(...)Είμαστε υπεύθυνοι για όλους όσους έχουμε κάνει να μας αγαπούν.
Ας μην «προδώσουμε» την αγάπη τους!
(...)Έχετε αναρωτηθεί συχνά πού βρίσκομαι; Έκλαψες. Η καρδιά σου αιμορραγούσε και η ψυχή σου φώναζε για βοήθεια. Ήμουν εκεί, αλλά δεν με είδες. Θα σε κρατούσα στην αγκαλιά μου και θα κοιτούσες πίσω και θα έκλαιγες γιατί δεν μπορούσες να δεις τα ίχνη μου δίπλα στα δικά σου. Νόμιζες ότι σε άφησα. Έπεσες σε απόγνωση νομίζοντας ότι δεν θα έβγαινες ποτέ από το χάλι. Φώναξες στον ουρανό και μόνο ο απόηχος της φωνής σου απαντούσε. Έπεσες στο έδαφος νικημένος και αποθαρρυμένος….
Ήμουν εκεί αγαπητή ψυχή!
Σε κρατούσα στην αγκαλιά μου, αλλιώς δεν θα είχες φτάσει στον προορισμό σου. Θεράπευα την ψυχή σου, ενώ εσύ μου πετούσες πέτρες. Σε παρηγορούσα, ενώ εσύ με πλήγωσες λέγοντας ότι δεν υπάρχω! Ήμουν δίπλα σου, σου μίλησα ψιθυριστά προσπαθώντας να απαλύνω τον πόνο σου, αλλά ο θόρυβος στην ψυχή σου σε εμπόδισε να με ακούσεις. Πολεμούσα αυτούς που σε χτυπούσαν, αλλά εσύ τυφλώθηκες από τον πόνο και δεν με έβλεπες. Παρηγορούσα την ψυχή σου, αλλά το μίσος στην καρδιά σου σε εμπόδιζε να νιώσεις μαζί μου.
Ήμουν εκεί… αγαπητέ μου. ΕΙΜΑΙ Πάντα δίπλα σου! Μείνε ακίνητος στην ψυχή σου και θα με ακούσεις να σου ψιθυρίζω λόγια παρηγοριάς. Αφήστε τις σκέψεις της εκδίκησης και θα με δείτε να δουλεύω σκληρά.
Άσε με να σε βοηθήσω, καλή μου.
Είμαι εκεί δίπλα σου και απλά περιμένω να μου ανοίξεις την πόρτα της καρδιάς σου.
Πατήρ Χρυσόστομος Φιλιπέσκου
