Πράγματι, τελείωσε ο πόλεμος και ο στρατιώτης που διαφυλάχθηκε σώος, δεν λησμόνησε το τάμα του.
Πήρε τα δυο του παιδιά και ξεκίνησε για το Άγιον Όρος. Αλλά έγινε μεγάλη τρικυμία και δεν κατόρθωσε να φτάσει στο Όρος, γι’ αυτό γύρισε στο σπίτι του.
Το ίδιο συνέβη και την δεύτερη φορά. Επιχείρησε πάλι για τρίτη φορά και κατόρθωσε να φτάσει μέχρι την Δάφνη. Ξεκίνησαν με τα πόδια να ανεβούν στις Καρυές.
Ξαφνικά βλέπουν απέναντι στην πλαγιά να κατεβαίνει ένας μοναχός τρέχοντας προς το μέρος τους. Σταμάτησε μπροστά τους και άρχισε να λέει στον πατέρα: «Πού τα πας αυτά τα παιδιά; Δεν τα λυπάσαι; Γύρισε τα πίσω».
Ο πατέρας αγανακτισμένος είπε στον μοναχό: «Ύπαγε οπίσω μου Σατανά».
Τότε ο υποτιθέμενος μοναχός έγινε άφαντος, χάθηκε μπροστά από τα μάτια τους και κατάλαβαν ότι ήταν ο διάβολος που είχε πάρει την μορφή μοναχού και προσπαθούσε να τους αποτρέψει από τον θεάρεστο σκοπό τους, την εκπλήρωση του τάματος.
Με την χάρη του Θεού, εκπλήρωσαν το τάμα τους και έγιναν μοναχοί. Το ένα από τα παιδιά ονόματι Μηνάς, αξιώθηκε να γίνει ιερέας και Πνευματικός. Έμενε στα Βατοπεδινά κελιά και σ’ όλη του την ζωή δεν βγήκε ποτέ από το Άγιον Όρος.
*από το βιβλίο: «ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ» (Άγιον Όρος 2011).
https://simeiakairwn.wordpress.com
