούσα φυλή στην Υεμένη.

Οι ήττες των Σαουδαράβων προκαλεί ένα επιπλέον ερώτημα. Τι θα έκαναν απέναντι σε έναν οργανωμένο,αξιόμαχο και εμπειροπόλεμο Στρατό όπως ο ιρανικός.

Η σύγκρουση στην Υεμένη έχει να κάνει με την σύγκρουση στο Κόλπο των δύο μεγάλων περιφερειακών δυνάμεων.

Οι πιθανότητες η Υεμένη να μετατραπεί ξανά σε πεδίο μάχης για έναν παρατεταμένο πόλεμο είναι ιδιαίτερα αυξημένες, με τη μεσολάβηση των δύο δυνάμεων: 

Της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν (οι οποίες, σε αντίθεση με τη σύγκρουση της δεκαετίας του '60, είναι πλέον αντιμαχόμενες).   

Οι Σαουδάραβες είναι κατηγορηματικά αντίθετοι με τους Χούτι επειδή είναι Σιίτες, υποστηρικτές της αίρεσης Ζαΐντι των σιιτών του Ισλάμ. Φοβούνται ότι η «επανάσταση» των Χούτι «θα μπορούσε να εξαπλωθεί ως τα νότια σύνορά» και να ενθαρρύνουν τους δικούς τους ανήσυχους μειονοτικούς Σιίτες.    

Υπενθυμίζεται ότι τον Απρίλιο του 2000, οι Σαουδάραβες είχαν καταστείλει εξέγερση Σιιτών στην επαρχία Ναχράν, η οποία συνορεύει με περιοχές που ελέγχονται τώρα από τους Χούτι.   

Από την άλλη το Ιράν, στέλνει στρατιωτικό εξοπλισμό στους Χούτι. 

Οι αντάρτες βέβαια δεν φαίνεται να έχουν ανάγκη από όπλα, ήδη διαθέτουν περισσότερα από όσα χρειάζονται. Οι Χούτι είναι ανθεκτικοί και δεν απαιτούν εκπαίδευση. Ωστόσο, αν οι δυνάμεις τους απομονωθούν, τότε μπορεί να αυξηθεί η εμπλοκή του Ιράν στη χώρα.   

Με όλα αυτά που συμβαίνουν, η οικονομία της χώρας είναι ετοιμοθάνατη: Η Κεντρική Τράπεζα της Υεμένης εξαρτάται από δάνεια και επιχορηγήσεις από τη Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες του Κόλπου.  

 Οι Χούτι είναι ένα ευδιάκριτο κίνημα, βαθιά ριζωμένο στο κοινωνικο-πολιτισμικό πλαίσιο της χώρας.   Όλα τα τρίτα μέρη, συμπεριλαμβανομένων και εκπροσώπων της αμερικανικής κυβέρνησης (σ.σ. όπως και γερουσιαστές Τζον Μακέιν και η Νταιάν Φάινσταϊν που ζήτησαν πριν ένα χρόνο «να σταλούν περισσότερες μπότες στο έδαφος της Υεμένης»), καλά θα κάνουν να θυμηθούν τα τελευταία λόγια του στρατάρχη του Aμέρ και «αρχιτέκτονα» της καταστροφικής εκστρατείας της Αιγύπτου στα βόρεια της χώρας:

«Εμείς δεν κάναμε τον κόπο να μελετήσουμε τις επιπτώσεις σε τοπικό, αραβικό και διεθνές επίπεδο ή τα πολιτικά και στρατιωτικά ζητήματα. Μετά από χρόνια εμπειρίας καταλάβαμε ότι ήταν ένας πόλεμος μεταξύ των φυλών και ότι μπήκαμε (σε αυτόν) χωρίς να γνωρίζουμε τη φύση της γης τους, τις παραδόσεις και τις ιδέες τους».   Η αιγυπτιακή εμπλοκή στην Υεμένη είχε κοστίσει περισσότερους από 20.000 νεκρούς στρατιώτες. 

Η Σαουδική Αραβία έχει πληρώσει βαρύ φόρο αίματος μέσα σε έναν χρόνο. Πηγές κάνουν λόγο για 4.000 νεκρούς, ενώ οι Χούθι εκμεταλευόμενοι τον σιιτικό πληθυσμό των νότιων επαρχιών του Ριάντ εισβαλλουν συχνά και πραγμτοποιούν επιτυχημένες επιδρομές σε στρατιωτικές βάσεις των Σαουδαράβων.

Η στάση της Ρωσίας στο παρασκήνιο είναι υποστηρικτική στους Χούθι πιστή στον άξονα Σιιτών-Αλαουϊτών-Ορθοδόξων εναντίον του άξονα Σουνιτών-Δύσης και επιπλέον με αυ΄τον τον τρόπο το Ριάντ φοβάται να εμπλακεί περαιτέρω στην συριακή σύγκρουση από φόβο μην αν τιμετωπίσει οργανωμένη σιιτική εξέγερση στο Νότο με την βοήθεια των Χούθι.

Οι εφεδρείες όπως αποκαλύφθηκε δεν φτάνουν.

Κακώς πίστεψαν μερικοί ότι η σύγκρουση στην Υεμένη είναι τοπική. Είναι προέκταση του συριακού μετώπου.

Πάλι πίσω από αυτή κρύβεται η προσπάθεια των ΗΠΑ για επικράτηση σε Κόλπο και Μ.Ανατολή και η προσπάθεια της Ρωσία να τους δείξει ότι ο καιρός της παντοδυναμίας έχει παρέλθει και κάθε χρόνο αυτό θα γίνεται πιο κατανοητό.

Πηγή