Και θυμάμαι τη συγκίνηση ενός φίλου μου που έλεγε "σιγά μην παντρευτώ, σιγά μη με παντρευτεί καμιά κοπέλα". Είχε λίγο απογοητευτεί και στη ζωή του ήταν κλονισμένος. "Ε, ας βρω μία όποια να'ναι. Μια να βρεθεί να με πάρει κι εμένα τον καημένο".
Δηλαδή, ήθελε απλώς μια απλή κοπέλα. Μια κοπέλα να'ναι! Εντάξει, χωρίς απαιτήσεις και χωρίς αξιώσεις. "Και οποιαδήποτε να'ναι. Θα με πάρει εμένα;".
Και βρήκε όχι απλώς μια
απλή, αλλά μια καταπληκτική κοπέλα! Σ'όλα τα επίπεδα: γνώσεων,
παρουσιαστικού, ψυχολογίας, καρδιάς, νοικοκυροσύνης... Όλα τα καλά! Όλα
τα καλά τα είχε! Ζήταγε κάτι ασήμαντο αυτός. Του δίνει ο Θεός -ξαφνικά,
ε; εκεί που δεν το περίμενε, εκεί που η λογική του έλεγε ότι δεν
γίνεται- του τα'δωσε όλα! Και μου έλεγε μετά: "Α, ρε πάτερ. Είδες που
γκρίνιαζα στο Θεό; Τι έλεγα και τι μου'δωσε ο Θεός; Άλλα νόμιζα και άλλα
ο Θεός μου ετοίμαζε". Του λέω: "Δε λέω τίποτα, γιατί το'πες μόνος σου.
Μόνος σου είπες κάτι πολύ θεολογικό: ότι ο Θεός μας είναι πλούσιος Θεός.
Άπειρος Θεός. Αρχοντικός Θεός. Γενναιόδωρος.
απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου -www.atheataperasmata.com
