Είχαμε τότε πολλά προβλήματα στη μονή Βατοπαιδίου, ήταν ιδιόρυθμο το μοναστήρι και τα γεροντάκια εκεί μας δυσκόλεψαν πάρα πολύ, είμαστε και εμείς άπειροι, και κάναμε και εμείς πολλά λάθη και ήμασταν σε μία δυσκολία μεγάλη.
Ακούγαμε τόσα πολλά θαυμαστά για τον γέροντα Ιάκωβο άλλα ακούγαμε και πράγματα αστεία τα οποία σε έκαναν να αισθάνεσαι ότι ήταν ένας αστείος άνθρωπος. Πήγαμε λοιπόν εκεί, ζητήσαμε να δούμε τον Γέροντα. Μας πήγανε στο παρεκκλήσι του Αγίου Χαραλάμπους που εξομολογούσε εκεί. Μπαίνουμε μέσα, τι να δούμε! έναν ψηλό γέροντα ηλικιωμένο με μεγάλη γενειάδα, αυστηρό, ασκητικό, ο όποιος μιλούσε σχεδόν καθαρεύουσα.
-Καλώς τους πατέρας, από πού είσαστε πατέρες;
Πολύ σοβαρά! Παναγία μου, λέω, αυτός είναι πολύ σοβαρός άνθρωπος. Πως τον έκανα για αστείο; Του λέει ο γέροντας Ιωσήφ:
-Γέροντα, ήρθαμε να ζητήσουμε την ευχή σας διότι έχουμε πολλά προβλήματα στο μοναστήρι μας.
-Πάμε, πάτερ Ιωσήφ, στον Άγιο Δαυίδ να του τα πούμε.
Μας κατέβασε στην Εκκλησία και πάμε μπροστά στην εικόνα και άρχισε να μας συστήνει στον Άγιο και να λέει:
-Άγιε Δαυίδ, από εδώ είναι ο πατήρ Ιωσήφ και ο πατήρ Αθανάσιος από το Άγιον Όρος, ήρθαν οι άνθρωποι εδώ γιατί έχουν προβλήματα, ήρθαν να προσευχηθούν και να σε παρακαλέσουν να τους βοηθήσεις στα προβλήματά τους. Κοίταξε λοιπόν μη μας κάνεις ρεζίλι!
Τώρα μπροστά στην εικόνα του Αγίου τα ‘λεγε αυτά, εκείνος με σοβαρό τρόπο, εγώ μου ‘ρθε να ξεσπάσω σε ένα γέλιο ακράτητο, διότι τα ‘λεγε με σοβαρότητα.
Τόσο απλός άνθρωπος ήταν ο Άγιος Ιάκωβος, ζούσε μέσα στο θαύμα συνεχώς.
(Στη φωτογραφία ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης με τον γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινό κ τον Μητροπολίτη Αθανάσιο)
