Οι άγγελοι δεν αιχμαλωτίζονται όπως εμείς πού βρισκόμαστε σέ πτωτική κατάσταση λόγω των υλικών αγαθών. Λόγω των υλικών αγαθών και λόγω των ανθρώπων εμείς και τα πνεύματα πού έπεσαν εγκλωβιζόμαστε, φυλακιζόμαστε. Οι άγγελοι όμως δεν φυλακίζονται.
Τίποτε εδώ στη γη δεν αιχμαλωτίζει τούς αγγέλους και εκείνους τούς ανθρώπους πού ενώθηκαν με όλη την καρδιά τους και με όλη την ύπαρξη τους με τον Κύριο. Τίποτε δεν μπορεί να τούς φυλακίσει, επειδή ή καρδιά τους είναι ελεύθερη. Τέτοιοι άνθρωποι είναι γεμάτοι από την ευλογία του Θεού, είναι ένα με τον Κύριο και διά μέσου του Κυρίου αγαπάνε τούς πάντες και τα πάντα. Οι άνθρωποι πού βρίσκονται σέ τέτοια κατάσταση αισθάνονται πώς όλοι γύρω τους είναι συγγενείς τους, αγαπημένοι τους.
Πιστεύουν πώς όλοι γύρω τους είναι καλοί και όχι πονηροί. Όλους τούς αισθάνονται ως συγγενείς και το μόνο πού τούς ενοχλεί είναι ή σκέψη πώς είναι δυνατό οι σκέψεις κάποιων ανθρώπων να είναι εναντίον της αγάπης. Τούς ενοχλεί πώς είναι δυνατό κάποιοι άνθρωποι να αντιστέκονται απέναντι στο καλό. Αυτό μόνο τούς μπερδεύει.
Ό Θεός είναι αγάπη, και όποιος έχει την καθαρή αγάπη του Χριστού έχει τον Θεό. Ό Κύριος θέλει και εμείς πού είμαστε τα παιδιά Του να έχουμε αυτό το θεϊκό χαρακτηριστικό. Ό Κύριος μας τα έδωσε όλα, αλλά εμείς με δυσκολία αποδεχόμαστε στη ζωή την αλήθεια πώς ή αγάπη είναι τέλεια. Ό Κύριος μας βοηθάει να βρούμε τον δρόμο μας δίνοντας μας την ευλογία και την δύναμη Του. Μόλις το καταλάβουμε μπορούμε να πάμε μαζί Του παντού.
Ό στόχος της ζωής μας πρέπει να είναι ή επιστροφή στην αγκαλιά του Θεού. Ό στόχος της ζωής μας πρέπει να είναι ή απόκτηση της ευλογίας του Αγίου Πνεύματος, ή επιθυμία να μας οδηγεί το Άγιο Πνεύμα! Έτσι θα επιστρέψουμε στην πρότερη κατάσταση μας. Θα ξαναποκτήσουμε την χαρά μας, την ηρεμία μας, την ησυχία μας, δεν θα έχουμε κακία μέσα μας και δεν θα υπάρχει κακία γύρω μας, επειδή οι σκέψεις μας θα είναι συνεχώς θετικές, καλές.
Το κακό δεν δημιουργήθηκε. Το κακό είναι ή κακή χρήση του καλού από τα έλλογα όντα. Τα πνεύματα πού έπεσαν έχουν μόνον ένα κακό: τούς λογισμούς τους. Επειδή τα πνεύματα κάτω από τον ουρανό δεν έχουν σάρκα, για να αμαρτάνουν, αμαρτάνουν με τούς λογισμούς τους. Έτσι και εμείς οι άνθρωποι, πρώτα σφάλουμε με τις σκέψεις μας και στη συνέχεια κάνουμε σαρκικά σφάλματα και προκαλούμε το κακό!
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΘΑΔΔΑΙΟΥ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑΣ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ
