Ήταν από τα πρώτα μαγαζιά που από το 1910 είχε τηλέφωνο.
Οι πάστες...το μιλφέιγ...η σαντιγί ήταν άγνωστα στην Ελλάδα και ο Μπερνίτσας ήταν ο πρώτος που τόλμησε να τα βάλει στο μαγαζί του.
Κοσμικό στέκι της εποχής κυριλέ θα έλεγα και φυσικά δεν το προτιμούσαν
οι επαρχιώτες γιατί εκτός των άλλων δεν μπορούσαν να αφήσουν μέσα
στο μαγαζί τους μπόγους τους.
Ήταν ανοικτό όλο το 24ωρο και οι σερβιτόροι έβγαζαν διπλό μεροκάματο
από τα πουρμπουάρ κάτι που συνήθιζε η υψηλή πελατεία να κάνει
αφήνοντάς το επιδεικτικά στο πιατάκι.
Ο Μπερνίτσας ήταν και ο πρώτος ντηλιβεράς γιατί διέθετε κατ΄οίκον
φρέσκο γάλα εμφιαλωμένο παρακαλώ αλλά και εδέσματα συνεργαζόμενος με ονομαστούς μαγείρους της εποχής.
Οι τιμές δεν ήταν για όλους....
Απασχολούσε πολλούς ανθρώπους οι οποίοι στην συνέχεια άνοιγαν
δικά τους μαγαζιά.
Ερχόντουσαν νέοι με συστάσεις από την επαρχία και πήγαιναν
να πιάσουν δουλειά.
Η πρώτη τους εντύπωση ήταν ο συνωστισμός στο μαγαζί...η μυρουδιά
του φρέσκου βούτυρου...η ποικιλία των γλυκών στις βιτρίνες.
Γνωστό και το βουστάσιο Μπερνίτσα στην Ιερά Οδό...
Όσοι σύχναζαν στου Μπερνίτσα ήταν γνωστοί ως βουτυρομπεμπέδες
από τους μάγκες της Ομόνοιας.
Άλλο σημείο συνάντησης ήταν και το καφενείον "ΤΟ ΝΕΟΝ"
γνωστό στέκι των οικοδόμων.
Το πασίγνωστο αυτό καφενείο της ιστορικής πλατείας ήταν και στέκι
για προξενειά.
Νέοι κυρίως από την επαρχία ευκατάστατοι που ήθελαν Αθηναία νύφη για να την πάνε με καμάρι στον τόπο τους.
Έκλειναν εκεί τα ραντεβού τους με τις προξενήτρες.
Φυσικά το φαρμακείο του ΜΠΑΚΑΚΟΥ ήταν το δημοφιλέστερο σημείο
συνάντησης και το ήξεραν οι πάντες σε όλη την Ελλάδα.
Μπροστά υπήρχαν πολλοί μικροπωλητές που έβγαζαν καλό μεροκάματο
όπως και πολλές γόπες από τσιγάρα λόγω της αναμονής των ραντεβού
που δεν ήταν συνήθως στην ώρα τους.
Πίσω στα παλιά
https://pisostapalia.blogspot.com/2021/06/blog-post_5.html
