Όχι μόνο για τους πιστούς, αλλά και για όσους δεν αποδέχτηκαν το λυτρωτικό μήνυμα του Χριστού.
Όλοι θα λάβουν άφθαρτο σώμα (όχι άυλο. Το αναστημένο σώμα θα είναι όπως αυτό που είχε ο Κύριος μετά την ανάσταση).
Το γενικότερο θέμα, όπως τίθεται, επανέρχεται σε διάφορα σημεία της Καινής Διαθήκης. Σύμφωνα με την αποστολική διδασκαλία, την οποία ασφαλώς ακολουθούν οι πατέρες, η ανάσταση θα γίνει αστραπιαία. Τήν ίδια στιγμή το σώμα των εν ζωή πιστών θα μεταβληθεί. Πουθενά δε γίνεται διάκριση ανάμεσα στους «απλούς Χριστιανούς» και στους «αγίους». (Εξάλλου στη γλώσσα της Καινής Διαθήκης όλοι οι βαπτισμένοι πιστοί ονομάζονται «άγιοι», γιατί με το βάπτισμά τους είναι αφιερωμένοι στο Θεό. Αυτή είναι η σημασία του επιθέτου «άγιος»).
Η ανάσταση παρουσιάζεται ως γεγονός που αφορά όλη την Εκκλησία, τους πιστούς στη γη αλλά και τους κεκοιμημένους αγίους. (βλ. σχετικά Α Κορ 15,47-58• Α Θεσ 4,15-17• Εβρ 11,32-40• Απ 6,9-11)
Μέχρι τη στιγμή της ανάστασης, οι κεκοιμημένοι –και φυσικά και οι άγιοι- προγεύονται τη μέλλουσα κατάσταση, ενώ το σώμα τους περιμένει κι αυτό την κοινή ανάσταση. Δε βρίσκονται δηλαδή στον παράδεισο, αλλά τον περιμένουν, και εξ αιτίας αυτής της βεβαιότητας τον ζουν ήδη από την παρούσα ζωή. (Αυτή η βεβαιότητα της εν Χριστώ ζωής ονομάζεται από τον απόστολο Παύλο «αρραβώνας».
Βλ. χαρακτηριστικά τα Β Κορ 1,20-22. 5,4-10• Εφ 1,12-14) Στην Αποκάλυψη παρουσιάζονται να δοξολογούν το Θεό γύρω από το θρόνο του (Απ 7,13-17). Επίσης, προσεύχονται για τους πιστούς της γης, παρακολουθούν τον πνευματικό τους αγώνα και τους συμπαραστέκονται με όποιον τρόπο τους επιτρέψει ο Θεός (βλ. π.χ. στην Παλαιά Διαθήκη Β Βασ. 2,12-15).
Σχετικά με την κατάσταση της αναμονής της μέλλουσας κατάστασης και της πρόγευσής της, ο αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος παραθέτει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από την καθημερινότητα της εποχής του: Η θριαμβευτική επιστροφή ενός βασιλιά, που γυρνά νικητής από τη μάχη, προκαλεί τη χαρά εκείνων που στο διάστημα της απουσίας του διακρίθηκαν σε σπουδαία έργα για τη χώρα και με ανυπόμονη χαρά περιμένουν και την επίσημη βράβευσή τους. Αντίθετα, όσοι τελούν υπό κράτηση για εγκληματικές πράξεις καταλαμβάνονται από ανυπόφορη λύπη, παρότι δεν έχουν ακόμη καταδικαστεί επισήμως.
Για τις “Ορθόδοξες Απαντήσεις” Σοφία Χασιώτη, θεολόγος
