Όπως σημειώσαμε, στο διαμέρισμα
των Βόινο-Γιασενέτσκι φυλάσσονται πολλά προσωπικά αντικείμενα του Αγίου. Κάποια
απ’ αυτά παραχώρησαν στο μουσείο της μονής της Αγίας Τριάδος στη Συμφερούπολη
και κάποια στην ιερά μονή Σαγματά. Οι συγγενείς του Αγίου φυλάσσουν κι ένα
ακόμη κειμήλιο: την πνευματική διαθήκη του Αγίου προς τα παιδιά και τα εγγόνια
του. Είναι το κύκνειο άσμα του Αγίου. Την
υπαγόρευσε στη γραμματέα του Ε. Λέικφλεντ.
Στην αυτοτελή έκδοση της «Διαθήκης»
το 2009 γράφαμε μεταξύ των άλλων:
«… Η Πνευματική Διαθήκη
απευθύνεται στα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα του Αγίου. Θα πρέπει να σημειώσουμε
ότι μαζί με τον πατέρα υπέφεραν και τα τέσσερα παιδιά του. Δοκίμασαν την πίκρα της
διπλής ορφάνιας και του κατατρεγμού. Θεωρούνταν παιδιά ενός «εχθρού του λαού»
και αντιμετώπισαν πολλές δυσκολίες. Επόμενο ήταν να θεωρούν ακατανόητη την
απόφαση του πατέρα τους να ιερωθεί. Για όλα τα δεινά που υπέστη η οικογένεια θεωρούσαν
υπεύθυνη την Εκκλησία. Και το ερώτημα που συνεχώς ταλάνιζε τις ψυχές τους, όπως
και πολλούς ανθρώπους που τον γνώρισαν ήταν: Γιατί ένας διάσημος και τόσο επιτυχημένος
καθηγητής της χειρουργικής πήρε μία τόσο μεγάλη απόφαση, να χειροτονηθεί ιερέας και μάλιστα
σε μία περίοδο διωγμού της Εκκλησίας; Πώς ένας δοξασμένος επιστήμονας
αφιερώθηκε στην υπηρεσία μιας “ξεπερασμένης υπόθεσης” , της θρησκείας; Τί είχε
να κερδίσει ο μεγάλος αυτός δεξιοτέχνης της χειρουργικής από την ιερωσύνη;
»Σε πολλές επιστολές του ο
Άγιος προσπαθεί να απολογηθεί και να εξηγήσει στα παιδιά του το λόγο που
αποφάσισε να πάρει αυτόν τον μαρτυρικό δρόμο. Τα παιδιά του δείχνουν να μην τον
καταλαβαίνουν. Και αυτός ήταν ένας ακόμη σταυρός για τον Άγιο Λουκά . Ως το θάνατό
του δεν έπαυε να νουθετεί και, κυρίως να προσεύχεται για τα παιδιά του, όπου
είχαν τόσο πολύ επηρεασθεί , όπως και όλη η γενιά τους, από την αντιθρησκευτική
προπαγάνδα.
» Είναι συγκινητικό το γράμμα
που απευθύνει στο μεγαλύτερο γιο του Μιχαήλ, στα μέσα στης δεκαετίας του ’40.
“Να
θυμάσαι , Μιχαήλ, ότι ο μοναχικός μου βίος και ο όρκος που έδωσα , το αξίωμά
μου, η απόφαση να υπηρετώ τον Κύριο, αποτελούν για μένα το μεγαλύτερο ιερό και
το πρώτιστο καθήκον. Ειλικρινά και εξ όλης της καρδίας απαρνήθηκα τα εγκόσμια
και την ιατρική μου καριέρα, η οποία, βέβαια, θα μπορούσε να ήταν πολύ
επιτυχημένη, αλλά τώρα δεν έχει καμμιά σημασία για μένα. Όλη η χαρά μου και όλη
η ζωή μου είναι να υπηρετώ τον Κύριο, τον οποίο πιστεύω”.
»Το καλοκαίρι του 1956 ο Άγιος
βρίσκεται στην πόλη Αλούστα της Κριμαίας. Έχει χάσει την όρασή του. Κοντεύει να
κλείσει τα ογδόντα του και νιώθει πως οι δυνάμεις του τον εγκαταλείπουν.
Αποφασίζει λοιπόν να συντάξει την Πνευματική Διαθήκη προς τα παιδιά, τα εγγόνια
και τα δισέγγονά του. Είναι μια ύστατη προσπάθεια να βοηθήσει τα παιδιά του να
ξεφύγουν από τη μέγγενη του αθεϊσμού, να αντισταθούν στο αντίχριστο ρεύμα της εποχής,
να ανακαλύψουν την “ύψιστη αλήθεια”, τον Ιησού Χριστό, τηρώντας τις άγιες
εντολές Του και υπηρετώντας τους πονεμένους ανθρώπους, τους “ελαχίστους
αδελφούς” του Ιησού Χριστού.
»Έχουμε την αίσθηση ότι η πνευματική
διαθήκη του Αγίου είναι και σήμερα εξαιρετικά επίκαιρη. Απευθύνεται και σε
όλους εμάς, τα πνευματικά του παιδιά, που τον τιμούμε και τον αγαπούμε.
»Ας γίνουμε κι εμείς μιμητές
του. Και σύμφωνα με την υπόσχεσή του θα μας επισκιάζουν οι πρεσβείες και οι
προσευχές του, τώρα που βρίσκεται μπροστά στον θρόνο του Θεού και Δημιουργού μας»…
Πηγή: «ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΛΟΥΚΑ. Στους τόπους που έζησε, με τους
ανθρώπους που τον γνώρισαν.
ΡΩΣΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ ΜΟΣΧΑ ΤΑΜΠΩΦ
ΟΔΗΣΣΟΣ»
ΑΡΧΙΜ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ
Τόμος β΄, ΑΘΗΝΑ 2013, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΡΦΥΡΑ
