(...) οἱ βλασφημίες καὶ οἱ δυσωδίες τῆς Νέας Ἐποχῆς ἔχουν καὶ συνέχεια, αὐτὴ τὴ φορὰ σὲ κανάλι τῆς Δημόσιας Τηλεόρασης, μὲ στόχο τὸν Υἱὸν τῆς Παρθένου, τὸν Θεάνθρωπον Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Μεσσία.
Πιὸ συγκεκριμένα, τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα παίχτηκε σὲ δημόσιο κανάλι τὸ ἑξῆς ντοκυμαντέρ: Ἑβραία ξεναγὸς(;) δημοσιογράφος(;) ξεναγοῦσε Προτεστάντη δημοσιογράφο(;) ποὺ ὅπως ἀπεδείχθη στὴ συνέχεια καὶ οἱ δύο ἦταν ἀρνητὲς τῆς Θεότητος καὶ Ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ. Κατὰ τὴν περιήγησή τους στὴν Παλαιὰ Πόλη καὶ τὰ τείχη τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ εὐρισκόμενοι στὸν Πανίερο Ναὸ τῆς Ἀναστάσεως, στὸν Φοβερὸ καὶ Φρικτὸ Γολγοθᾶ, ξεστόμισαν τὴν ἑξῆς φοβερὴ βλασφημία. Ἔλεγε ἡ Ἑβραία στὸν Προτεστάντη: «Ἐδῶ, στὸν Γολγοθᾶ, ὁ Ἰησοῦς ἔζησε τὶς τελευταῖες στιγμὲς τῆς ζωῆς Του. Ἔκτοτε καὶ μετὰ τὴν Σταύρωση χάθηκε ἀπὸ τὸ προσκήνιο καὶ δὲν γνωρίζουμε τί ἀπέγινε». Δυστυχισμένοι ἐχθροὶ τοῦ Μεσσίου! Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος συζητώντας μὲ τὸν Φαρισαῖο Νικόδημο, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες μαρτυρίες, ἀπεκάλυψε ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Ἄρτος τῆς Ζωῆς ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ Παντοκράτωρ καὶ ὅτι δεῖ ὑψωθῆναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου καὶ πολλὰ παθεῖν καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστῆναι. «... ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Σὺ εἶ ὁ διδάσκαλος τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ταῦτα οὐ γινώσκεις; ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ὃ οἴδαμεν λαλοῦμεν καὶ ὃ ἑωράκαμεν μαρτυροῦμεν, καὶ τὴν μαρτυρίαν ἡμῶν οὐ λαμβάνετε. εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε, πῶς ἐὰν εἴπω ὑμῖν τὰ ἐπουράνια πιστεύσετε; καὶ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὤν ἐν τῷ οὐρανῷ. καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον... ὁ δὲ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.»(Ἰωάν., γ΄,10-18). Ἔτσι, μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Ἰησοῦ ὅταν κλίνας τὴν κεφαλὴν, εἶπε τὸ «τετέλεσται» καὶ παρέδωσε τὴν Παναγία ψυχή Του στὸν Πατέρα, ὁ Φαρισαῖος Νικόδημος, ὁ ὁποῖος εἶχε διαφωνήσει μὲ τοὺς φονεῖς Φαρισαίους τοῦ συνεδρίου, καὶ ὁ εὐσχήμων βουλευτὴς ὁ ἀπ’Ἀριμαθαίας Ἰωσήφ, ζήτησαν ἀπὸ τὸν Πιλάτο καὶ ἔλαβαν τὸ σῶμα τοῦ Μεσσίου Ἰησοῦ, τὸ ἐνετύλιξαν σινδόνη κατὰ τὸ ἔθος ἐνταφιάζειν τοῖς Ἰουδαῖοις καὶ τὸ κατέθεσαν στὸ κενὸ μνημεῖο τοῦ Ἰωσήφ, στὸν κῆπο δίπλα στὸν Γολγοθᾶ. Ἐκεῖ, οἱ φονεῖς καὶ ἐχθροὶ τοῦ Ἰησοῦ, τοποθέτησαν στρατιῶτες βλοσυροὺς καὶ πάνοπλους ὥστε κανεὶς νὰ μὴν μπορεῖ νὰ πλησιάσει ἕως τὴν τρίτη ἡμέρα ἐπὶ ποινὴ θανάτου. Ἐν τοῦτοις, τὴν πρώτη ἡμέρα μετὰ τὸ Σάββατο, ἤτοι τὴν Κυριακή, ὁ Ἅγιος Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, Ἑβραῖος στὴν καταγωγὴ καὶ πρώην τελώνης, Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ στὴ συνέχεια, καταγράφει ἀκριβῶς τὴν ἔνδοξον Ἀνάστασιν τοῦ Ἰησοῦ. «Ὀψὲ δὲ σαββάτων, τῇ ἐπιφωσκούσῃ εἰς μίαν σαββάτων, ἦλθε Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία θεωρῆσαι τὸν τάφον. καὶ ἰδοὺ σεισμὸς ἐγένετο μέγας· ἄγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ προσελθὼν ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ. ἦν δὲ ἡ ἰδέα αὐτοῦ ὡς ἀστραπὴ καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ λευκὸν ὡσεὶ χιών. ἀπὸ δὲ τοῦ φόβου αὐτοῦ ἐσείσθησαν οἱ τηροῦντες καὶ ἐγένοντο ὡσεὶ νεκροί. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἄγγελος εἶπε ταῖς γυναιξί· Μὴ φοβεῖσθε ὑμεῖς· οἶδα γὰρ ὅτι Ἰησοῦν τὸν ἐσταυρωμένον ζητεῖτε· οὐκ ἔστιν ὧδε· ἠγέρθη γὰρ καθὼς εἶπε. δεῦτε ἴδετε τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος. καὶ ταχὺ πορευθεῖσαι εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν, καὶ ἰδοὺ προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε· ἰδοὺ εἶπον ὑμῖν. καὶ ἐξελθοῦσαι ταχὺ ἀπὸ τοῦ μνημείου μετὰ φόβου καὶ χαρᾶς μεγάλης ἔδραμον ἀπαγγεῖλαι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ...»(Ματθ.,κη΄,1-8). Ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν Ἀνάστασιν ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ἀναφέρεται ἀκριβῶς στὸ πῶς ὁ κύριος ἐπαρουσιάζετο ἐπὶ 40 ἡμέρες Ἀναστημένος ἑνώπιον πολλῶν ἀδελφῶν. «οἷς καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, δι' ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.»(Πράξ.,α΄,3) Ὅπως, ἐπίσης, καὶ οἱ μαρτυρίες τῶν Μυροφόρων καὶ τῶν Ἀποστόλων στὴ μικρὴ Γαλιλαία, στὸ Ὑπερῶον, στοὺς Ἐμμαούς, στὴν Τιβεριάδα, καὶ ἡ ὁμολογία τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ, κράζουν καὶ ὁμολογοῦν τὴν ἔνδοξον Ἀνάστασιν τοῦ Ἰησοῦ. «...ὡς δὲ ἐπορεύοντο ἀπαγγεῖλαι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ Ἰησοῦς ἀπήντησεν αὐταῖς λέγων· Χαίρετε. αἱ δὲ προσελθοῦσαι ἐκράτησαν αὐτοῦ τοὺς πόδας καὶ προσεκύνησαν αὐτῷ. τότε λέγει αὐταῖς ὁ Ἰησοῦς· Μὴ φοβεῖσθε· ὑπάγετε ἀπαγγείλατε τοῖς ἀδελφοῖς μου ἵνα ἀπέλθωσιν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, κἀκεῖ με ὄψονται» ( Ματθ.,κη’,9-10). «Οἱ δὲ ἕνδεκα μαθηταὶ ἐπορεύθησαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, εἰς τὸ ὄρος οὗ ἐτάξατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς. καὶ ἰδόντες αὐτὸν προσεκύνησαν αὐτῷ, οἱ δὲ ἐδίστασαν. καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων· Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς... καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ' ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν.» (Ματθ.,κη΄,16-20). Ἀκοῦστε, λοιπόν, καὶ μάθετε ἐπιτέλους, ἐσεῖς καὶ οἱ ὅμοιοί σας ποὺ ἰσχυρίζεστε καὶ λέτε ὅτι δὲν ξέρετε τί ἀπέγινε ὁ Ἰησοῦς μετὰ τὸν Γολγοθᾶ, ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ τροπάρια τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας: «ἐν τάφῳ σωματικῶς, ἐν ῞Αδου δέ μετά ψυχῆς ὡς Θεός, ἐν Παραδείσῳ μετά ληστοῦ καί ἐν θρόνῳ ὑπῆρχες, Χριστέ, μετά Πατρός καί Πνεύματος, πάντα πληρῶν ὁ ἀπερίγραπτος.» (Τροπ. Ὄρθρου Μεγ. Σαββάτου). Ἐπειδή, ὅμως, ὅλοι οἱ ἀρνητὲς ζητεῖτε ἴσως περαιτέρῳ ἀποδείξεις τῆς Θεότητος καὶ Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Μεσσίου, ἂς ἀνατρέξετε στὴ μιὰ ἀπὸ τὶς πολλὲς προφητεῖες τοῦ Ἰησοῦ ποὺ ἀναφέρεται στὸ Ναὸ τοῦ Σολομῶντος. «Καί τινων λεγόντων περὶ τοῦ ἱεροῦ ὅτι λίθοις καλοῖς καὶ ἀναθήμασι κεκόσμηται, εἶπε· Ταῦτα ἃ θεωρεῖτε, ἐλεύσονται ἡμέραι ἐν αἷς οὐκ ἀφεθήσεται λίθος ἐπὶ λίθῳ ὃς οὐ καταλυθήσεται.»(Λουκ.,κα΄,5-6). Μέχρι σήμερα, ἐδῶ καὶ 2000 χρόνια περίπου, τὰ ἐρείπια ἀπὸ τὸ Ναὸ παραμένουν ἐκεῖ ὡς σημεῖον ἀναφορᾶς τῆς ἐκπλήρωσης τῆς ἀληθείας περὶ τῆς προφητείας τοῦ Ἰησοῦ γιὰ τὸ Ναὸ καὶ τὰ χαλάσματα. Ὅπως, ἐπίσης, κάντε τὸν κόπον καὶ ἂς περπατήσετε λίγα μέτρα πιὸ πέρα ἀπὸ τὸν κατεστραμένο Ναὸ τοῦ Σολομῶντος. Θὰ συναντήσετε λιτὸ καὶ μεγαλοπρεπὲς κτίριο, τὸν Πανίερον Ναὸν τῆς Ἀναστάσεως, ὅπου κεῖνται ὁ Φρικτὸς Γολγοθᾶς, ὁ χῶρος τῆς Ἀποκαθήλωσης καὶ ὁ Πανάγιος Τάφος. Ἐκεῖ, πρὶν λίγες ἡμέρες, τὸ Μέγα Σάββατο, ἐξῆλθε μὲ θαυμαστὸ τρόπο γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ ἀπὸ τὸν Τάφο τὸ Ἅγιον Φῶς τῆς Ἀναστάσεως εἰς μαρτυρίαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μεσσίας, εἶναι ὁ Θεὸς ὁ Παντοκράτωρ, ὁ ὁποῖος μὲ ἀγάπη σᾶς ἀναμένει νὰ μετανοήσετε καὶ νὰ ἀναφωνήσετε: «Ὡσαννά, ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου». Υ.Γ. : Εὐχόμαστε καὶ προσευχόμαστε ἵνα ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς, ἔχοντας τὶς ἐπιπλέον ἀποδείξεις τόσο μὲ τὴν προφητεία περὶ τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος ὅσο καὶ μὲ τὸ Ἅγιον Φῶς ποὺ ἐξέρχεται κάθε Μέγα Σάββατον ἐκ τοῦ Τάφου, νὰ τείνουν εὐήκοα ὦτα καὶ νὰ ἀνοιγοῦν οἱ ὁφθαλμοὶ τῶν καρδιῶν καὶ οὕτως νὰ ἀποδεχτοῦν τὴν ὅντως ἀλήθεια, ὥστε ἡ κάθε καρδιὰ τοῦ ἔσω ἀνθρώπου καὶ ἡ ψυχὴ καὶ ὁ νοῦς νὰ πλημμυρίσουν μὲ τὸ Φῶς τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Τότε καὶ μόνον τότε, ὅλοι οἱ ὑβριστὲς τῆς Ἀειπαρθένου Θεοτόκου καὶ ἀρνητὲς τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρος Χριστοῦ θὰ δύνανται πλέον νὰ κατανοήσουν καὶ ἐρμηνεύσουν σωστά τόσον τὶς προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ποὺ ἀναφέρονταν καὶ ἐκπληρώθηκαν ἀκριβῶς στὸ πρόσωπο τοῦ Μεσσίου Ἰησοῦ, ὅσον καὶ τὴν προφητεία τοῦ Χριστοῦ, σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὸν ἀφανισμὸ τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος, καὶ ἀφοῦ προβληματιστοῦν νὰ συνέλθουν εἰ δυνατὸν ἀπὸ τὴν πλάνη.
Θὰ εἶναι πράγματι μεγάλη εὐλογία ἡ σὺν τῷ χρόνῳ ἐπιστροφὴ ὅλων τῶν ἀθέων στὴν Ὀρθοδοξία, πολλῷ δὲ μᾶλλον τοῦ Πρωτότοκου ἀδελφοῦ μας Παλαιοῦ Ἰσραήλ, καθὼς καὶ ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος ἔχει προφητεύσει. Αὐτός, ὁ πρῶτος μετὰ τὸν Ἕνα, πρώην Φαρισαῖος καὶ πρώην διώκτης τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας, νῦν Ἀπόστολος τοῦ Θεανθρώπου Μεσσίου, προσεύχεται: ««καὶ οὕτω πᾶς Ἰσραὴλ σωθήσεται»(Ρωμ,ια΄,26) «οὕτω καὶ οὗτοι νῦν ἠπείθησαν, τῷ ὑμετέρῳ ἐλέει ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐλεηθῶσι· συνέκλεισε γὰρ ὁ Θεὸς τοὺς πάντας εἰς ἀπείθειαν, ἵνα τοὺς πάντας ἐλεήσῃ. Ὦ βάθος πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως Θεοῦ! ὡς ἀνεξερεύνητα τὰ κρίματα αὐτοῦ καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ!»(Ρωμ.,ια΄,1-33). Εὐχόμαστε καὶ ἐμεῖς εἰλικρινῶς καὶ ἀπὸ καρδίας γιὰ τὴν μεταστροφὴ ὅλων ὑμῶν. Γένοιτο Κύριε. Ἀμήν.
