Εκοιμήθη εν Κυρίω σήμερα,21 Φεβρουαρίου 2017,και σε ηλικία 98 ετών ο πατήρ Κύριλλος Παβλώφ,ηγούμενος της Λαύρας της Αγ.Τριάδος του Αγίου Σεργίου του Ράντονεζ.
Ήταν πνευματικός πατέρας τόσο του Πατριάρχη Μόσχας Αλεξίου του Β',όσο και των προκατόχων του Αλεξίου του Α΄και Ποίμενος.Ήταν όμως και πνευματικός καθοδηγητής χιλιάδων ορθοδόξων μοναχών και λαϊκών απ'όλες τις κοινωνικές ταξεις και θεωρούνταν ως ένας εν ζωή άγιος.
Το μπλογκ μας παρουσιάζει κάποιες πτυχές από τον βίο του μεγάλου αυτού σύγχρονου γέροντος
Το κατά κόσμον όνομα του π.Κυρίλλου ήταν Ιβάν Ντιμιτρίεβιτς και γεννήθηκε σε μία οικογένεια χωρικών στο Κασίμωφ της Ρωσίας.Μέχρι τα δώδεκά του χρόνια έζησε υπό την επήρρεια του αδελφού του ο οποίος ήταν άθεος.Μετά την περάτωση των σπουδών του στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο,εργάστηκε ως τεχνικός σε μεταλλουργική βιομηχανία.
Ο π.Κύριλλος ήταν στο μέτωπο έξι χρόνια στρατολογημένος στον Κόκκινο Στρατό.Συμμετείχε στον μεγάλο πατριωτικό πόλεμο και στην μάχη του Στάλινγκραντ με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού.Συμμετείχε και στην μάχη της Λίμνης Μπάλατον(εδώ).
Βρήκε τον Θεό ακρίβως κατά την διάρκεια αυτών των αιματηρών μαχών.Ευρισκόμενος στο μέτωπο,κατά Θεία Πρόνοια,βρήκε μέσα στα χαλάσματα ενός σπιτιού,ένα Ευαγγέλιο.Το πήρε,το άνοιξε και άρχισε να το διαβάζει.Την εύρεση του Ευαγγελίου την θεώρησε ως σημάδι από το Θεό.Σε μία από τις συνεντεύξεις του ανέφερε τα εξής:«Όταν άρχισα να διαβάζω το Ευαγγέλιο,σαν να άνοιξαν τα μάτια μου σε σχέση με ότι με περιέβαλε και με τα συμβαινόμενα.Προχώρησα...με το Ευαγγέλιο και δεν φοβόμουν πια.Ποτέ δεν ξαναφοβήθηκα.Ο Θεός βρισκόνταν κοντά μου και εγώ δεν φοβόμουν τίποτα..!
Το 1946 αποστρατεύτηκε και έφτασε στην Μόσχα.Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να ρωτήσει εαν υπάρχει κάποιο Θεολογικό Σεμινάριο και έτσι τον έστειλαν στο νεοϊδρυθέν Θεολογικό Σεμινάριο στην Μονή Νοβοντέβιτσι.Έφτασε εκεί φορώντας την στρατιωτική του στολή και τον υποδέχθηκε θερμά ο π.Σέργιος,καθηγητής στην σχολή.
Τελειώνοντας το Σεμινάριο εγγράφηκε στην Θεολογική Ακαδημία της Μόσχας,ενώ το 1953 πήρε την απόφαση να γίνει μοναχός αρνούμενος να ακολουθήσει μία πολλά υποσχόμενη στρατιωτική καριέρα..Τελείωσε την Θεολογική Ακαδημία ως μοναχός Κύριλλος.Εκάρη μοναχός στις 25 Αυγούστου 1953 στο Σεργκέεβ Πόσαντ στην Λαύρα της Αγίας Τριάδος του Αγίου Σεργίου του Ράντονεζ.
Αν και δεν είναι χαρακτηριστικό της Ορθόδοξης παράδοσης να μιλάς για τα θαύματα ενός πνευματικού πατέρα εν ζωή,στην περίπτωση του π.Κύριλλου δεν μπορούσε να τεθεί «ο λύχνος υπό τον μόδιον».Οι μοναχοί στην Λαύρα της Αγίας Τριάδος καί όσοι βρίσκονταν κοντά του,δίνουν μαρτυρία για τα πολυάριθμα θαύματα που έγιναν δι ευχών του γέροντος Κυρίλλου.Πολλοί μιλούν για το προορατικό και διορατικό χάρισμα του γέροντα,το χάρισμα της διακρίσεως και της θαυματουργίας.
Βρήκε τον Θεό ακρίβως κατά την διάρκεια αυτών των αιματηρών μαχών.Ευρισκόμενος στο μέτωπο,κατά Θεία Πρόνοια,βρήκε μέσα στα χαλάσματα ενός σπιτιού,ένα Ευαγγέλιο.Το πήρε,το άνοιξε και άρχισε να το διαβάζει.Την εύρεση του Ευαγγελίου την θεώρησε ως σημάδι από το Θεό.Σε μία από τις συνεντεύξεις του ανέφερε τα εξής:«Όταν άρχισα να διαβάζω το Ευαγγέλιο,σαν να άνοιξαν τα μάτια μου σε σχέση με ότι με περιέβαλε και με τα συμβαινόμενα.Προχώρησα...με το Ευαγγέλιο και δεν φοβόμουν πια.Ποτέ δεν ξαναφοβήθηκα.Ο Θεός βρισκόνταν κοντά μου και εγώ δεν φοβόμουν τίποτα..!
Το 1946 αποστρατεύτηκε και έφτασε στην Μόσχα.Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να ρωτήσει εαν υπάρχει κάποιο Θεολογικό Σεμινάριο και έτσι τον έστειλαν στο νεοϊδρυθέν Θεολογικό Σεμινάριο στην Μονή Νοβοντέβιτσι.Έφτασε εκεί φορώντας την στρατιωτική του στολή και τον υποδέχθηκε θερμά ο π.Σέργιος,καθηγητής στην σχολή.
Τελειώνοντας το Σεμινάριο εγγράφηκε στην Θεολογική Ακαδημία της Μόσχας,ενώ το 1953 πήρε την απόφαση να γίνει μοναχός αρνούμενος να ακολουθήσει μία πολλά υποσχόμενη στρατιωτική καριέρα..Τελείωσε την Θεολογική Ακαδημία ως μοναχός Κύριλλος.Εκάρη μοναχός στις 25 Αυγούστου 1953 στο Σεργκέεβ Πόσαντ στην Λαύρα της Αγίας Τριάδος του Αγίου Σεργίου του Ράντονεζ.
Αν και δεν είναι χαρακτηριστικό της Ορθόδοξης παράδοσης να μιλάς για τα θαύματα ενός πνευματικού πατέρα εν ζωή,στην περίπτωση του π.Κύριλλου δεν μπορούσε να τεθεί «ο λύχνος υπό τον μόδιον».Οι μοναχοί στην Λαύρα της Αγίας Τριάδος καί όσοι βρίσκονταν κοντά του,δίνουν μαρτυρία για τα πολυάριθμα θαύματα που έγιναν δι ευχών του γέροντος Κυρίλλου.Πολλοί μιλούν για το προορατικό και διορατικό χάρισμα του γέροντα,το χάρισμα της διακρίσεως και της θαυματουργίας.
Το 1965 έγινε πνευματικός καθοδηγητής της μοναστικής κοινότητας και του δόθηκε το οφφικιο του αρχιμανδρίτη.Μία περίοδο έζησε στο Περεντέλκινο,έδρα του Πατριάρχη της Ρωσίας,Αλεξίου του Β΄,του οποίου ήταν πνευματικός.
Έχει γράψει πολλά βιβλία
Επιμέλεια proskynitis.blogspot.gr/
