...τότε η εθνική απώλεια θα είναι το τίμημα της εθνικής
μας αναλγησίας.
Γράφει ο
Νίκος Χειλαδάκης
Η μεγαλύτερη
τραγωδία σε ένα λαό, είναι να αγωνίζεται, να θυσιάζεται, να στερείται τα πάντα
και στο τέλος να καταστρέφεται για ένα τίποτα, για ένα προδοτικό κατεστημένο που
έχει ξεπουλήσει την χώρα, έχει παραδώσει την εθνική κυριαρχία και κάθε φορά
διαλαλεί με θριαμβευτικό τόνο πως μας έχει.. σώσει. Επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια
λέξεις και φράσεις όπως, ανάπτυξη, «φως στο τούνελ», πρόγραμμα διάσωσης και
άλλα τινά που είναι άχρηστο να τα επαναλαμβάνει κανείς, μας έφεραν πάλι στην
αρχή, πάλι στο τίποτα, πάλι στο επικίνδυνο κενό που απειλεί πλέον να μας
απορροφήσει όλους και να μετατρέψει την χώρα σε ένα απέραντο νεκροταφείο. Όσοι
ακόμα δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, ή εξακολουθούν να ονειρεύονται λαγούς με
πετραχήλια, ή είναι εγκληματικά αναίσθητοι, ή συνειδητά μειοδότες αυτής της
χώρας.
Αυτοί
που μας «έσωσαν» είχαν από την αρχή σχέδιο να μας εξοντώσουν. Όλα όσα έκαναν
είχαν αυτόν τον σκοπό. Αυτό όμως δεν θα το κατάφερναν, αν δεν είχαν στην
υπηρεσία τους ένα τσούρμο δοσίλογους πολιτικούς, μια ομάδα δημοσίων απατεώνων και
μια σειρά εκκλησιαστικών ποιμένων που ευλόγησαν την προδοσία και την λεηλασία
της χώρας. Αυτοί που μας «έσωσαν», ήξεραν από την αρχή ότι θα βασιστούν σε όλο
αυτό το συνονθύλευμα που θα στήριζε την καταστροφή της χώρας σαν. ευλογία, που
θα εμφανίζει τους ξένους ανθέλληνες τοκογλύφους σαν τους μεγαλύτερους φίλους
και συμμάχους μας, τους ταγούς της Νέας Τάξης που δεν αναγνωρίζουν ούτε ιερό
ούτε όσιο, σαν τους μεγαλύτερους «εξυπηρετητές» της χρεοκοπημένης χώρας.
Και αλήθεια,
γιατί η χώρα χρεοκόπησε ; Αυτό το ξεχάσαμε όλοι. Γιατί απλούστατα, κλέφτες και
απατεώνες πολιτικοί λεηλάτησαν τον κρατικό κορβανά. Αντί να υπηρετούν την
πατρίδα τους, υπηρετούσαν ξένα συμφέροντα, αντί να αγωνιστούν για τον λαό τους,
αγωνίστηκαν για την. τσέπη τους, αντί να υπερασπιστούν τα εθνικά μας συμφέροντα,
χαριεντίζονται και εναγκαλίζονται με όλους αυτούς που επιβουλεύονται φανερά την
εθνική μας ακεραιότητα.
Σήμερα,
είμαστε ξανά στην αρχή σαν να μην πέρασαν τέσσερα οδυνηρά και μαρτυρικά χρόνια.
Είμαστε ξανά στην αρχή, σαν να μην καταστράφηκε η κοινωνία μας, σαν να μην
έφυγε η αφρόκρεμα της νεολαίας μας στο εξωτερικό, σαν να μην συνέβη τίποτα και
το πιο άθλιο, ξαναβγαίνουν οι ίδιοι οι «σωτήρες» μας χαμογελαστοί στις οθόνες για
να μας πείσουν πως αυτοί μας «έσωσαν» και τώρα πάλι μόνο αυτοί θα μας σώσουν χωρίς να μας λένε
την αλήθεια, ότι οι ξένοι αφέντες τους ετοιμάζονται να μας δώσουν το τελειωτικό
χτύπημα. Το θέατρο του παραλόγου δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το θέατρο της
ελληνικής πολιτικής, από την παράκρουση της ευτυχίας μας, από τον τραγέλαφο του
διεξόδου στα αδιέξοδα μας. Σήμερα είμαστε ξανά στην άκρη του γκρεμού και όλοι
αυτοί ετοιμάζονται να μας ρίξουν στο βάραθρο, γιατί ποτέ δεν είχαν σκοπό να μας
σώσουν, ποτέ δεν ήθελαν να μας δουν να ορθοποδήσουμε, ποτέ δεν ήθελαν να μας
δουν να αρθρώσουμε λόγο ανεξαρτησίας, λόγο υπεράσπισης της ταυτότητας μας. Όλοι
αυτοί οι «σύμμαχοι», οι «φίλοι» και «σωτήρες» μας, ήταν και είναι οι
μεγαλύτεροι εγκληματίες της χώρας. Αλλά και όλοι εμείς έχουμε το μερίδιο της
ευθύνης. Πιστέψαμε στα ψέματα, βολευτήκαμε στις αυταπάτες μας και σήμερα
βλέπουμε πως όχι μόνο δεν σωθήκαμε, αλλά είμαστε σε μια από τα ίδια και αν δεν
αλλάξει τίποτα θα συνεχίσουμε έτσι μέχρι της τελική πτώση, μέχρι που ο τόπος
αυτός να θυμίζει έρημο Σαχάρας
Αν δεν
αλλάξουμε ρότα, αν δεν αλλάξουμε στρατηγικές επιλογές, αν δεν αλλάξουμε νόμισμα,
αν δεν πιστεύσουμε στην γεωστρατηγική και γεωοικονομική μας αξία, αν δεν κοιτάξουμε
στα μάτια ποιοι είναι οι πραγματικοί μας φίλοι και σύμμαχοι, ποιοι έχουν κοινά
συμφέροντα με εμάς, αν τέλος δεν δικαστούν όλοι αυτοί οι μεγάλοι «εθνοσωτήρες» μας
και επέλθει Θεία κάθαρση, τότε η εθνική απώλεια θα είναι το τίμημα της εθνικής
μας αναλγησίας.
Αλήθεια
μπορεί να γίνουν όλα αυτά και την ύστατη στιγμή να σωθεί ο τόπος αυτός ; Αν το
πιστέψουμε μόνο. Έτσι άλλωστε μας διδάσκει το ιστορικό παρελθόν μας.
