Θάλασσα και μέσον αυτής καΐκι αρμενίζον και εν αυτώ τρείς μοναχοί, ο εις βαστών το τιμόνι και οι δύο έχουν μεγάλην πέτραν δεμένην εις τον λαιμόν του παιδίου και ρίπτουν αυτό εις τη θάλασσαν κατακέφαλα· και από τα δύο μέρη του παιδίου πετώμενοι οι δύο αρχάγγελοι λαμβάνουσι αυτό· έξωθεν δε της θαλάσσης μοναστήρι και εν αυτώ εκκλησία και μέσον αυτής το παιδίον κοιμώμενον, έχον την πέτραν εις τον λαιμόν του, και ο ηγούμενος του μοναστηρίου ιστάμενος πλησίον αυτού αγγίζει αυτό με ράβδον· και όπισθεν του ηγουμένου πλήθος μοναχών απορούντες και θαυμάζοντες.
Από το βιβλίο: Διονυσίου του εκ Φουρνά, Ερμηνεία της ζωγραφικής τέχνης, εκδόσεις Ερμηνεία, Άγιον Όρος.
