Τὴν Κυριακὴ καλούμαστε νὰ ποῦμε ἕνα
ΝΑΙ ἢ ἕνα ΟΧΙ. Τί σημαίνουν ὅμως αὐτὲς οἱ δύο μικρὲς λέξεις; Ναὶ ἢ Ὄχι στὴν
πρόταση τῶν θεσμῶν; Ναὶ ἢ Ὄχι στὴν Εὐρώπη;
Στὸ Εὐρώ; Στὴν Πτώχευση καὶ τὴν Πείνα ἢ στὴν κυβέρνηση καὶ τὴν ἀντιπολίτευση; Ὁ καθένας μας προσπαθεῖ νὰ ἑρμηνεύσει μέσα ἀπὸ τὶς καθημερινές του ἀγωνίες καὶ ἐπιθυμίες τὸ νόημα καὶ τὶς συνέπειες τῆς ψήφου του καὶ παίρνει θέση. Κάποιοι ἄλλοι φοβούμενοι νὰ πάρουν θέση, ἔχουν φθάσει νὰ ἀρνοῦνται τὸ ἴδιο τὸ δημοψήφισμα, τὸ δικαίωμα ἐπιλογῆς τους.
Στὸ Εὐρώ; Στὴν Πτώχευση καὶ τὴν Πείνα ἢ στὴν κυβέρνηση καὶ τὴν ἀντιπολίτευση; Ὁ καθένας μας προσπαθεῖ νὰ ἑρμηνεύσει μέσα ἀπὸ τὶς καθημερινές του ἀγωνίες καὶ ἐπιθυμίες τὸ νόημα καὶ τὶς συνέπειες τῆς ψήφου του καὶ παίρνει θέση. Κάποιοι ἄλλοι φοβούμενοι νὰ πάρουν θέση, ἔχουν φθάσει νὰ ἀρνοῦνται τὸ ἴδιο τὸ δημοψήφισμα, τὸ δικαίωμα ἐπιλογῆς τους.
Δὲν ὑπάρχει ὅμως οὐδεὶς ποὺ νὰ ἀρνεῖται
τὴν ἱστορικὴ κρισιμότητα τῶν ἡμερῶν ποὺ ζοῦμε. Δὲν εἶναι κάτι φοβερό. Εἶναι
κάτι τὸ φυσικό. Τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος στὴ μακραίωνη ἱστορία του ἐπιβίωσε ἀντιμετωπίζοντας
διαρκῶς τέτοιες καταστάσεις καὶ πλανᾶται οἰκτρὰ ὅποιος πιστεύει...
ὅτι οἱ Ἕλληνες
τοῦ 2015 θὰ μποροῦσαν νὰ εἶναι ἐξαίρεση ἐπειδὴ βρίσκονται «στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Εὐρωπαϊκῆς
Οἰκογένειας».
Ἰδωμένο μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴν
κρίσιμη ἱστορικὴ διάσταση ἀλλὰ καὶ ἀπόσταση, τὰ κριτήρια τῶν ἐπιλογῶν μας
γίνονται πολὺ πιὸ ξεκάθαρα. Αὐτὸ τὸ γνωρίζουν καὶ οἱ ξένοι. Ὅλος ὁ πλανήτης ἔχει
στρέψει τὸ ἐνδιαφέρον του στὴν ψῆφο μας μὲ προσοχὴ δυσανάλογη πρὸς τὴν οἰκονομικὴ
ἰσχὺ τῆς χώρας μας ποὺ εἶναι ἕνα ἐλάχιστο κλάσμα μέσα στὴν Παγκόσμια Οἰκονομία.
Ὅλος ὁ κόσμος περιμένει νὰ ἀκούσει τὴν ἀπάντηση τῶν Ἑλλήνων ἀπέναντι στὴν ἰσχὺ
τῶν τριῶν Θεσμῶν τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων. Ὅλος ὁ κόσμος ξέρει ὅτι ἡ χώρα μας
βρίσκεται ἐδῶ καὶ χρόνια στὴ σφικτὴ μέγγενη τῶν «Θεσμῶν» ποὺ κλείνει διαρκῶς καὶ
μᾶς ὁδηγεῖ στὴν καταστροφή. Ὅλος ὁ κόσμος ξέρει ὅτι, ἂν ἡ χώρα μας θελήσει νὰ ἀντισταθεῖ,
δὲ θὰ μπορέσει νὰ ξεφύγει χωρὶς ἐπίσης νὰ καταστραφεῖ καὶ μάλιστα
παραδειγματικά. Ὅλος ὁ κόσμος περιμένει νὰ δεῖ τὴ στάση τῶν Ἑλλήνων ἀπέναντι σὲ
ἕνα δίλλημα ποὺ ὅποια ἐπιλογὴ καὶ νὰ πάρει ἡ καταστροφὴ του φαντάζει ἀναπόφευκτη.
Πρωτόγνωρο τὸ δίλλημα; Φυσικὰ καὶ ὄχι. Ἡ πιὸ χαρακτηριστική, ὅμοια μὲ τὶς τωρινὲς
συνθῆκες περίπτωση, εἶναι ἡ περίπτωση τῶν Μηλίων καὶ ἡ στάση ποὺ κράτησαν
κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Πελοποννησιακοῦ Πολέμου ἀπέναντι στὴν ὑπερδύναμη τῆς ἐποχῆς
ἐκείνης, τοὺς Ἀθηναίους, οἱ ὁποῖοι τοὺς πολιορκοῦσαν μὲ σκοπὸ τὴν καταστροφὴ τῆς
πόλεώς τους. Οἱ Μήλιοι ἔστειλαν ὁμάδα γιὰ διαπραγματεύσεις μὲ τοὺς Ἀθηναίους, ἐπικαλούμενοι
ὑψηλὰ ἰδανικὰ καὶ τὸ Δίκαιο. Οἱ Ἀθηναῖοι τοὺς ἀπάντησαν - σύμφωνα μὲ τὸ
Θουκυδίδη (5ο βιβλίο μετ. Ἐλευθερίου Βενιζέλου) - ὅτι «ἐξίσου γνωρίζομεν καὶ οἱ
δύο, ὅτι κατὰ τὴν συζήτησιν τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων τὸ ἐπιχείρημα τοῦ δικαίου ἀξίαν
ἔχει, ὅπου ἴση ὑπάρχει δύναμις πρὸς ἐπιβολὴν αὐτοῦ, ὅτι ὅμως ὁ ἰσχυρὸς ἐπιβάλλει
ὅ,τι τοῦ ἐπιτρέπει ἡ δύναμίς του καὶ ὁ ἀσθενὴς παραχωρεῖ ὅ,τι τοῦ ἐπιβάλλει ἡ ἀδυναμία
του".
Τοὺς ξεκαθάρισαν ἐπίσης ὅτι «ἡ ἔχθρα
σας μᾶς βλάπτει πολὺ ὀλιγώτερον ἀπὸ τὴν φιλίαν σας. Καθόσον εἰς τὰ ὄμματα τῶν ὑπηκόων
μας αὐτὴ μὲν εἶναι τεκμήριον ἀδυναμίας, ἐνῷ τὸ μίσος σας εἶναι τεκμήριον
δυνάμεως».
Κατόπιν τούτου οἱ Μήλιοι ἀντελήφθησαν
ὅτι ἐὰν ἀντιστέκονταν θὰ καταστρέφονταν καὶ τὸ ἴδιο θὰ πάθαιναν καὶ ἐὰν
παραδίδονταν διότι οἱ Ἀθηναῖοι εἶχαν ἀποφασίσει νὰ χρησιμοποιήσουν τὴν
καταστροφή τους ὡς μέσο ἐπίδειξης τῆς ἰσχύος τους. Συσκέφθηκαν λοιπὸν καὶ ἀποφάσισαν
νὰ ποῦνε ὄχι στοὺς Ἀθηναίους προκρίνοντας τὴν τιμὴ τῆς πατρίδος τους. Ἡ
συνέχεια εἶναι γνωστή. Ἡ Μῆλος καταστράφηκε καὶ ἡ Θεία Δίκη ἀνέλαβε νὰ ὑπερασπισθεῖ
τὸ Δίκαιο ποὺ ἐπικαλοῦνταν οἱ Μήλιοι μὲ τὴ γνωστὴ ἔκβαση τῆς Σικελικῆς Ἐκστρατείας
καὶ τὴν καταστροφὴ τῶν Ἀθηναίων.
Βλέπουμε λοιπὸν ξεκάθαρα ποιὰ εἶναι
ἡ ἱστορική μας ὑποχρέωση ὡς Ἕλληνες ὅταν ἀντιμετωπίζουμε τέτοια ἀδιέξοδα ποὺ μᾶς
θέτουν οἱ ἑκάστοτε ἰσχυροί. Μεταξὺ πολλῶν ἄλλων ποὺ εἶχαν συναίσθηση τοῦ ἱστορικοῦ
τους καθήκοντος καὶ οἱ κάτοικοι τοῦ Μεσολογγίου ἀλλὰ καὶ ὁ Μεταξὰς ποὺ ἔγραφε
στὸ ἡμερολόγιό του τὴν 9 Ἀπριλίου 1939, πρὶν καν δηλαδὴ ἀπὸ τὴν ἔναρξη τοῦ Β’
Παγκοσμίου Πολέμου, «…ἔχω ἀπόφασιν νὰ ἀντισταθῶ μέχρις ἐσχάτων, ὅτι ὁ
πόλεμος θὰ ἐπεκταθῆ εἰς ὅλην τὴν Ἑλλάδα – καὶ ὅτι προτιμῶ τὴν τελείαν καταστροφὴν
διὰ τὸν τόπον μου παρὰ τὴν ἀτίμωσιν».
Στὴν ὅποια ἀπόφασή μας ὅμως δὲ θὰ
πρέπει νὰ λειτουργήσουμε μόνον ὡς Ἕλληνες. Καὶ τοῦτο διότι εἴμαστε καὶ Ὀρθόδοξοι.
Γιὰ τὴν ἀκρίβεια εἴμαστε Ρωμηοὶ καὶ ὕψιστη προτεραιότητά μας εἶναι ἡ σωτηρία τῶν
ψυχῶν μας. Τὸ πλῆθος τῶν Μαρτύρων μας ἀποτελεῖ τὸ παράδειγμα καὶ τὸ καύχημά
μας, εἶναι ὁ πραγματικός μας πλοῦτος ποὺ πρέπει πάση θυσία νὰ διαφυλάξουμε. Θὰ
μποροῦσαν ἄραγε ὅλα τὰ δισεκατομμύρια εὐρὼ τῆς ΕΚΤ νὰ συγκριθοῦν μὲ ἕνα τόσο δὰ
μικρὸ λείψανο ἑνὸς νεομάρτυρά μας;
Θὰ
ἀντιλέξει κανείς: Μὰ γιατί; Στὴν Εὐρώπη κινδυνεύουν οἱ ψυχές μας;
Ἡ Κυριακάτικη ἐργασία, ἡ θεσμικὴ ἀποδοχὴ
καὶ προβολὴ τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἡ κάρτα τοῦ Πολίτη, ὁ ἐξοστρακισμὸς τῆς Ὀρθοδοξίας
ἀπὸ τὴν Παιδεία καὶ τὴν Πολιτεία, ἡ οἰκουμενιστικὴ ἐξίσωση τῆς Πίστεώς μας μὲ
θρησκεῖες καὶ ἀποκόμματα, εἶναι νομοθετικὲς πρωτοβουλίες ποὺ ἐπιβλήθηκαν
ἀπὸ τὸ σκοτεινὸ καὶ ἀνίερο διευθυντήριο ποὺ θέλει νὰ ὀνομάζεται ἀορίστως
ὡς «Εὐρώπη» καὶ δυναστεύει τοὺς κατοίκους τῆς πολύπαθης ἠπείρου μας. Ἀπὸ
αὐτὴν τὴν «Εὐρώπη» λοιπὸν ναί, κινδυνεύουν καὶ οἱ ψυχές μας σὲ βαθμὸ ποὺ τὸ δίλλημα
ποὺ ἀντιμετωπίζουμε σήμερα εἶναι παιδικὸ ἀστεῖο μπροστὰ στὴν κάρτα τοῦ Πολίτη ποὺ
θὰ κληθοῦμε νὰ παραλάβουμε ἀκόμη καὶ ἀπὸ Τράπεζες (!!!) τὸν προσεχῆ χειμώνα.
Ἤδη, οἱ κρατοῦντες μέσα σὲ λίγες ἡμέρες κατάφεραν χιλιάδες ἡλικιωμένους νὰ αἰτηθοῦν
νὰ λάβουν κάρτα μὲ RFID τσὶπ καὶ δὲν βρέθηκε οὔτε ἕνας νὰ ἀρθρώσει ἕνα λόγο ἀντίρρησης…
Ἄραγε σὲ τί διαφέρει ἕνας «Χριστιανὸς»
ποὺ μὲ δικαιολογία τὸν φόβο τῆς «Δραχμῆς» ἀποδέχεται τὶς «Εὐρωπαϊκὲς» ἐπιταγὲς ποὺ
καταστρέφουν τὴν ψυχὴ αὐτοῦ καὶ τῶν παιδιῶν του ἀπὸ τὴ μάνα ποὺ σκότωσε
τὸ παιδὶ της γιατί φοβήθηκε μήπως δὲν μπορέσει νὰ τὸ ἀναθρέψει; Καὶ οἱ δύο τους
δὲν πιστεύουν στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἡ δὲ φόνισσα μάνα τὴν ψυχὴ τοῦ παιδιοῦ
της δὲν τὴ χάλασε.
Ἡ ἀπάντηση λοιπὸν ποὺ ἔχουμε νὰ
δώσουμε ὡς Ἕλληνες δὲν εἶναι πιὰ μία ἁπλὴ ψῆφος σὲ ἕνα ἁπλὸ δημοψήφισμα ποὺ
προκάλεσε -προφανῶς γιὰ τὶς δικές της σκοπιμότητες- ἡ κυβέρνηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Ἡ ἀπάντησή
μας, δεδομένης τῆς ἱστορικότητας τῶν στιγμῶν, ἔχει ἀναχθεῖ πιὰ σὲ μία Ὁμολογία
Πίστεως, σὲ ἕνα Μάθημα πρὸς τὴν Οἰκουμένη, μία ἀπόδειξη ὅτι τελοῦμε σὲ ἀπόλυτη
συνέχεια τῶν προγόνων μας, ὑπερασπιστὲς τῶν Ἀξιῶν τοῦ Γένους μας, μάρτυρες τοῦ Ἔθνους
καὶ τῆς Πίστης μας.
Αὐτὸ ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὸ
γεγονὸς ὅτι οἱ Ἐχθροί μας ἔχουν συστρατευτεῖ μὲ λύσσα ἀνεξήγητη στὶς τάξεις τοῦ
ΝΑΙ καὶ ἐκβιάζουν, ὅσους μποροῦν νὰ ἐλέγξουν ὥστε νὰ δεσμευτοῦν φανερὰ καὶ
δημοσίως ὑπέρ τους.
Εἶναι
λοιπὸν καὶ ἱστορικὸ καὶ πνευματικὸ καθῆκον μας νὰ ποῦμε ΟΧΙ.
Ὥστε ὅταν ἀκοῦμε τὸν Ἐθνικό μας Ὕμνο
Εἰς τὴν Ἐλευθερίαν νὰ δακρύζουμε ἀπὸ συγκίνηση καὶ ὄχι ἀπὸ τύψεις. Μὲ ἐμπιστοσύνη
στὸν Θεὸ καὶ τὴν Πρόνοιά του ἂς διαλέξουμε αὐτὸ ποὺ φαντάζει καταστρεπτικὸ μὲ τὴ
Λογική τῆς Δύσεως καὶ ποὺ ἐνδεχομένως φοβόμαστε γιὰ ἐμᾶς καὶ τὰ παιδιά μας ἀλλὰ
ποὺ εἶναι αὐτὸ ποὺ προστάζει ἡ καρδιὰ καὶ ἡ Πίστη μας.
Κάνουμε τὸν σταυρό μας καὶ λέμε:
Κύριε, ἤμασταν μεθυσμένοι ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια καὶ δὲν ξέραμε τί κάναμε. Ἔστω καὶ
τώρα ὅμως, τὴν ὕστατη στιγμή, Ἐσένα ἐμπιστευόμαστε καὶ κάνουμε τὸ Θέλημά σου. Μὴ
μᾶς ἐλέγξεις μὲ τὴ Δικαιοσύνη σου. Ἐπικαλούμαστε ὅλους τοὺς Ἁγίους τοῦ Γένους
μας, τοὺς Μάρτυρές μας καὶ τὴν Παναγία Mητέρα Σου ποὺ τόσο ἀγαποῦμε. Ἐσένα
ὁμολογοῦμε καὶ Ἐσένα ἐμπιστευόμαστε. Μὴ μᾶς ἀφήσεις τώρα ποὺ ἀφηνόμαστε σὲ
Σένα.
Τούτην τὴν ὥρα, ποὺ ἡ βοὴ τῶν
πλησιαζόντων γεγονότων ἀρχίζει νὰ σκεπάζει τὰ πάντα, ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΟΧΙ.
Δῆμος
Γ. Θανάσουλας
