σχόλιο Γ.Θ : Ακόμα και οι Ιρακινοί εγκάθετοι κατάλαβαν την υποκρισία και το ύπουλο παιχνίδι των ΗΠΑ και στρέφονται στην Ρωσία.
Αποκλείεται να επιτρέψουν την συνεργασία Ρωσίας - Ιράκ .
Αποκλείεται να επιτρέψουν οι αντίχριστοι των ΗΠΑ την εξόντωση του ισλαμικού μυστικού στρατού τους. Τόσα χαρτάκια τυπώσανε (δολάρια) και τα διένειμαν στους φονιάδες του ισλάμ, χαμένα να πάνε;
Του Μιχαήλ Βασιλείου
Η υπόθεση όμως έχει πολύ περισσότερο «ψωμί» από την απλή εξασφάλιση διαθέσιμων μαχητικών τα οποία θα στραφούν εναντίον της τρομοκρατικής εγκληματικής ισλαμιστικής οργάνωσης με την επωνυμία Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ κι τη Λεβαντίνη (ISIL).
Αρχικά, κάποιες πληροφορίες – απόλυτα εύσχημες – αναφέρουν ότιπιλότοι στα μαχητικά θα είναι Ρώσοι, οι οποίοι προφανώς θα προσφέρουν έναντι αδρότατης αμοιβής τις υπηρεσίες τους στο κράτος του Ιράκ, παίζοντας κορώνα-γράμματα το κεφάλι τους…
Είναι μια αρχική πολύ σκληρή απάντηση στις Ηνωμένες Πολιτείες που απέρριψαν το αίτημα της ιρακινής κυβέρνησης να παρέχουν αεροπορική κάλυψη, παρότι στην περιοχή καταπλέει αεροπλανοφόρο που θα μπορούσε να αναλάβει αυτή την αποστολή. Θα επανεξεταστεί άραγε αυτή η απόφαση;
Το ενδιαφέρον στις δηλώσεις του Ιρακινού πρωθυπουργού στο βρετανικό δίκτυο, ήταν η επίθεση που εξαπέλυσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, για την καθυστέρηση παράδοσης των 36 μαχητικών τύπου F-16 στην οποία ο Νούρι Αλ Μάλικι χρέωσε την ανεμπόδιστη επέλαση των μαχητών της ISIL, λέγοντας ότι το πρόβλημα το έχει προκαλέσει η έλλειψη αεροπορικής κάλυψης των δυνάμεων του Ιράκ.
Όλα δείχνουν, σε μια πρώτη προσέγγιση του θέματος, ότι η ρωσική ηγεσία εκμεταλλεύτηκε σιωπηρά, για μια ακόμη φορά, τη στρατηγική αμηχανία που επιδεικνύουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και παρενέβη με τρόπο που εξασφαλίζει στη Ρωσία στρατηγικούς συμμάχους και εμπορικούς εταίρους…
Οι δηλώσεις του Μάλικι στο BBC ήταν απόλυτα χαρακτηριστικές, αφούέψεξε τον εαυτό του ουσιαστικά για την απόφαση, για το ότι εμπιστεύτηκε τους Αμερικανούς και δεν αγόρασε μαχητικά, «βρετανικά, γαλλικά, ρωσικά», όπως χαρακτηριστικά είπε, «ανακατεύοντας» πολύ τους διαμορφωτές πολιτικής για τη Μέση Ανατολή στην Ουάσιγκτον…
Με απλά λόγια, οι Αμερικανοί φοβούνται τις πωλήσεις προηγμένων οπλικών συστημάτων στους Ιρακινούς, για επιχειρησιακούς, βιομηχανικούς και πολιτικούς λόγους, ενώ αντιλαμβάνονται ότι και το να απουσιάσουν συνεπάγεται βαρύ κόστος.
Τα οπλικά συστήματα, όπως αποδείχθηκε άλλωστε, μπορούν εύκολα να πέσουν στα χέρια «μη κρατικών δρώντων», με ό,τι συνεπάγεται αυτό, από την απλή ισχυροποίησή τους, μέχρι την πώληση σε κάποια χώρα αντίπαλο, με σκοπό την τεχνολογική αντιγραφή, με το γειτονικό Ιράν να είναι μία μόνο ενδεχόμενη περίπτωση ενδιαφερομένου…
Επίσης, τα οπλικά συστήματα αυτά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εκεί που δεν θα έπρεπε, όπως για παράδειγμα εναντίον των Κούρδων, που αργότερα ή γρηγορότερα θα κινηθούν για να εξασφαλίσουν την ίδρυση ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, για πρώτη φορά στη μακραίωνη ιστορία τους.
Από την άλλη πλευρά, η παγκόσμια αμυντική βιομηχανία, μηδέ της αμερικανικής εξαιρουμένης, ζει περιόδους ισχνών αγελάδων, με τις εταιρίες να επιδιώκουν με κάθε τρόπο να αποσπάσουν συμβόλαια, κάνοντας σημαντικούς «συμβιβασμούς», σε θέματα όπου στο παρελθόν εμφανίζονταν εντελώς άκαμπτες. Εν ολίγοις, όπου δεν εμφανίζονταν οι αμερικανικές εταιρίες, θα υπήρχαν πολλές που ενθουσιωδώς θα έπαιρναν τη θέση τους.
Όπως αναφέρθηκε σε προηγούμενες αναρτήσεις, οι Αμερικανοί προσπαθούν να παράσχουν αεροπορική κάλυψη με τη χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών, συνεισφορά που μάλλον από στρατιωτικής απόψεως κρίνεται ανεπαρκής. Ωστόσο, θα πρέπει να αναμείνουμε για περισσότερες λεπτομέρειες και στοιχεία για την είδηση που έγινε η αφορμή για το παρόν σημείωμα, ώστε να εκτιμηθεί με μεγαλύτερη ακρίβεια η διαμορφούμενη κατάσταση.
πηγή
