Ἀπανωτά πλέον τά χτυπήματα, ἀπανωτά καί τά τεκμήρια τοῦ σκοτεινοῦ κατήφορου στόν ὁποῖο βρίσκεται ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία. Ἔχουμε βαρεθεῖ νά βλέπουμε κληρικούς, πού αἰσθάνονται ὅτι μποροῦν νά κάνουν ὅ,τι θέλουν καί νά ἐπιβάλλουν ὅποια βέβηλη τροποποίηση ἤ ἀνεκδιήγητη καινοτομία φυτρώσει μέσα στό…πολυμήχανο κεφάλι τους.
Ἀλλοῦ βλέπουμε νά βγάζουν τούς Ἐσταυρωμένους ἀπό τίς Ἀγίες Τράπεζες.
Ἀλλοῦ βλέπουμε νά πληθύνεται ἡ συνήθεια μέ τή λεγόμενη Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου Ἀδελφοθέου, πού – πέραν τῶν προβλημάτων αὐθεντικότητας πού παρουσιάζει – πιό πολύ θυμίζει ἀκολουθία θεατράλε θρησκευτικοῦ φολκλορισμοῦ καί βασικά χρησιμοποιεῖται ἀπό τούς Οἰκουμενιστές, γιά νά μᾶς ἐξοικειώσει μέ τήν εἰκόνα τοῦ λειτουργοῦ πού ἵσταται κατά πρόσωπον πρός τό ἐκκλησίασμα, κατά τά παπικά πρότυπα (σέ παλαιότερο ἄρθρο μου, ὑπό τόν τίτλο «Ἀρχαιοταξίτες», ἐξηγοῦσα την ὕποπτη τάση τῶν μεταπατερικῶν νά ἐπιστρέψουμε σέ ἐποχές «ἀρχαίας ἐκκλησιαστικῆς τάξης», τότε πού οὔτε τέμπλο ὑπῆρχε, οὔτε ἱερές λαβίδες κλπ, καταργῶντας πράγματα πατερικῶς θεσπισμένα καί ἰσχύοντα ἐδῶ καί 15 αἰῶνες).
Ἀλλοῦ βλέπουμε μητροπολίτη νά τελεῖ τή Θεία Λειτουργία ἐκτός τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, ἐπίσης καταπρόσωπο πρός τούς πιστούς καί μάλιστα νά σταματᾶ κάθε τόσο γιά νά τούς ἐξηγήσει τά ἐπιτελούμενα (λές καί πρόκειται γιά ντοκιμαντέρ ἤ σχολικό μάθημα Θρησκευτικῶν).
Ἀλλοῦ βλέπουμε διαβόητο οἰκουμενιστή ἐπίσκοπο νά τελεῖ Θεία Λειτουργία ἐν πλῷ (δρομολόγιο Βόλου-Σκιάθου), ἐπίσης κατά πρόσωπο πρός τόν κόσμο καί προφανῶς σέ ἄλλη μία προσπάθεια νά ξεπεράσουμε σιγὰ σιγά τή σημασία τῆς Ἁγίας Τράπεζας καί τοῦ Ἱεροῦ Βήματος.
Ἀλλοῦ βλέπουμε ἐπίσης διαβόητο νεοεποχίτη ἱερέα (τόν ἴδιο πού πρόπερσι, ἔχοντας μόλις βαφτίσει μωρό ζεύγους ὁμοφυλόφιλων, τούς εἶχε εὐχηθεῖ νά εἶναι πάντα ἐρωτευμένοι καί αὐτή τήν ἀγάπη νά τή μεταδώσουν καί στό παιδί τους), νά βάζει κορίτσια ὡς παπαδάκια στό Ἱερό, φέρνοντάς μας στό μυαλό τή συζήτηση γιά ἱέρειες (τήν ὁποία γνωρίζουμε ἄλλωστε ὅτι κάποιοι μητροπολῖτες δέν θά εἶχαν ἰδιαίτερο θέμα νά τήν ἀνοίξουν).
Παντοῦ γύρω μας βλέπουμε πλέον ὅλη αὐτή τή βδελυρή μεταρρυθμιστική ἀθλιότητα τῶν θιασωτῶν τοῦ μεταπατερικοῦ (καί στήν πραγματικότητα, ἀντιπατερικοῦ) ἀναθεωρητισμοῦ, πού συνεχῶς κλιμακώνεται, καί ξέρουμε καλά ποῦ ὁδηγεῖ: στήν ψευδοένωση, στό κοινό Ποτήριο μέ ὅλες τίς δαιμονικές αἱρέσεις καί τά ἀντίχριστα παραμάγαζα καί στόν ἀπώτερο σκοπό, πού εἶναι ἡ προώθηση τῆς Πανθρησκείας.
Καί καλά ὅλοι αὐτοί οἱ λυκοποιμένες τῶν μαύρων σκοταδιῶν. Τούς γνωρίζουμε καί δέν περιμένουμε ἀπολύτως τίποτε ἀπό αὐτούς, πέρα ἀπό κακοδοξία καί πλάνη. Οἱ πιστοί ὅμως ποῦ εἶναι, γιά νά φωνάξουν καί νά διαμαρτυρηθοῦν; Κάποιοι λίγοι ὄντως ἀντέδρασαν στό Περιστέρι, κάποιοι ἄλλοι τό ἔπραξαν καί γιά τό ὄνειδος τῆς Πλάκας (πρᾶγμα ποῦ ἀνάγκασε ἀκόμη καί τήν Ἀρχιεπισκοπή νά συμμαζέψει πρός ὥρας τόν κληρικό – καί λέω πρός ὥρας, γιατί προσωπικά τό θεωρῶ κίνηση ξεκαρφώματος γιά νά καταλαγιάσει ὁ θόρυβος, περί δέ τοῦ ἄν θά δοῦμε συνοδική καθαίρεση πολύ ἀμφιβάλλω).
Ἀκόμη ὅμως καί ἀπέναντι στίς ἀντιδράσεις αὐτές, πού ἦταν κυρίως διαδικτυακές, εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι οἱ συντριπτικά περισσότεροι ἦταν ἐκεῖνοι πού βρῆκαν πολύ φυσιολογικά τά αἴσχη τοῦ λεγάμενου καί ἔσπευσαν νά τοῦ παράσχουν ὑποστήριξη, κατακεραυνώνοντας τόν «φονταμενταλισμό» καί τόν «μεσαιωνικό σκοταδισμό» ἤ συντασσόμενοι πίσω ἀπό τά φρικώδη ἀμπελοθεολογικά φληναφήματα τῶν Λίβυων, τῶν Καλαϊτζίδηδων, τῶν Θερμῶν καί ἑτέρων διασήμων «λαλούντων διεστραμμένα» ἐκπροσώπων τοῦ lifestyle ἀγαπολογικοῦ νεοεποχίτικου ζόφου (σ.σ. νομίζω πώς o Φάρος μέ τόν Γιαγκάζογλου δέν ἔχουν τοποθετηθεῖ ἀκόμη).
Καί ἀκόμη περισσότεροι βεβαίως εἶναι ἐκεῖνοι πού δέν ἐνοχλοῦνται καί ἀπό τά ὑπόλοιπα τραγικά καί κακόδοξα πού προανέφερα. Τά χάλια αὐτοῦ τοῦ λαοῦ (στή συντριπτική του πλειονότητα), ἡ ἀμετανόητη ἀθεΐα του ἤ ἡ θλιβερά νοθευμένη πίστη του, ἡ θολούρα του, ἡ παρακμή του, ἡ ἀσυγχώρητη ἄγνοιά του, ἡ ψευτοπροδευτική ἐξηλιθίωσή του, ἀποδεικνύονται καθημερινά μέ τρόπους ὁλοένα καί πιό δραματικούς. Τό ἴδιο καθημερινά ἀποδεικνύεται καί ἡ ἀδυσώπητη ἐκείνη ἀλήθεια ὅτι ὁ Θεός ἐπέτρεψε νά ἔχουμε τέτοιους ἀνεκδιήγητους πνευματικούς ὁδηγούς καί ἄρχοντες, γιατί δέν βρῆκε ἀκόμη χειρότερους νά μᾶς στείλει.
Θυμόμαστε ποτέ ἄραγε αὐτό πού ἔλεγε ὁ σπουδαῖος π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, ὅτι ἄν οἱ ἄρχοντες προδώσουν τήν πίστη καί ὁ λαός ἀντιδράσει, δέν φέρει εὐθύνη, ἄν ὅμως δέν ἀντιδράσει, τότε εἶναι συνυπεύθυνος; Ἐμεῖς λοιπόν εἴμαστε ὄντως συνυπεύθυνοι.
Καί δυστυχῶς τά πνευματικά ἐπίχειρα αὐτῆς τῆς στάσης μας θά τά βιώσουμε ὅλοι μαζί…
