σχόλιο Γ.Θ : Τον Άγιο Κωνσταντίνο να έχεις για βασιλιά, κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί για τους απογόνους του αν θα είναι σκάρτοι. Αυτό είναι το μεγάλο και ανυπέρβλητο πρόβλημα με την μοναρχία
Ο πλούσιος «βασιλικός γάμος» των Ρομανώφ της Ρωσίας πυροδοτεί εντάσεις μετά την παρουσία της τιμητικής φρουράς του στρατού με υψωμένα τα ξίφη - Στις εθνικές εκλογές, υποστήριξαν το κόμμα του προέδρου Πούτιν «Ενωμένη Ρωσία».
Εδώ κι αρκετούς μήνες, επίμονες φήμες για την αποκατάσταση της τσαρικής μοναρχίας σε σύγχρονο πλαίσιο μετά το τέλος της προεδρίας του Βλαντιμίρ Πούτιν, τροφοδοτούν συχνά σχετικά άρθρα στις ρωσικές εφημερίδες.
Σύμφωνα με πληροφορίες, μια επίσημη έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη αφού η Φρουρά της Τιμής του ρωσικού στρατού, συμμετείχε στο γάμο ενός απογόνου των πρώην βασιλικών της χώρας, τραβώντας τα ξίφη τους έξω από τον καθεδρικό ναό στην Αγία Πετρούπολη.
Τη Δευτέρα, ο ειδησεογραφικός ιστότοπος Regnum της Μόσχας, ανέφερε ότι αξιωματούχοι στη δεύτερη πόλη της Ρωσίας άρχισαν να εξετάζουν την παρουσία ενός από τα αποσπάσματα του στρατού της χώρας, στον πρώτο γάμο του Ρομανώφ, εντός της χώρας, για πάνω από 100 χρόνια.
Φωτογραφίες της εκδήλωσης δείχνουν, στρατιωτικό προσωπικό να προσέχει μέσα στο χώρο με τους καλεσμένους των νεόνυμφων, τον Μεγάλο Δούκα Γιώργο Ρομανώφ και την Ιταλίδα σύζυγό του Βικτόρια Μπεταρίνι. Μια άλλη φωτογραφία από την περίτεχνη τελετή, δείχνει τους στρατιώτες να κάνουν μια σήραγγα πάνω από το παντρεμένο ζευγάρι με τα σπαθιά τους ψηλά πάνω τους καθώς βγαίνουν.
Αμέσως μετά τη δημοσίευση των φωτογραφιών της μεγάλης ημέρας, οι επικρίσεις για την παρουσία των ενόπλων δυνάμεων στο γάμο, άρχισαν να πλημμυρίζουν σε όλα τα κοινωνικά μέσα. Ο στρατιωτικός δημοσιογράφος Βλάντισλαβ Σούργκιν έγραψε: «Πότε ξεκίνησε η εταιρεία Guard of Honor, να εργάζεται ως« αγόρια κλήσης »σε πάρτι όλων των ειδών πολιτικών απατεώνων; ή αυτή είναι η μόδα τώρα; ή έχει πληρώσει κάποιος καλά χρήματα, για αυτόν τον χορό με σπαθιά;»
Εκατοντάδες παρευρισκόμενοι από τη Ρωσία και το εξωτερικό, ήρθαν να παρακολουθήσουν την διήμερη τελετή, η οποία πραγματοποιήθηκε λίγο περισσότερο από έναν αιώνα αφότου οι συγγενείς του γαμπρού, ο τσάρος Νικόλαος Β και η οικογένειά του, σκοτώθηκαν από μπολσεβίκικο πυροβολισμό στο Εκατερίνμπουργκ, σηματοδοτώντας ουσιαστικά το τέλος της δυναστείας των 300 ετών Ρομανώφ .
Σύμφωνα με την υπηρεσία Τύπου της Δυτικής Στρατιωτικής Περιφέρειας, το ξεχωριστό άγημα της Φρουράς της Τιμής, προορίζονταν για την υποδοχή και την αποχώρηση μελών του κράτους, της κυβέρνησης και του στρατού, καθώς και για εκδηλώσεις σε όλη την πόλη.
Το γραφείο του στρατιωτικού διοικητή στην Αγία Πετρούπολη, αρνήθηκε να σχολιάσει την παρουσία της Φρουράς της Τιμής στον γάμο, αναφέρει το ρωσικό ειδησεογραφικό site Znak.
Πρέπει να αναφερθεί ότι σε μια συνέντευξη της, στην ισπανική εφημερίδα «El Universal» στις 15 Μαρτίου 2017, ημερομηνία που συμπίπτει με την εκατονταετηρίδα από την παραίτηση του Αγιομάρτυρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας Τσάρου Νικολάου Β’, η Μεγάλη Δούκισσα Μαρία Βλαντιμίροβνα Ρομανώφ, τρισέγγονη του Τσάρου Αλεξάνδρου Β’, επιβεβαίωσε ότι ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, της εκμυστηρεύτηκε ότι βλέπει θετικά μια ενδεχόμενη αποκατάσταση της αυτοκρατορικής βασιλείας ως πολιτικού θεσμού στη Ρωσία.
Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, πολλές φιλομοναρχικές κινήσεις δημιουργήθηκαν γρήγορα, ξεκινώντας μια εκστρατεία για την αποκατάσταση του αυτοκρατορικού πολιτεύματος. Όταν π.χ. μετά από πρόσκληση του δημάρχου της Αγίας Πετρούπολης, επέστρεψε ο Μεγάλος Δούκας Βλαντιμίρ Ρομανώφ Κιρίλοβιτς (1917-1992, ο πατέρας της Μεγάλης Δούκισσας Μαρίας), το γεγονός αυτό προβλήθηκε ευρέως στον εθνικό και διεθνή Τύπο. Περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι είχαν σπεύσει τότε, για να υποδεχθούν τον τότε διάδοχο του ρωσικού θρόνου στην Πλατεία των Ανακτόρων.
Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Μπόρις Γέλτσιν (1991-1999), οι διαπραγματεύσεις για το σκοπό αυτό είχαν αρχίσει το 1996, για να προετοιμάσουν τον Μεγάλο Δούκα Γεώργιο Ρομανώφ (γιο της Μεγάλης Δούκισσας Μαρίας), τότε ηλικίας 15 ετών, για να ανέλθει στο χηρεύοντα ρωσικό θρόνο. Σύμφωνα με τις σχεδιαζόμενες ρυθμίσεις, έπρεπε να εγγραφεί και να θητεύσει στην Ακαδημία Νάγια Ναχίμοφ, διάσημη σχολή του ρωσικού Ναυτικού και να ζυμωθεί με τα ζητήματα πολιτικής της χώρας του. Η Ρωσία τότε ανακάλυψε εκ νέου την αδικοχαμένη βασιλική της δυναστεία, που μαρτύρησε κατά τη διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης, μαθαίνοντας έκπληκτη ότι εξακολουθούν να υπάρχουν απόγονοι των Τσάρων.
Μέχρι στιγμής, είναι πολύ λίγες οι φιλομοναρχικές κινήσεις που κατήλθαν στις εθνικές εκλογές, αναγκασμένες να υποστηρίξουν το κόμμα του προέδρου Πούτιν «Ενωμένη Ρωσία».
Ωστόσο, υπάρχουν πολλές κινήσεις φιλοβασιλικών ενώσεων που έχουν ισχυρή κάποια λαϊκή υποστήριξη, με αποτέλεσμα σημαντικές καθημερινές διαδηλώσεις για την αποκατάσταση της βασιλείας. Η φιλοβασιλική πρωτοβουλία δεν λείπει και από την ρωσική Εθνοσυνέλευση (Δούμα), με την βουλευτή Ναταλία Ποκλόνσκαγια, την αποκαλούμενη «φιλοβασιλική Πασιονάρια» ή τoν εθνικιστή βουλευτή Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι να έχουν συμπήξει ένα λόμπι προς αυτή την κατεύθυνση. Τον Ιούνιο του 2015, ο βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος, Βλαντιμίρ Πετρώφ, ανακοίνωσε δημοσίως ότι το Κρεμλίνο ετοιμαζόταν να χορηγήσει επίσημα δικαιώματα και θεσμική αναγνώριση, στην αυτοκρατορική οικογένεια της Ρωσίας, με όλα τα παρεπόμενα οφέλη για τη Ρωσία.
Μια πρόσφατη έρευνα, του Φεβρουαρίου, έδειξε επίσης ότι πάνω από το 20% των Ρώσων θεωρούν ότι η πτώση του αυτοκρατορικού καθεστώτος, προκάλεσε την αποδυνάμωση του εθνικού μεγαλείου της χώρας και το 19% ότι η επανάσταση των Μπολσεβίκων αποδυνάμωσε τη χώρα διεθνώς.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της στην ισπανική εφημερίδα, ενώ υπερασπίζεται τα πεπραγμένα του Τσάρου Νικολάου Β’, η Μεγάλη Δούκισσα Μαρία, ωστόσο, δεν κρύβει παράλληλα και τον θαυμασμό της για τον Ρώσο πρόεδρο, για τον οποίο αναφέρει πως διαθέτει «μια υψηλή αίσθηση της Ιστορίας».
Μπορεί άραγε να τεθεί με αξιώσεις σήμερα το ζήτημα της επιστροφής της βασιλείας στη Ρωσία, ως ένα αντιστάθμισμα απέναντι στην αμερικανική πολιτική ηγεμονία; Ο επικεφαλής του ρωσικού κράτους θα μπορούσε πράγματι να δει την επιλογή της βασιλείας, ως ένα ισχυρό κι αποτελεσματικό μέσο για να ενοποιήσει τη χώρα του (που περιλαμβάνει πολλές μικρότερες δημοκρατίες), απέναντι στον κίνδυνο χειραγώγησης τόσο από τον αμερικανικό γίγαντα, όσο κι από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μεταξύ της αναβίωσης του νεο-μοναρχισμού, του νεο-κομμουνισμού και της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης, ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν αποκαλύπτει έναν επιδέξιο πολιτικό «σκακιστή», ο οποίος παίζει έξυπνα με τα εθνικιστικά αντανακλαστικά των Ρώσων φιλοβασιλικών και επανέφερε τη χώρα του στο επίκεντρο της διεθνούς πολιτικής σκηνής, ιδιαίτερα στη σύγκρουση στη Συρία, εξασφαλίζοντας την πλήρη υποστήριξή τους στο πρόσωπό του.
Είναι τουλάχιστον παρακινδυνευμένο, το να γνωρίζουμε τις πραγματικές προθέσεις του Ρώσου προέδρου ως προς την πιθανότητα μιας αποκατάστασης της βασιλείας. Ενός προέδρου, του οποίου ο τρόπος διακυβέρνησης διατηρεί σήμερα όλα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της τσαρικής μοναρχίας. Ενός προέδρου που δεν διστάζει, χάριν της εθνικής ομοψυχίας και συμφιλίωσης, να παρίσταται ανάμεσα σε σημαίες μοναρχικών και κομμουνιστών που ανεμίζουν δίπλα-δίπλα, ιδίως κατά τη διάρκεια της ετήσιας στρατιωτικής παρέλασης της 9ης Μαΐου, για τον εορτασμό της νίκης της Σοβιετικής Ένωσης κατά του γερμανικού ναζιστικού καθεστώτος το 1945.
Για τη Μεγάλη Δούκισσα Μαρία Βλαντιμίροβνα, αν η Ρωσία πρέπει να ανακτήσει το παλαιό νόμιμο καθεστώς της, αυτό μπορεί να προέλθει μόνο από την πρωτοβουλία του Κρεμλίνου, αλλά και από τη βούληση των ίδιων των Ρώσων.
Είναι πάντως γεγονός, ότι αυξάνονται συνεχώς οι φωνές στο δημόσιο βίο (πολιτικό και εκκλησιαστικό) της Ρωσίας, που εκφράζουν την ανοικτή υποστήριξή τους στο θεσμό της βασιλείας, έναντι της προεδρίας της δημοκρατίας.
Άνθρωποι όπως ο κυβερνητικός βουλευτής Βλαντιμίρ Πετρώφ, o δολοφονημένος πολιτικός Μπόρις Νεμτσόφ, ο πολιτικός Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι, ο πρωθυπουργός της Κριμαίας Σεργκέι Αξιόνοφ, η πρόεδρος της ρωσικής Άνω Βουλής Βαλεντίνα Ματβιένκο, ή οι διάσημοι σκηνοθέτες Νικίτα Μιχάλκοφ και Στάνισλαβ Γκοβορούκιν, οι οποίοι κατά καιρούς τάχθηκαν δημόσια υπέρ της επαναφοράς της βασιλείας, δεν είναι τυχαίοι στη ρωσική κοινωνία.
Εν κατακλείδι, θα λέγαμε πως το μόνο βέβαιο είναι, το ότι δεν γράφτηκε ακόμη το τελευταίο κεφάλαιο της Ιστορίας της ρωσικής αυτοκρατορίας.
