Μήπως και ὁ Χριστός …ρατσιστής;
(πρωτοπρ. Ἀθανασίου Μηνᾶ)
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν Β΄πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολὴ προφητεύει μὲ ἐκπληκτικὴ ἀκρίβεια ὅτι θα ἔρθει καιρός πού οἱ ἄνθρωποι δὲν θὰ ἀνέχονται τὴν ὑγιῆ διδασκαλία τοῦ Πνεύματος, ἀλλὰ θὰ ἐκτρέπονται καί θά πορεύονται ὀπίσω πλάνης καὶ δαιμονιωδῶν καταστάσεων· «ἔσται γὰρ καιρός…
ἐκτραπήσονται.» (Β΄Τιμ. δ΄, 3-4) Ἐπίσης, λέει ὅτι στοὺς ἐσχάτους καιροὺς οἱ ἄνθρωποι θὰ καταστοῦν φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι. (Β΄Τιμ. γ΄, 1-5) Οἱ κατὰ σάρκα ζῶντες θὰ θερίσουν σάρκα – θάνατο καὶ οἱ κατὰ Πνεῦμα θὰ θερίσουν Πνεῦμα – ζωὴν αἰώνιον. «ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καί θερίσει· ὅτι ὁ σπείρων εἰς τήν σάρκα ἑαυτοῦ ἐκ τῆς σαρκός θερίσει φθοράν, ὁ δέ σπείρων εἰς τό πνεῦμα. ἐκ τοῦ πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον» (Γαλ. στ΄, 7-9). Καὶ θὰ εἶναι εὔκολο νὰ ξεχωρίσουν οἱ ἄνθρωποι τὸ σαρκικὸ φρόνημα ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ζωή, ἐὰν ἀναγινώσκουν τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ γνωρίσουν τὴν Ὀρθόδοξον παράδοσιν, ἀρκεῖ νὰ θελήσουν. Στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ στὴν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν, ἀποκαλύπτονται καὶ διδάσκονται ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι τὰ πάντα, καὶ αὐτὰ ποὺ καταστρέφουν καὶ ἐκεῖνα ποὺ ζωοποιοῦν τὴν ψυχή. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος πάλι λέγει: Ἐγὼ δὲν κρίνω κανέναν. Ὁ λόγος ὂν ἐλάλησα ἐκεῖνος κρινεῖ ὑμᾶς. Καὶ ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὅτι Αὐτὸς ἦλθε ὡς ἀπεσταλμένος τοῦ Πατέρα καὶ ὁ κόσμος δὲν τὸν δέχθηκε. Ὅταν ἔλθει ὁ ἄλλος ἀντὶ Αὐτοῦ -ἀντίχριστος- ἐν τῷ ἰδίῳ ὀνόματι, αὐτὸν θὰ τὸν δεχτοῦν οἱ ἄνθρωποι. O Χριστὸς εἶναι τὸ Φῶς ποὺ ἦρθε στὸν κόσμο καὶ οἱ ἄνθρωποι ἀγάπησαν τὸ σκότος παρὰ τὸ Φῶς γιατί εἶναι πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα. «ὁ ἀθετῶν ἐμέ…ζωή αἰώνιος ἐστιν» (Ἰωάν. ιβ΄, 48-50)
Ἀπὸ ὅλα τὰ ἀνωτέρω εὐχερῶς ἐξάγεται τὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ συζήτηση ποὺ γίνεται στὴν πατρίδα μας γιὰ δῆθεν ρατσισμὸ ἢ ἀντιρατσισμό, φοβία ἢ ξενοφοβία, εἶναι προσχηματικὴ καὶ ψευδεπίγραφη. Καὶ τοῦτο ἐπειδὴ ἡ ὁποιαδήποτε συζήτηση θὰ πρέπει νὰ κινεῖται στοὺς πόλους ἀλήθεια ἢ ψεῦδος, φῶς ἢ σκοτάδι.
Κηρύττει ἡ Ἐκκλησία: « Ὅλοι εἴμαστε ἀδελφοί, ἑνὸς Θεοῦ δημιουργήματα καὶ δὲν ὑπάρχει διάκρισις μεταξὺ ἀνδρὸς καὶ γυναικός, δούλου ἢ ἐλευθέρου. Ἔτσι, μποροῦμε νὰ ἀγαπήσουμε τὸν ἀδελφό μας ὡς τὸν ἑαυτό μας, νὰ συγχωρήσουμε τὸν ἐχθρό μας καὶ εἰ δυνατὸν νὰ εἰρηνεύουμε μὲ τοὺς πάντες».
Ὅταν λοιπόν ὁ Κύριος ἐντέλλεται «ἐὰν σὲ ραπίσει ὁ ἀδελφός σου στὴ μία σιαγόνα στρέψε σ’ αὐτὸν καὶ τὴν ἄλλη, ἐὰν σὲ ἀγγαρέψει ἕνα μίλι πήγαινε δυὸ μίλια μαζί του, ἐάν σοῦ ζητήσει τὸ σακάκι δῶσε του καὶ τὸ πουκάμισο καὶ ἐάν σοῦ ζητήσει νὰ τοῦ δανείσεις τὰ πρὸς χρείαν κάνε το χωρὶς ἀνταπόδοση» (Ματθ.ε΄, 39-42), τὰ λέει αὐτὰ μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ κερδίσουμε τὸν ἀδελφό μας προβάλλοντας θυσία καὶ φιλότιμο ὥστε νὰ ἐντραπεῖ, νὰ μετανοήσει καὶ νὰ διορθώσει τὴ ζωή του, χτυπώντας τὰ πάθη ποὺ τυχὸν τὸν βασανίζουν. Καμμία σχέση βεβαίως, μὲ τὸν μαζοχισμὸ ἢ τὴν εἴσπραξη καρπαζιᾶς, ὅπως ἀντιλέγουν οἱ ἀφελεῖς καὶ οἱ ἀμύητοι στὴν Ὀρθοδοξία.
Σ’ αὐτὴν τὴν θεϊκὴ διδασκαλία ποὺ δίνει πραγματικὸ νόημα στὴ ζωή μας καὶ ἀνυψώνει τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο ἕως τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπεισέλθει κάτι ξένο ἢ παρείσακτο, π.χ. σὰν αὐτὰ ποὺ διδάσκουν ἄλλες θρησκεῖες καὶ αἱρέσεις, οἱ ὁποῖες ἀναφέρονται μὲ κομπασμὸ στὴν ἀντιπαλότητα τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἐθνῶν, στὸν ἀνταγωνισμὸ τῶν κρατῶν καὶ φτάνουν μάλιστα στὸ τραγικὸ σημεῖο νὰ διδάσκουν ὅτι ὁ φόνος συνανθρώπων ὁδηγεῖ σὲ παραδείσια κατάσταση; (Ἐφθάσαμε στὸ ἀχαρακτήριστο, ἀξιωματικός τῆς ἀστυνομίας νὰ συστήνει ἀπὸ τηλεοράσεως στοὺς Ἕλληνες πολίτες, ὅταν τοὺς ληστεύουν οἱ λαθραῖοι νὰ μὴν ἀντιστέκονται, μήπως τουλάχιστον σώσουν τὴ ζωή τους. Ὁποῖον κατάντημα!!!) Ἐπίσης, εἶναι δυνατὸν νὰ γίνεται ἀνεκτὴ ἔστω καὶ ἡ σκέψη γιὰ πορνεία, μοιχεία, ὁμοφυλοφιλία, παιδεραστία, κτηνοβασία ( βλέπε τὰ κτήνη μὲ τὰ ὁποῖα ἔχουν γεμίσει οἱ περισσότεροι Νεοεποχίτες τὰ σπίτια τους), ἐμπόριο ναρκωτικῶν, ἐγκληματικὲς πράξεις, ἐκτρώσεις, ἁρπαχτὴ καὶ ἀδικία, ὅπως τὰ προωθεῖ ἡ Νέα Ἐποχή; ΟΧΙ καὶ πάλιν ΟΧΙ. Διότι ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἡ ἀκόλουθη: «διότι γνόντες τὸν Θεόν οὐχ ὡς Θεόν ἐδόξασαν ἤ εὐχαρίστησαν…ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία…μετήλλαξαν την ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει…ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρά τόν κτίσαντα…αἵ τε γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν την φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν, …ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τήν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι…παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς ἀδόκιμον νοῦν…συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι.» (Ρωμ. α΄, 21-32)
Ὁ Χριστός μας, ὁ Μεσσίας, μᾶς λέει: « Εἶδες τὸν ἀδελφό σου, εἶδες τὸν Θεό σου. Καὶ ὅσο βρίσκεσαι μαζί του στὸ διάβα τῆς ζωῆς φρόντισε νὰ συνδιαλέγεσαι μὲ συγχωρητικότητα καὶ ἀγάπη γιὰ νὰ μὴν βρεθεῖς ἐκτεθειμένος τὴν ἡμέρα καὶ τὴν ὥρα τῆς Κρίσεως.» Ἐὰν αὐτὴ εἶναι ἡ ἀπόλυτη καὶ μόνη ἀλήθεια ὑπὸ τὸν ἥλιον – καὶ εἶναι – τότε δὲν ἐπιτρέπεται ἐπ’ οὐδενὶ νὰ ἀνέχεσαι στὴ ζωή σου ὁποιαδήποτε πλάνη καὶ βλασφημία ποὺ προσβάλλει τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο καὶ καθιστᾶ τὸν κάθε ἀποστάτη ἐχθρό τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως. Ἔχεις, λοιπόν, προσωπικὴ εὐθύνη, ὅταν δὲν ἀντιστέκεσαι στὸ ψεῦδος, τὴν πλάνη καὶ τὸ σκοτάδι. Αὐτὰ τὰ δηλητηριώδη φίδια, δηλαδὴ τὸ ψεῦδος, τὴν πλάνη καὶ τὸ σκοτάδι, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τὰ βάλεις στὸ σπίτι σου καὶ στὸν κόρφο σου, γιατί θὰ σὲ δηλητηριάσουν καὶ θὰ φανεῖς ἀνίκανος καὶ ἀδόκιμος. Στὴν περίπτωση αὐτὴ ἰσχύει ἕτερος νόμος ποὺ λέει νὰ θυσιάζεσαι ὑπὲρ τῆς ἀληθείας κι αὐτὴ ἡ θυσία νὰ φθάνει ἕως τέλους, προκειμένου νὰ ὑπερασπιστεῖς τὴν τιμή σου, τὴν οἰκογένειά σου, τὴν ἀξιοπρέπειά σου, τὴν πίστη σου καὶ τὴν πατρίδα σου. Βέβαια, τὸ φίδι τῆς πλάνης δὲν τὸ σκοτώνεις, γιατί ταυτίζεται μὲ ἀνθρώπινο πρόσωπο, ἔστω κι ἀμαυρωμένο. Δὲν τὸ κλείνεις ὅμως στὸ στῆθος σου καὶ στὴν καρδιά σου. Θέλω νὰ πῶ ὅτι ὑπάρχουν θρησκεύματα καὶ αἱρέσεις ποὺ διαμορφώνουν ἀνθρώπους μὲ ἀντικοινωνικὴ συμπεριφορὰ καὶ ἀνελεήμονη καρδιά, καὶ ποὺ φθάνουν μέχρι τοῦ σημείου, ἐνῶ ἐσὺ τούς περιθάλπεις, τούς βοηθᾶς καὶ τούς ἀγαπᾶς, ἐκεῖνοι ἀρρωστημένα, σύμφωνα μὲ τόν τρόπο ζωῆς ποὺ τούς ἔχουν ἤδη διδάξει στὸν τόπο τους καὶ πού τούς ἔχουν ἤδη ἐκμεταλλευθεῖ καὶ πετάξει μακριά ἀπό την ἴδια τους τήν πατρίδα, δοθείσης εὐκαιρίας, καραδοκοῦν νὰ ληστεύσουν, νὰ βιάσουν καὶ νὰ σκοτώσουν.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ἑπομένως, δὲν εἴμαστε ρατσιστές, οὔτε ἔχουμε ξενοφοβία, ἀλλὰ μὲ διάκριση καὶ ἀκακία, προνοοῦμε τὰ τοῦ οἴκου μας.
Τό ¨ΚΑΤΩ ΟΙ ΠΑΤΡΙΔΕΣ¨ πού βλέπουμε κάποιες φορές γραμμένο στούς τοίχους, ἄν σημαίνει ἀδιαφορία, ἀκύρωση καί ἰσοπέδωση τῆς πίστεως καί παραδόσεως τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τότε διαφωνοῦμε. Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀγωνιζόμαστε νά φυλάσσουμε τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ παράδοσή μας ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ, μεταδίδοντάς την στὰ παιδιά μας, στὰ ἐγγόνια μας καὶ στὶς ἑπόμενες γενεές. Τὸ ὀφείλουμε χάριν εὐγνωμοσύνης στοὺς πατέρες πού μᾶς παρέδωσαν αὐτὰ τὰ Ἅγια σεβάσματα τῆς Θρησκείας μας καὶ τὴν Ὀρθόδοξο ἀνθρωπολογία μας. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἔκλαψε γιά τήν Ἱερουσαλήμ, ὅταν ἐκείνη ἐπηρεάσθηκε, ἀσώτεψε και ἀλλαξοπίστησε εἰσάγοντας ξένους τρόπους λατρείας, ξένα εἰδωλολατρικά ἤθη και ἔθιμα. Δέν θά μποροῦσε να πεῖ, καί ὡς Θεός μάλιστα πού ἦταν ¨Ἀφῆστε τα ὅλα ἐλεύθερα, σπᾶστε τά δεσμά τῆς πίστεώς σας, καταργῆστε τίς παραδόσεις σας, σεβασθῆτε τούς ξένους¨; Μήπως καί ὁ Χριστός ἦταν ρατσιστής; Ὦ τοῦ παραλόγου καί νά τό σκεφθεῖ κανείς!
Ἐκεῖνα, λοιπόν, ποὺ λέγονται στὰ media καὶ γράφονται στὰ ἔντυπα περὶ δῆθεν ρατσισμοῦ καὶ ξενοφοβίας εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ σοφιστεῖες, ποὺ ἀποπροσανατολίζουν καὶ δὲν ἅπτονται τοῦ ἀληθινοῦ προβλήματος ποὺ ἀπασχολεῖ σήμερα ὅλους μας. Τὰ σερβίρουν μὲ δόλο οἱ ἐχθροί τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν πολυπολιτισμικότητα προσπαθοῦν νὰ γκετοποιήσουν κάθε γωνιὰ τῆς πατρίδος μας, ὥστε οἱ πολίτες, μαζὶ μὲ τὴν ἀνεργία, τὴ φτώχεια καὶ τὴν ἀβάσταχτη φορολογία, νὰ νοιώθουν ἀνασφάλεια καί ἀπελπισία, μὲ τελική προοπτικὴ νὰ ὑποταχθοῦν στὴ Νέα Ἐποχὴ μέ τά ὄργανά της.
Εἶναι αὐτοί οἱ ἐχθροί, ποὺ ξεδιάντροπα τονίζουν συχνὰ-πυκνά ὅτι ἢ θὰ τὰ δεχτοῦμε ἢ θὰ πεθάνουμε, ἢ θὰ τοὺς ἀκολουθήσουμε στὴν καταστροφική τους πορεία ἀλλέως θὰ χάσουμε τὸ τρένο τῆς ζωῆς. Μήπως κι᾿ αὐτό ἀκόμη δέν εἶναι ρατσισμός ἀπ᾿ τήν πλευρά τους;
Εἶναι δυστυχῶς ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ξενοψευδοσωτῆρες, ποὺ χωρὶς καμμία αἰδῶ, προβάλλουν τὸν κυνεδισμό, τὴν παιδεραστία, τὴν ἁρπαγὴ καὶ τὴν τοκογλυφία, ὡς πολιτισμὸ καὶ νέο τρόπο ζωῆς. Ταλαίπωροι ἄνθρωποι!!! Ποῦ καταντήσατε!!!
Ἔτσι, ἐν τέλει, τίθενται τὰ ἐρωτήματα ποὺ περιμένουν εἰλικρινῆ ἀπάντηση:
Φῶς ἢ σκοτάδι;
Ἀλήθεια ἢ ψεῦδος;
Ἐντιμότητα ἢ ἀτιμία;
Ὀρθὴ κριτικὴ σκέψη ἢ ἀνοησία καὶ ἠλιθιότητα;
Φιλότιμο ἢ δόλος;
Φιλία ἢ λυκοφιλία;
Ἐργασία ἢ δουλεία;
Ἡ δισχιλιετὴς Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας δίνει μὲ ἀκρίβεια καὶ σαφήνεια τὴν ἀπάντηση. Εὐχόμαστε νὰ τὴν μελετήσουν αὐτοὶ ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι ἀγαποῦν αὐτὸν τὸν τόπο.
Ἡ ψυχὴ καὶ ὁ Χριστός, οὔτε πωλοῦνται, οὔτε συλλήζονται καὶ ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, τὸν Πολύτιμον Μαργαρίτην, ποὺ εἶναι ἡ πίστις καὶ ἡ παράδοσή μας, δὲν Τὸν πετοῦμε στοὺς κύνες καὶ στοὺς χοίρους. Τελεία καὶ παῦλα.
