Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
Τοῦ π. Ἰωάννη Ρωμανίδη
Σ΄
αὐτά ὅμως τά θέματα οἱ σημερινοί Ὀρθόδοξοι δυσκολεύονται νά ἀπαντήσουν, διότι
ἔχουν σήμερα ἀπομακρυνθεῖ τόσο πολύ ἀπό αὐτήν τήν παράδοση, πού δέν σκέπτονται
πλέον τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική ἀγωγή μέσα στά πλαίσια τῆς νόσου καί τῆς
θεραπείας. Δέν τήν θεωροῦν τήν Ὀρθοδοξία σάν μία θεραπευτική ἀγωγή, ἄν καί ὅλες
οἱ εὐχές τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ξεκάθαρες πάνω στό θέμα αὐτό. Διότι ὁ Χριστός
ποιός εἶναι γιά τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς; Δέν ἀποκαλεῖται ἐπανειλημμένως
μέσα στίς εὐχές καί στά τροπάρια τῆς Ἐκκλησίας ὡς «ὁ ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν
σωμάτων ἠμῶν»;
Αν
ψάξετε στήν Παπική ἤ στήν Προτεσταντική παράδοση, αὐτή ἡ ἐπωνυμία γιά τόν
Χριστό, ὡς ἰατρό, δέν ὑπάρχει πουθενά! Ὁ Χριστός μόνο στήν Ὀρθόδοξη παράδοση
ἀποκαλεῖται ἰατρός. Γιατί ὅμως αὐτή ἡ παράδοσης ἔσβησε ἀπό τούς Παπικούς καί
τούς Προτεστάντες καί, ὅταν τούς μιλᾶμε γιά θεραπευτική ἀγωγή, ξαφνιάζονται;
Διότι ἡ ἀνάγκη τῆς καθάρσεως καί τοῦ φωτισμοῦ, ἡ ἀνάγκη τῆς ἐσωτερικῆς ἀλλαγῆς
ἔφυγε ἀπό τούς ἀνθρώπους αὐτούς στήν
δική τους Θεολογία. Γί΄ αὐτούς ἐκεῖνος πού ἀλλάζει δέ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά ὁ
Θεός! Ὁ ἄνθρωπος δι΄ αὐτούς δέν ἀλλάζει.
Τό μόνο πράγμα πού κάνει ὁ ἄνθρωπος γί΄ αὐτούς εἶναι ὅτι γίνεται καλό παιδί.
Καί ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀπό κακό παιδί πού ἦταν γίνει καλό παιδί, τότε ὁ Θεός τόν
ἀγαπᾶ. Διαφορετικά, τόν ἀποστρέφεται! Αν παραμένει ἤ γίνεται κακό παιδί, τότε ὁ
Θεός δέν τόν ἀγαπᾶ! Δηλαδή, ἄν ὁ ἄνθρωπος γίνει καλό παιδί, τότε ἀλλάζει καί ὁ
Θεός καί....
γίνεται καλός. Καί ἀπό ἐκεῖ πού δέν τόν ἀγαποῦσε, τώρα τόν ἀγαπᾶ! Ὅταν
ὁ ἄνθρωπος γίνεται κακό παιδί, ὁ Θεός θυμώνει καί, ὅταν ὁ ἄνθρωπος γίνεται καλό
παιδί, ὁ Θεός χαίρεται! Αὐτό δυστυχῶς συμβαίνει στήν Εὐρώπη.
Ἀλλά τό κακό εἶναι ὅτι αὐτό δέν γίνεται μόνο στήν Εὐρώπη, ἀλλά γίνεται
καί στήν Ἑλλάδα καί σέ πολλούς μέσα στήν Ἐκκλησία αὐτό τό πνεῦμα ἐπικρατεῖ.
Ἔχει καταντήσει νά εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία μία θρησκεία, πού ὁ Θεός ἀλλάζει
διαθέσεις! Ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι καλός, ὁ Θεός τόν ἀγαπάει. Καί ὅταν εἶναι
κακός, ὁ Θεός δέν τόν ἀγαπάει. Ὁ Θεός δηλαδή τιμωρεῖ καί βραβεύει! Ὅποτε ἡ
οὐσία τῆς Ὀρθοδοξίας σήμερα εἶναι μία ἠθικολογία στήν Ἑλλάδα. Αὐτά δέν
διδάσκανε τά Κατηχητικά στά παιδιά καί οἱ παραεκκλησιαστικές Ὀργανώσεις, πού
ἔχουν Δυτικά πρότυπα καί διέβρωσαν τό Ὀρθόδοξο πνεῦμα;
Λοιπόν, ἄν κάποιος μετά ἀπό αὐτά θελήσει νά μάθει γιατί κατάντησε ἡ
Ὀρθοδοξία σ΄ αὐτά τά χάλια, ἄς διαβάσει Ἀδαμάντιο Κοραή! Αὐτός μετά τήν
Ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἐγκαινίασε αὐτή τή γραμμή στήν Ἑλλάδα. Αὐτός εἶναι ἐκεῖνος,
ὁ ὁποῖος ἐγκαινίασε τόν διωγμό ἐναντίον τοῦ Ἡσυχασμοῦ, ἐναντίον τοῦ
παραδοσιακοῦ Μοναχισμοῦ, ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου καί μόνης σωστῆς θεραπείας τῆς
ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου.
Πηγή: Βιβλίο "Πατερική Θεολογία"
