Γλυκερία-Χριστίνα Τερζή
Βγάζει ανακοίνωση το Υπουργείο Παιδείας ότι φέτος θα είναι 3μερος ο εορτασμός του Πολυτεχνείου! Έτσι απλά από καθέδρας. Από πότε ο εορτασμός μιας μέρας διαρκεί τρεις και με ποιο δικαίωμα πανεπιστήμια στην Αθήνα με το ένα τέχνασμα ή με το άλλο τον μετατρέπουν σε εβδομαδιαίο; Καταρχάς είναι παράνομο με τον τρόπο που γίνεται και αντιδεοντολογικό. Ρωτάνε κανέναν; Συμφωνεί κανένας στο καθισιό μιας ακόμα εβδομάδας ή αντιδράει κανένας; Ως που θα φτάσει η αδιαφορία του καθενός; Αυτή η κυβέρνηση έχει σπάσει τα κοντέρ καταστάσεων επιβολής που δεν έχει ξαναβιώσει ο τόπος.
Τη 17 Νοέμβρη την εορτάζει η εκπαιδευτική κοινότητα με κλείσιμο (δεν είναι εθνική αργία) ανήμερα, ούτε τη μέρα πριν ούτε τη μέρα μετά, ούτε μια εβδομάδα ολόκληρη (5 μέρες) που βρήκαν κάποιοι συγκεκριμένοι πρυτάνεις την ευκαιρία –καθαρά για ψηφοθηρικούς λόγους- να κλείσουν τα Ιδρύματα με αποτέλεσμα να στερήσουν στους φοιτητές τους πολύτιμα μαθήματα. Ωστόσο ούτε οι φοιτητές αντιδρούν στο διαρκές χάσιμο των μαθημάτων τους που σημειωτέον χρηματοδοτούν μέσω της φορολογίας.
Και δεν αντιδρούν γιατί έχει φροντίσει το σχολείο και η οικογένεια να τους διαπλάσει σε άβουλα όντα, έρμαια της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας! Αν τους πεις να κάτσουν μια μέρα θα τους είναι οκέι, αν τους πεις να κάτσουν έναν μήνα πάλι θα τους είναι οκέι. Όλα το ένα και το αυτό… Καμία δράση, διάδραση, αντίδραση. Εξού και πειραματίζονται οι Έλληνες πολιτικοί ελεύθερα με το λαό τους. Ποιος θα σηκώσει κεφάλι: οι ηλικιωμένοι που ζουν για τη σύνταξη ή οι νέοι των 700 ευρώ και της καλοπέρασης; Δυστυχώς οι αντιδραστικοί και οι άξιοι μάλλον μας διαβάζουν από το εξωτερικό, αφού αναγκάστηκαν διεκδικώντας αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και διαβίωσης να ξενιτευτούν…
Μήπως ο σύγχρονος εχθρός είναι η αθρόα τεχνολογική και ψηφιακή μετάβαση; Μήπως όταν η Ελλάδα 2.0 του Μητσοτάκη γίνει Ελλάδα 3.0 θα ναι ήδη πολύ αργά; Ερωτήματα θέτω. Μήπως το μυαλό ενός νέου το κυβερνάνε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στα οποία δαπανά τις περισσότερες ώρες της μέρας; Αφού μόνο ψηφιακά έχουν μάθει να επικοινωνούν πλέον.
Ένα είναι το μόνο σίγουρο. Κανείς δεν δείχνει έμπρακτα να επιθυμεί στην Ελλάδα σχολεία που να παρέχουν ουσιαστική γνώση, κριτική σκέψη, παιδεία και κατάρτιση, φυσικά ούτε και αντίστοιχα πανεπιστήμια που να σε προετοιμάζουν σωστά για την απαιτητική αγορά εργασίας. Όλα στη λογική της ψηφοθηρίας και του ωχαδερφισμού. Κι αν αντιδράσεις είσαι η εξαίρεση, ίσα ίσα για να επαληθεύσεις τον κανόνα.
Κλείνοντας το άρθρο θα σας αφήσω με τρια ρητορικά ερωτήματα για τροφή για σκέψη:
1)Υπάρχει έστω ένα ξένο Πανεπιστήμιο που για τον εορτασμό μιας μέρας να κλείνει μία εβδομάδα; Με αυτές τις προϋποθέσεις φέρνει η κα Κεραμέως εδώ τους Αμερικανούς για συνεργασία;
2) Γιατί να μοχθήσει κανείς εδώ για το πτυχίο όταν Καθηγητής Νομικής και νυν Κορυφαίος Υπουργός επιλέγει για δεξί του χέρι νεαρά με ξένο χαρτί ήσσονος προσπάθειας καθαρά λόγω γνωριμιών και διαιωνίζεται αυτή η φαιδρότητα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας μας και
3)Γιατί οι Νεοέλληνες δεν θυμίζουμε σε τίποτα όλους αυτούς τους γνήσιους Έλληνες παλιάς κοπής που κάποτε εναντιώνονταν στην υποδούλωση με αυταπάρνηση; Ως πότε θα ανεχτούμε μια «κοινοβουλευτική δικτατορία» (όπως την χαρακτήρισε δημόσια προχτές ένας Συνταγματολόγος) με απουσία ελέγχου και υπολειτουργία των υπολοίπων Θεσμών;
πηγή
