Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Έγραφε κάπου ο αξέχαστος Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος για τα χαρίσματα που θα πρέπει να διαθέτει ένας πνευματικός ηγέτης:
“… ανώτερος αδυναμιών και παθών. Πρώτος εις τον καλόν αγώνα… Κοινωνικός. Όχι κοσμικός… Κοντά στον λαό. Όχι μονόχνωτος …Θαρραλέος. Όχι θρασύς… Προπορευόμενος και όχι ρυμουλκούμενος. Με αγάπην και αυταπάρνησιν. Με επίγνωση και συναίσθησιν των καθηκόντων του… Τύπος και υπογραμμός…“…Ο ηγέτης και μάλιστα ο εκκλησιαστικός οφείλει…να ομιλεί μετά παρρησίας οσάκις οι περιστάσεις το επιβάλλουν. Και πάντοτε να δίδει λόγο των ενεργειών του.”
Όλα αυτά τα συναντάμε στο βιβλίο “Χριστόδουλος, Αρχιεπίσκοπος
Αθηνών και πάσης Ελλάδος (1998-2008) πνευματικός ηγέτης. Του φίλου
Σωτηρίου Μπαλατσούκα.
Και σίγουρα είχε διαφορετική ρότα το σκάφος της Ελλαδικής
Εκκλησίας αν τα ανωτέρω βαρυσήμαντα λόγια του μακαριστού Αρχιεπισκόπου
Χριστοδούλου έβρισκαν στις μέρες μας την απόλυτη εφαρμογή τους.
Θα αποτελούσε τότε η Εκκλησία ένα πραγματικό λιμάνι για τον κάθε πιστό.
Θα υπήρχε ενιαία γραμμή για το κάθε τι και σε θέματα πίστεως, εν μιά φωνή, θα κατατοπιζόταν ο χριστιανός και θα αναπαυόταν.
Αλλά και οι πολέμιοί της θα προσέκρουαν στην σθεναρή αντίσταση μιας
Εκκλησίας δυναμικής, ευέλικτης, ζωντανής, “ελευθέρας και ζώσας” κατά
τον αείμνηστο μεγάλο Επίσκοπο της Εκκλησίας μας Αυγουστίνο Καντιώτη, η
οποία θα αφουγκράζονταν τους χτύπους της καρδιάς του πιστού και θα έδινε
τις δέουσες απαντήσεις.
Ωστόσο τα πράγματα είναι κατά τι διαφορετικά. Ο λαός μας λέει ότι “το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι”. Και δεν έχει άδικο. “το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι”. Και δεν έχει άδικο.
Όμως ας μην πετροβολούμε τους Μητροπολίτες μας για την κατάντια της Εκκλησίας μας. Δεν φταίνε αυτοί!
Δεν τολμούν να υψώσουν οι δύσμοιροι τη φωνή τους αφού ο Πρώτος
δεν μιλά. Το σύστημα της Εκκλησίας μας θεωρείται Συνοδικό αλλά είναι
Αρχιεπισκοπικοκεντρικο! Ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος δίνει το τέμπο. Και οι
Αρχιερείς ακολουθούν.
Τους δόθηκε η Αρχιερωσύνη και θεωρούν ότι πρέπει να έχουν τυφλή
υποταγή και υπακοή στον Πρώτο. Να μην μιλούν και να μην αντιδρούν.
Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που συχνά ορθώνουν ανάστημα και αρθρώνουν λόγο.
Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που συχνά ορθώνουν ανάστημα και αρθρώνουν λόγο.
Αλλά κι αυτοί οι λίγοι που αντιδρούν και ομιλούν , πνίγονται οι φωνές τους μέσα στην χοάνη της σιωπής των πολλών!
Όμως οι “καιροί ου μενετοί” Άγιοι Αρχιερείς!
Διανύουμε μια περίοδο που όλα κρίνονται και αξιολογούνται εξ αρχής.
Αν δεν αναλάβετε ενεργά ρόλο φοβάμαι ότι αυτό που θα απομείνει από αυτό
που εννοούσαμε μέχρι χθες ως Εκκλησία, θα είναι ένα απαξιωμένο κρατικό
παράρτημα, που ακόμη και οι πολέμιοι της Εκκλησίας που απαιτούσαν το
χωρισμό της απο το κράτος δεν θα το ξαναπούν αφού αυτό που θα έχει
απομείνει δεν θα έχει πλέον καμιά αξία και δύναμη.
Μην πυροβολείτε τους Μητροπολίτες μας λοιπόν για την κατάντια της Εκκλησίας μας!
Δεν φταίνε αυτοί!
Δεν τολμούν να υψώσουν τη φωνή τους αφού ο Πρώτος δεν μιλά. Φωνάξτε όμως, δυνατά για να τους ξυπνήσετε!
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ήταν πάντα ολιγόλογος και καθόλου συγκρουσιακός.
Μάλλον δειλό και ύπουλο θα τον έλεγες.
Ηξερε να κινείται πολύ καλά παρασκηνιακά.
Έγραφε ή μάλλον υπέγραφε τα άρθρα του , κυρίως κατά Χριστοδούλου-
για έλλειμα δήθεν Συνοδικότητας- και τα δημοσίευε στα φερέφωνα του. Κι
όταν ο Χριστόδουλος τον ξεμπρόστιαζε εν Συνόδω και του ζητούσε να
στηρίξει και να αναλύσει τις θέσεις που εξέφραζε στα άρθρα του δεν
ήξερε τι να πει και σηκωνόταν και έφευγε από την Ιεραρχία!
Πάντα έτσι ήταν και έμεινε έτσι και αυτό δεν θα αλλάξει!
Κάποιοι άνθρωποι δεν αλλάζουν.
Πάντα ήταν λίγοι και παραμένουν ! Εν τούτοις οι συνέπειες είναι τραγικές.
Και τώρα ο Ιερώνυμος είναι Αρχιεπίσκοπος.
Και οι Ιεράρχες αντι να τον βάζουν στη θέση του το βουλώνουν κι αυτοί!
Γιαυτό Άγιοι ήλθε η ώρα να δράσετε. Οφείλετε να δράσετε. Και ναι!
Να…ρεμουλκήσετε αν χρειαστεί, κάποιους νωχελικούς ή δειλούς ή
δοσίλογους. Και όχι να τους τηλεφωνείτε και
να τους λέτε να γράψουν να μη γίνει Ιεραρχία.
Έχετε καταλάβει την φωτιά που βάλατε μέσα στους κόλπους της
Ιεραρχίας;
Και καλά από τον Ιερώνυμο σε λίγο θα τελειώσετε.
Έχετε
σκεφτεί τι όπλο δίνετε στα χέρια του επόμενου Αρχιεπισκόπου, όποτε
αποφασίζει να μην συγκαλεί Ιεραρχία;
Βάλατε τα χέρια σας και βγάλατε τα
μάτια σας!
Και μη μου πείτε δεν μπορούν να γίνουν αυτά. Όλα γίνονται.
Περιμένατε ποτέ ότι θα έφτανε μέρα που η Εκκλησία δεν θα συγκαλούσε το
ανώτατο διοικητικό της όργανο; Και όμως έγινε και αυτό!
Σεβ. Άγιοι Αρχιερείς αναλάβετε τις ευθύνες σας έναντι του Θεού και
του περιούσιου λαού Του, ο οποίος έχει διχασθεί. Έχει ζαλιστεί. Έχει
κουραστεί. Έχει απομακρυνθεί από την Εκκλησία του.
Αφήστε τις “κατ’ οίκον εκκλησίες” και τα παρατράγουδα τους και όλα
αυτά τα κουραφέξαλα και μη δίνετε “τοις βλεφάροις σας νυσταγμόν” μέχρις
ότου ξαναγεμίσουν οι Ναοί μας, μέχρις ότου επανευαγγελιστούμε όλοι μας,
μέχρις ότου αποκτήσουμε γενναίο φρόνημα και γίνουμε και πάλι το
“εκλεκτόν γεώργιον” του Κυρίου. Αμήν!
