Πριν 20 χρόνια, στις 16 Μαΐου 2001, σε συνεδρίαση της Συμβουλευτικής Επιτροπής Εμβολίων και Συναφών Βιολογικών Προϊόντων, του FDA, o εν λόγω επιστήμονας εκλήθη να δώσει πληροφορίες για τις ανθρώπινες κυτταρικές σειρές HEK 293 και PERC6, μέσα σε ένα ευρύτερο επιστημονικό πλαίσιο όπου μεταξύ άλλων εξεταζόταν τότε και η χρήση μιας άλλης σειράς (MRC-5 από πνευμονικό ιστό εκτρωμένου εμβρύου 14 εβδομάδων, που χρησιμοποιεί σήμερα η Astrazeneca) για την παρασκευή εμβολίων (σελ.21, 22)
Στην εκτενή επιστημονική του διάλεξη (σελ. 77 εώς 95), περιοριστήκαμε κατά το δυνατόν στις αναφορές του για τη δημιουργία αυτών των κυτταρικών σειρών και τη χρήση τους. Διαπιστώνουμε εκ των λεγομένων του ότι η «θεραπευτική» διακοπή κύησης που διεμήνυσαν στη ΔΙΣ κάποιοι «γιατροί» και που αβίαστα η δωδεκάς των Αρχιερέων αναπαρήγαγε ως κήρυγμα (βλ. ερώτηση 4) στο ποίμνιο, είναι ένα αισχρό ψεύδος.
Ακολουθούν αποσπάσματα από τη διάλεξη του Alex Van Der Eb σε μετάφραση:
«Αυτό λοιπόν που θα ήθελα να κάνω είναι να σας περιγράψω πώς και γιατί δημιουργήσαμε δύο διαφορετικές κυτταρικές σειρές, ανθρώπινες εμβρυϊκές κυτταρικές σειρές μετασχηματισμένες με αδενοϊό, οι οποίες ονομάζονται 293 και PER.C6. Και οι δύο κυτταρικές σειρές φτιάχτηκαν στο εργαστήριό μου, και επίσης τα κύτταρα, το αρχικό υλικό, ετοιμάστηκαν από εμένα στο Πανεπιστήμιο του Leiden.
Το κύτταρο 293 παρασκευάσθηκε από τον Frank Graham το 1973 από ανθρώπινα εμβρυϊκά νεφρικά κύτταρα, που είχα παραγάγει ο ίδιος από εμβρυϊκό ιστό ένα χρόνο πριν, οπότε αυτό έγινε το 1972, ενώ το κύτταρο PER.CG παρασκευάσθηκε από τον Ron Bout και τον Frits Fallaux το 1995 από καλλιέργειες εμβρυϊκού αμφιβληστροειδούς που είχα φτιάξει από εμβρυϊκό ιστό δέκα χρόνια πριν από αυτό, το 1985.
Αυτή (η διαφάνεια) απλά σας δείχνει και πάλι το γονιδίωμα του αδενοϊού και το έχετε ήδη δει. Το ενδιαφέρον για αυτόν τον ιό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ιοί μπορούν να μετασχηματίζουν κύτταρα σε καλλιέργειες ιστών. Στην πραγματικότητα, όλοι οι ανθρώπινοι αδενοϊοί ή σχεδόν όλοι μπορούν να μετασχηματίσουν κύτταρα σε σε καλλιέργεια ιστού, και επίσης ότι ορισμένοι τύποι αδενοϊών μπορούν να προκαλέσουν όγκους σε πειραματόζωα.
Η περιοχή μετασχηματισμού… ελπίζω να διασώθηκε- συνδέεται με το υπόλοιπο περίπου δέκα τοις εκατό του γονιδιώματος που περιέχει την περιοχή E1. Ενδιαφερθήκαμε για τον μετασχηματισμό…- στο ερώτημα αν τα ανθρώπινα κύτταρα θα μπορούσαν να μετασχηματιστούν- και ως εκ τούτου, θα σας πω το πώς πήραμε τα μετασχηματισμένα ανθρώπινα κύτταρα.
Όλα ξεκίνησαν στην πραγματικότητα το 1972 όταν ο Frank Graham στο εργαστήριό μου ανέπτυξε τη τεχνική διαμόλυνσης DNA (transfection) με φωσφορικό ασβέστιο, η οποία κατέστησε δυνατή την πρώτη φορά την παραγωγή μολυσματικών ιών με άθικτο ιικό DNA.
Αν μεταγγίσετε το άθικτο ιικό DNA του Αδενοϊού τύπου 5, σε επιτρεπτά ανθρώπινα κύτταρα λαμβάνετε μολυσματικό ιό, αλλά αποδείχθηκε επίσης ότι όχι μόνο ήταν δυνατόν να πάρουμε μολυσματικό ιό από τη μόλυνση των ανθρωπίνων κυττάρων με το άθικτο ιικό DNA, αλλά και το “καθαρισμένο” DNA αποδείχτηκε ικανό να μετασχηματίσει καλλιεργημένα κύτταρα τρωκτικών, ενώ τα ανθρώπινα κύτταρα δεν μπορούσαν να μετασχηματιστούν. Και ο λόγος είναι ότι αυτά τα ανθρώπινα κύτταρα καταστράφηκαν από την ιολυτική (φωνητική) αντίδραση…
…Έτσι, ο λόγος για τον οποίο θέλαμε να μετασχηματίσουμε ανθρώπινα κύτταρα είναι για να απαντήσουμε στο ερώτημα αν μπορούν να μετασχηματιστούν ανθρώπινα κύτταρα από αδενοϊούς, ανθρώπινους αδενοϊούς, και αν ναι, ποιο τμήμα του DNA του αδενοϊού απαιτείται για το μετασχηματισμό των κυττάρων; Είναι η ίδια περιοχή που απαιτείται και για τον μετασχηματισμού των κυττάρων τρωκτικών ή είναι λιγότερο ή περισσότερο; …
Έτσι, η μέθοδος που ακολουθήσαμε ήταν να πάρουμε καλλιέργειες ανθρώπινων εμβρυϊκών νεφρών. Γιατί καλλιέργειες νεφρών; Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι το σύστημα τρωκτικών, το μοντέλο τρωκτικών που χρησιμοποιούσαμε ήταν πάντα νεφροί μικρών αρουραίων ή νεφροί μικρών ποντικών ή νεφροί μικρών χάμστερ.
Τα νεφρικά κύτταρα ήταν πολύ κατάλληλα για αυτές τις μελέτες μετασχηματισμού με το DNA του αδενοϊού. Διαμολύναμε αυτές τις ανθρώπινες εμβρυϊκές καλλιέργειες νεφρών με καθαρισμένο DNA του αδενοϊού 5 με την τεχνική του φωσφορικού ασβεστίου, χρησιμοποιώντας φορέα DNA σπερματοζωαρίων σολομού…
…Έτσι, το υλικό των νεφρών, το υλικό των εμβρυϊκών νεφρών ήταν ως ακολούθως. Το νεφρό του εμβρύου, με άγνωστο οικογενειακό ιστορικό, λήφθηκε το 1972 πιθανότατα. Η ακριβής ημερομηνία δεν είναι πλέον γνωστή.
Το έμβρυο, απ’ όσο θυμάμαι, ήταν απολύτως φυσιολογικό. Τίποτα δεν ήταν λάθος. Οι λόγοι για την έκτρωση ήταν άγνωστοι σε μένα. Πιθανόν να ήξερα εκείνη την εποχή, αλλά χάθηκαν, όλες αυτές οι πληροφορίες (!)
Τα νεφρά του εμβρύου απομονώθηκαν και τα νεφρικά κύτταρα απομονώθηκαν στο λεγόμενο θάλαμο «νεκρού αέρα». Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν απορροφητήρες στρωτής ροής, και αυτός είναι απλά ένας θάλαμος αδρανούς αέρα που χρησιμοποιούταν επίσης παντού για την καλλιέργεια ιστών και δούλευε αρκετά καλά. Υπήρχαν φώτα UV σε αυτό απλά για την αποστείρωση, και αυτό ήταν όλο.
Έτσι, όπως κάναμε και για τις νεφρικές κυτταρικές σειρές αρουραίων, οι περιβάλλουσες μεμβράνες αφαιρέθηκαν όσο το δυνατόν περισσότερο, και τα νεφρά στη συνέχεια τεμαχίστηκαν με ψαλίδι…και τα κύτταρα που ανακτήθηκαν μετά την αφαίρεση της τρυψίνης καλλιεργήθηκαν σε μέσο που περιείχε ορό βοοειδών, μοσχαρίσιο ορό μοσχαριού. Αυτό είναι που γνωρίζουμε. Και αυτός ο ορός του μοσχαριού δεν προήλθε από μια εμπορική πηγή. Είτε τον πήραμε από κάποιον από άλλο εργαστήριο, ή το φτιάξαμε μόνοι μας από αίμα, αίμα μοσχαρίσιο.
Κυτταρικές καλλιέργειες τρωκτικών, πιθήκων και ανθρώπινες γίνονταν στην ίδια γενική περιοχή εκείνη την εποχή. Έτσι, υπήρχε ένα δωμάτιο κυτταροκαλλιέργειας, και εκεί γίνονταν όλα τα πειράματα, όλες οι εργασίες καλλιέργειας κυττάρων.
Υπήρχαν επίσης πειράματα με ιούς, αλλά αυτό γινόταν σε μια ξεχωριστή μονάδα καλλιέργειας ιών, και εμείς χρησιμοποιούσαμε, εκτός από τον αδενοϊό 5, ολόκληρους ιούς, επίσης τον ογκογόνο ιό Adenovirus 12, καθώς και τους ιούς SV40 και ενδεχομένως και τον ιό του έρπητα, αλλά ίσως ο ιός του έρπητα δεν είχε χρησιμοποιηθεί ακόμη εκείνη την εποχή…
…Δοκιμάσαμε επίσης ανθρώπινους διπλοειδείς δερματικούς ινοβλάστες για μετασχηματισμό, χωρίς ποτέ θετικό αποτέλεσμα. Δοκιμάσαμε επίσης ανθρώπινα εμβρυϊκά κύτταρα από πνεύμονα. Κανένας θετικός μετασχηματισμός.
Έτσι το 1995, ο Brahm Bout, ο Frits Fallaux, Brahm Bout από την IntroGene και Frits Fallaux από την ομάδα γονιδιακής θεραπείας του πανεπιστημίου μας, αποφάσισαν ότι θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μια νέα σειρά βοηθητικών κυττάρων…. Έτσι επιλέξαμε τα κύτταρα ανθρώπινου εμβρυϊκού αμφιβληστροειδούς εκείνη τη στιγμή. Γιατί όχι νεφρικά κύτταρα; Απλά επειδή αυτά τα κύτταρα ήταν τόσο ανθεκτικά στον μετασχηματισμό από τον αδενοϊό που δεν πιστεύαμε ότι θα άξιζε να τα δοκιμάσουμε όλα.
Έτσι απομόνωσα τον αμφιβληστροειδή από ένα έμβρυο, από ένα υγιές έμβρυο από όσο μπορούσε να φανεί, 18 εβδομάδων ηλικίας. Δεν υπήρχε τίποτα ιδιαίτερο με οικογενειακό ιστορικό, η εγκυμοσύνη ήταν απολύτως φυσιολογική μέχρι τις 18 εβδομάδες, και αποδείχθηκε ότι ήταν μία κοινωνικά ενδεικνυόμενη έκτρωση «αbortus provocatus», και αυτό απλά επειδή η γυναίκα ήθελε να ξεφορτωθεί το έμβρυο.
Το πήραμε. Υπήρχε άδεια, και κ.λπ., και αυτό ήταν, ωστόσο, το 1985, δέκα χρόνια πριν από αυτό. Αυτό δείχνει ότι τα κύτταρα απομονώθηκαν τον Οκτώβριο του ΄85, στο πανεπιστήμιο του Leiden στο εργαστήριό μου.
Και αυτή είναι η τελευταία διαφάνεια που απλά δείχνει, μερικές συγκρίσεις μεταξύ 293 και PER.CG. Και πάλι, σας υπενθυμίζω ότι και οι δύο κυτταρικές σειρές δημιουργήθηκαν στο εργαστήριό μου για διαφορετικούς λόγους.
Ο στόχος, όπως ανέφερα, είναι για την 293 — ήταν η βασική έρευνα, και έχουμε κάνει πολλές διαφορετικές μελέτες μετασχηματισμού μετά από αυτό, όχι μετασχηματισμό, αλλά μελέτες γονιδιακής έκφρασης με ανθρώπινα εμβρυϊκά νεφρικά κύτταρα στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι σήμερα θα έλεγα…..»
Τάδε έφη ο δημιουργός των εβρυϊκών κυτταρικών σειρών που
χρησιμοποιούνται στις διάφορες φάσεις παραγωγής των εμβολίων. Αν ακόμα
δεν τίθεται «ζήτημα χριστιανικής ηθικής», τότε δεν έχουμε απλά σκότος.
Είμαστε ήδη στην κόλαση…
πηγή
