Για ένα ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ που θα ακουστεί μέχρι το Βερολίνο.

Του Στρατή Μαζίδη

Φτάσαμε τελικά στο Δημοψήφισμα. Μια εβδομάδα που έμοιαζε με αιώνα. Κι όλα αυτά υπό τεράστια ψυχολογική πίεση.

Είναι γεγονός πως η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να πάει σε Δημοψήφισμα αυτή τη στιγμή και με αυτό το ερώτημα, υπήρξε λάθος. Περισσότερο μπούχτισε από το αδιέξοδο παρά λογάριασε πολιτικά με ορθότητα τα δεδομένα.

Είχα σημειώσει από την πρώτη στιγμή πως η καλύτερη λύση θα ήταν η αποχή ώστε να βγει άκυρο. Να εξέλθουμε ως κοινωνία από την αφόρητη εκατέρωθεν πίεση. Όπως όμως ήρθαν τα πράγματα δεν το πιστεύω πλέον. Ξεπεραστήκαμε από τις εξελίξεις.

Καταρχήν να σημειώσουμε πως η επιλογή του Δημοψηφίσματος αποτελεί, όπως τα γεγονότα μαρτυρούν, στρατηγική επιλογή και της αντιπολίτευσης. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι είχαν και εναλλακτικό δρόμο, τον οποίο έντιμα υπέδειξε το ΚΚΕ. Αυτόν της αποχής. Γιατί δεν κινήθηκαν λοιπόν προς αυτή την κατεύθυνση; Αυτά γιατί δεν τα λέει κανείς;

Όχι μόνο δεν το έκαναν, αλλά είναι αυτοί που πόλωσαν και δίχασαν τον κόσμο. Αυτοί που πρώτοι έσταξαν το φαρμάκι του διχασμού μέσω της έντεχνης τακτικής να τον ρίξουν στο τραπέζι των συζητήσεων επαναλαμβάνοντάς τον διαρκώς.

Κάπως έτσι κάηκε το χαρτί της αποχής. Ανεύθυνα και φανατικά.
Αλλά κι αφού το ερώτημα ήταν άνευ περιεχομένου, τότε ποιος ο λόγος του διχασμού;
Ευτυχώς όμως οι Ελληνες έδειξαν τεράστια αποθέματα ψυχικής ηρεμίας στις ουρές.
Κι έπειτα όσο θάλασσα, όσο σκατά και να τα έκανε η ελληνική κυβέρνηση, δεν είναι εικόνα αυτή να υπονομεύεται εκ των έσω.

Σε κάθε περίπτωση βρισκόμαστε πια μέσα στο πεδίο της μάχης. Οι σφαίρες πέφτουν βροχή. Να καθίσουμε στο κέντρο λέγοντας πως δε θα πολεμήσουμε μέχρι να τις φάμε; Ή να καλυφθούμε και ανταποδώσουμε;

Ή είναι σα να βρεθήκαμε μόνοι μας μπροστά με τη μπάλα. Ναι δεν έγινε οργανωμένη επίθεση, ναι υπάρχει αναμπουμπούλα, αλλά μπορούμε να τη στείλουμε στα δίχτυα.

Με την αποχή λοιπόν εκτός παιχνιδιού καλούμαστε πια να πάρουμε θέση.

Σαφέστατα ο Τσίπρας έκανε εγκληματικά λάθη. Τα σημειώσαμε άλλωστε προχθές. Και μόνο ότι στράγγιξε τα δημόσια ταμεία ενώ τελικά είχε πάντα στο νου να το τραβήξει αν χρειαστεί, ήταν λάθος. Χώρια φυσικά το timing. Χειρότερη χρονική επιλογή δεν μπορούσε να γίνει. Όσο για το Βαρουφάκη, απλά ξεκούμπωτος.

Πολλοί υποστηρίζουν πως το ΟΧΙ πάλι σε μνημόνιο θα οδηγήσει. Αυτό των 47 σελίδων του Τσίπρα. Μπορεί. Και θα του αλλάξουμε τα φώτα για αυτό διότι γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει το ΟΧΙ μας κι αλίμονό του αν συνεχίσει να το παρερμηνεύει.

Τώρα όμως πρέπει να πάρουμε θέση. Οι Γερμανοί μας είπαν ότι το ερμηνεύουν αλλιώς. Αυτό προσωπικά μου σπάει ένα φραγμό που είχα διότι το ΟΧΙ μου, είναι ΟΧΙ απέναντι σε αυτούς. Λυπάμαι πολύ αλλά με ανάλγητους δεν επιθυμώ να έχω σχέσεις.

Πώς είναι δυνατό να πούμε ΝΑΙ.

Ναι σε τι;

Στα μνημόνια;

Στα χιλιάδες λουκέτα;

Στις εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες των ελλήνων που άφησαν την Ελλάδα;

Στα σχολεία δίχως δασκάλους και τα νοσοκομεία όπου πρέπει να αυτοχειρουργηθείς;

Σε όσους τους αυτοκτόνησαν ή τους πέθαναν;

Θα πούμε ΝΑΙ σε αυτά;

Και τι θα γίνουμε; Σάο Πάολο; Όπου δεν τολμάς να κυκλοφορήσεις έξω; Διότι εκεί θα μας οδηγήσει αυτή η διαρκής φτωχοποίηση.

Δεν μπορώ να νομιμοποιήσω το έγκλημα. Συνένοχο στο φόνο δε θα με έχετε.

Κι έπειτα; Τι; Σαμαράς και Φώφη; Πίσω σε αυτούς που μας οδήγησαν στην καταστροφή και μας έσωζαν πνίγοντάς μας; Σε ποιον; Στον Βαρβιτσιώτη που είδαμε να αναλύει ότι χρεοκοπία σημαίνει να μην μπορεί να βάλεις μια εφαρμογή στο iphone;

Ότι ερμηνεία κι αν δίνει ο Τσίπρας ή ο Σόιμπλε ή ο φούφουτος, δεν έχουμε ακόμη καταλάβει πως εδώ παίζεται κάτι πολύ σπουδαιότερο; Γιατί τόσος πανικός; Γιατί τέτοια πίεση και προπαγάνδα; Γιατί ορισμένοι του ΝΑΙ (που απολαμβάνουν τα καλά και αγαθά της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αλλά θέλουν εμείς να τους πληρώνουμε τα προνόμια) ασκούν τέτοιες επιθέσεις;

Ένα ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΧΙ θα ακουστεί στα πέρατα του κόσμου, θα ανάψει το φυτίλι να καταρρεύσει το σάπιο ευρωπαϊκό οικοδόμημα όπως το παραμόρφωσαν οι γερμανοί. Τι σχέση έχει η ΕΕ με την ΕΟΚ του Μιτεράν, του Κολ και του Γκονζάλεθ; Καμία.

Ήταν ένα ισότιμο κλαμπ των 12, αλλά γέμισε με ευρωκαράβλαχους γερμανοδορυφόρους ώστε να οδηγηθούμε εδώ που φτάσαμε.

Τέτοια Ευρώπη δεν την επιθυμώ.

Και ποιο κούρεμα των καταθέσεων; Η πενταετής φοροκαταιγίδα δεν ήταν κούρεμα; Κι αυτή που έρχεται αν βγει το ΝΑΙ; Και οι επόμενες;

Και ποια υποτίμηση με τη δραχμή 40% που κάποιοι τρέμουν; Αν είναι να συνδυαστεί με μια επιθετική σε ηπιότητα φορολογική πολιτική και πάψουμε να κουβαλάμε τα δυσβάστακτα οικονομικά βάρη, τότε αν όχι μια η άλλη, η μπαλάτζα θα ισορροπήσει σημαντικά.

Είναι στο χέρι μας να δουλέψουμε. Είναι στο χέρι μας να πούμε στους 40ρηδες και τις 40αρες συνταξιούχους, γυρίστε να δουλέψετε να ανέβει η Ελλάδα. Είναι δική μας απόφαση να γκρεμίσουμε το υπάρχον αναποτελεσματικό δημόσιο φτιάχνοντας ένα άλλο, ευέλικτο και λειτουργικό.

Κι ούτε επιθυμώ την πλήρη σκλαβιά. Μια χώρα δέσμια των ΑΤΜ; Τι σύστημα είναι αυτό; Σε ποιο φασισμό μας γυρνάτε;

Τα πάντα σε έλεγχο. Με χρήματα που δεν πιάνουμε πλέον. Δεν τα βλέπουμε. Τόσο μας κυρίευσαν; Δεν μπορούμε να πούμε ένα ΟΧΙ; Διάβασα τα λόγια ενός ιερέα που θλίβεται βλέποντας πιστούς που δεν περίμενε, να τρέμουν από το φόβο. Μας πως θα πούμε τότε τα ακόμη μεγαλύτερα ΟΧΙ όταν θα πάνε να μας επιβάλλουν ακόμη χειρότερα πράγματα; Όταν θα ζητήσουν να μας ελέγξουν ολοκληρωτικά. Όταν οι έξυπνες κάρτες θα δώσουν τη θέση τους στα φυτεμένα τσιπ.

Κι η ιστορία μας;

Κι όχι αυτή η γενική των βιβλίων. Η δική μας, που μας παραδόθηκε. Πως να ψηφίσω ΝΑΙ στους γερμανούς όταν ο ένας μου παππούς πολέμησε στην Αλβανία και ο άλλος ήταν στρατιωτικός γιατρός και χτύπησε βόμβα το νοσοκομείο; Ή όταν έφευγε από τη Μικρά Ασια έβλεπε τα καράβια των Μεγάλων Δυνάμεων να μη ρίχνουν την άτιμη την κανονιά, να χτυπούν όσους προσπαθούσαν να σωθούν. Τι θα τους πω όταν τους συναντήσω; Ότι είπα ναι;

Όλη η προσοχή έχει στραφεί στην Ελλάδα. Σα να περιμένει ο κόσμος διεθνώς το έναυσμα από εμάς.

Έστω και άτσαλα, από σπόντα του μπιλιάρδου, από λαϊκισμό, από κομματικό συμφέρον, από ότι θέλετε, φτάσαμε στο Δημοψήφισμα. Με λάθος ερώτημα. Σε λάθος χρόνο. Η αποχή αχρηστεύθηκε από αυτούς που θεσμικά θα μπορούσαν να την επιβάλλουν και να σταματήσουν τη διαδικασία.

Ήρθε η ώρα να κάνω κι εγώ την επιλογή μου. Η ζωή δεν είναι ένα χάρτινο παλιόχαρτο χωρίς αντίκρισμα. Η ζωή είμαστε εμείς οι ίδιοι, τα παιδιά μας και η ευγνωμοσύνη μας στο Θεό που ξημερώσαμε πάλι υγιείς και το δειλινό μας βρήκε γερούς και δυνατούς. Αυτή είναι η αλήθεια. Τα πάντα μπορεί να χαθούν αλλά ξαναγίνονται, εκτός από τους ανθρώπους.

ΟΧΙ λοιπόν στη φτώχεια των λαών

ΟΧΙ στη μνήμη όσων έφυγαν εξαιτίας των μνημονίων

ΟΧΙ για τα παιδιά και τους φίλους μας που αναγκάστηκαν να ξενιτευθούν

ΟΧΙ στα σχολεία δίχως δασκάλους

ΟΧΙ στα νοσοκομεία δίχως γάζες

ΟΧΙ στη μαυρίλα

ΟΧΙ στη δουλοπρέπεια

ΟΧΙ στο να ζουν κάποιοι εις βάρος των κορόιδων

ΟΧΙ στα χρέη που δημιουργήθηκαν εν πολλοίς με το κλείσιμο του ματιού αυτών που σήμερα μας κουνούν το δάκτυλο

ΟΧΙ στους μονοδιάστατους μισάνθρωπους που βλέπουν την ΕΕ σαν ένα λογιστικό γραφείο

ΝΑΙ στην Ελλάδα και τον ελληνικό λαό. ΝΑΙ στη συλλογική δουλειά να αρχίσει η πατρίδα να ανεβαίνει. ΝΑΙ στο δικαίωμα για ένα καλύτερο αύριο. ΝΑΙ στην προκοπή.

Αλλά για να έρθουν αυτά τα ΝΑΙ, ίσως πρώτα χρειάζεται ένα ΟΧΙ. Τουλάχιστον θα έχουμε φανεί συνεπείς στο ραντεβού μας με την ιστορία.

Ας καταλάβει κι η Ευρώπη, αν μας θέλει, πως δε βγαίνει άλλο. Δεν αντέχει άλλο η Ελλάδα. Ας δοκιμάσουμε αλλιώς. Ας δοκιμάσουμε παράγοντας και όχι περιορίζοντας. Δημιουργώντας και όχι σκοτώνοντας. Όταν χρωστάς, δεν περικόπτεις μόνο αλλά αναζητάς να βγάλεις περισσότερα. Αλλά κι εμείς να καταλάβουμε πως κάποια πράγματα πρέπει επιτέλους να αλλάξουν σε αυτό τον τόπο. Να τα αλλάξουμε όλοι μαζί. Είναι το σπίτι μας.

Ο Ελληνικός Λαός φωνάζει ξανά ΟΧΙ!


http://www.freepen.gr/2015/07/blog-post_279.html