Από τα 52 κράτη της Ευρώπης, μόνο τα 19 είναι στο ευρώ, τα υπόλοιπα 33 έχουν εθνικά νομίσματα. Κανένα από αυτά τα ελεύθερα κράτη εκτός ευρώ, δεν υφίσταται την εξαθλίωση και τον εξευτελισμό που υφίσταται η Ελλάδα εντός του ευρώ. Εμείς γιατί θα πρέπει να παραμένουμε πολιτικά αφελείς; Εμείς, γιατί θα πρέπει να είμαστε υποτελείς της Γερμανίας;
Μέχρι τις τελευταίες εκλογές, η πολιτική διαμάχη στην Ελλάδα, γινόταν γύρω από
το δίπολο «μνημόνιο – αντιμνημόνιο», με μια όμως σημαντική παράμετρο. Όλα τα κόμματα (πλην ΚΚΕ κ.λ.π.) θεωρούσαν όρο απαράβατο την παραμονή μας στον μηχανισμό ισοτιμιών του ευρώ και η διαμάχη περιοριζόταν γύρω από το περισσότερο ή το λιγότερο μνημόνιο. Τώρα όμως ξέρουμε ότι τίποτα δεν εξαρτάται από εμάς, όσο τις στρόφιγγες της χρηματοδότησης τις κρατούν οι Γερμανοί.
Επομένως, τώρα πλέον η συζήτηση άνοιξε εκ των πραγμάτων. Μετά και την ολοκληρωτική παράδοση του κ. Τσίπρα στους Γερμανούς και την προσχώρηση του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ στη λογική και των μνημονίων, από εδώ και πέρα η πολιτική διαμάχη θα περάσει αναγκαστικά στο σωστό πολιτικό δίπολο που έπρεπε να είναι από την αρχή: «ευρώ – εθνικό νόμισμα».
Πιστεύουμε ότι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα έχει πλέον πάρει την αναπόδραστη οδό της αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Γι αυτό και η κρατικοδίαιτη παρασιτική ολιγαρχία, βλέποντας το αναπόφευκτο, έχει εκνευριστεί και αφενός προσπαθεί να καταστήσει γραφικούς ή επικίνδυνους όσους μιλούν για εθνικό νόμισμα, αφετέρου ζητά εδώ και τώρα ποινικές διώξεις σε όσους μιλούν ή σχεδιάζουν την επιστροφή της χώρας στο εθνικό νόμισμα.
Όμως, όλοι γνωρίζουμε, πως χωρίς την απαλλαγή μας από το ευρώ, ούτε μονομερές κούρεμα του χρέους μπορούμε να κάνουμε, ούτε να απαλλαγούμε από τα μνημόνια. Απλά θα ζούμε αιχμάλωτοι στις ορέξεις των Γερμανών, αφού ποτέ δεν θα μπορέσουμε, ούτε θα μας επιτρέψουν, να πιάσουμε τις δημοσιονομικές επιδόσεις που απαιτεί ο μηχανισμός ισοτιμιών του ευρώ. Εκεί που ωθούνται τώρα πλέον τα πράγματα, δεν μπορούμε άλλο να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, ούτε να μασάμε τα λόγια μας και να θεωρούμε πολιτικό ταμπού το εθνικό νόμισμα.
Καλό λοιπόν θα ήταν να το κάνουμε συντεταγμένα, με συζήτηση, πρόγραμμα και προετοιμασία και όχι σε κατάσταση πανικού, με αντεγκλήσεις και με τραυματισμό της χώρας και του λαού. Επειδή όμως δεν φημιζόμαστε για το πρώτο, τελικά θα κάνουμε το δεύτερο. Όμως, έτσι κι αλλιώς θα γίνει. Εξάλλου, αν θέλεις να παραμένεις ως ισότιμο μέλος εντός του ευρώ, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για να το εγκαταλείψεις.
ΠΕΤΡΟΣ ΧΑΣΑΠΗΣ
