Από το νέο βιβλίο: «Α εωράκαμεν και ακηκόαμεν – Οι αναμνήσεις μου από τον Άγιο Παΐσιο»
Έλεγε ο Άγιος Παϊσιος για την σημερινή κατάσταση:
«Όλο το κακό ξεκινάει από την απιστία. Απομακρύνθηκαν οι άνθρωποι από την Εκκλησία και στράφηκαν στην αμαρτία. Έλειψε ο φόβος του Θεού. Μπήκε πολύ η λογική. Κλονίζεται η πίστη ήδη από την παιδική ηλικία, με τον τρόπο που γράφονται σήμερα τα βιβλία στα σχολεία. Αγρίεψαν οι άνθρωποι. Δεν βλέπει κανείς εύκολα φυσιολογικούς ανθρώπους. Λευκές, μαύρες μαγείες. Υπάρχει στους πολλούς ανθρώπους κάποια δαιμονική επίδραση. Πλήθυναν τα ψυχοφάρμακα.
Οι πολλοί ζητάνε «δάσκαλο» σε ύποπτους χώρους και δεν καταφεύγουν στον Πατέρα τον Επουράνιο και στον πνευματικό Πατέρα και σε πιστούς αδελφούς. Πολύ κακό κάνει και η τηλεόραση. Δεν υπάρχει στα σπίτια εκείνη η ζεστασιά και η συνοχή, που υπήρχε παλαιά. Οι πολλές ευκολίες δυσκόλεψαν την ζωή. Τα σπίτια το ένα πάνω στο άλλο και οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον διπλανό τους. Χάθηκε και η απλότητα. Ούτε και το χαμόγελο το αθώο και πηγαίο δεν βλέπει κανείς σήμερα. Όλοι τρέχουν και δεν προλαβαίνουν, και χάνουν μετά τον πολύτιμο χρόνο τους στα μάταια. Ακρίβηναν τα αγαθά, φθίνηναν οι άνθρωποι. Ιδίως όλη αυτή η εσωτερική ακαταστασία είναι έκδηλη στις γυναίκες με την εξωτερική τους εμφάνιση. Δεν βλέπει κανείς -εκτός ελαχίστων- την χάρη της ντροπής, με την οποία ήταν στολισμένες πριν. Οι κίνδυνοι πάρα πολλοί: ναρκωτικά, ξένες διδασκαλίες, ασθένειες πρωτοφανείς, παντού αδιέξοδα.
… Ο Γέροντας παρακολουθούσε με πόνο όλη αυτήν την σημερινή τραγωδία και προέβλεπε και χειρότερα για το μέλλον. Είχε όμως την ελπίδα του στον Θεό, ο Οποίος, έλεγε τελικά θα σπείρει στο χωράφι αυτό, που οργώνει κυριολεκτικά ο Διάβολος, όπως και για το Άγιον Όρος, έλεγε ότι δεν θα το αφήσει το Περιβόλι της η Παναγία έτσι. Τον συγκινούσε πολύ η προσέλευση στο Όρος νέων μοναχών και χαιρόταν. Έλεγε όμως: «Άραγε θα βρούνε το κατάλληλο, καλό προζύμι;»
Οι άνθρωποι θα αναγκαστούν να καταφύγουν στον Θεό και θα συνωθούνται στην Εκκλησία. Θα ψάχνουν να βρουν πνευματικούς ανθρώπους. Θα γίνει καλό ξεκαθάρισμα και οι πιστοί θα γίνουν πιο πιστοί και οι ρυπαροί πλέον ρυπαροί. Συσπειρώνονται οι Χριστιανοί, αναθερμαίνεται η πίστη. Μπαίνει η καλή ανησυχία, καλλιεργείται πνεύμα μαρτυρίου.
Εδώ όμως είναι και η ευθύνη της Εκκλησίας; των επισκόπων, ιερέων και μοναχών. Μας έφυγαν και οι Άγιοι των τελευταίων χρόνων. «Τώρα χρειάζονται οι Άγιοι. Τι δεν θα έκαμνε, αν ζούσε ο Άγιος Αρσένιος σήμερα! Και πολλούς πολιτικούς θα τους »τακτοποιούσε» και αυτούς» έλεγε ο Γέροντας.
Πολλή η ευλάβεια του Γέροντα στον Άγιο Αρσένιο, ενώ για τον εαυτό του είχε πολύ ταπεινό λογισμό.
simeiakairwn.wordpress.com
