Όποιος αγαπάει την Πατρίδα του και την βλέπει σαν σπίτι και οικογένειά του, αγαπά και το να μαθαίνει την ιστορία της. Όχι για να καλύψει την περιέργεία του, αλλά για να μάθει από τα λάθη του παρελθόντος ώστε να μην ζήσει τις ίδιες τραγωδίες αλλά και να μιμηθεί τα επιτεύγματα και τους θριάμβους του χθες
Κωσταντίνος Ι’ Δούκας, (1059-67) ο καταστροφέας της εποχής του. Κάργα αντιστράτιωτικος, περιέκοψε κατά 50% τον στρατό της Ανατολής προφασιζόμενος οικονομία, » αλλά και για να κόψει τα πόδια των αιώνια ταραχοποιών Μικρασιατών στρατηγών» όπως λέει ο Ατταλειατης, ενώ πολλοί πρώην στρατιώτες όπως αναφέρει ο ίδιος έγιναν : » Δικηγόροι και λάτρεις νομικών ζητηματων» για να βγάλουν προς το ζειν, δεν έδινε δεκάρα για τα οχυρωματικά έργα της κεντρικής Μικρας Ασίας (Καισάρεια, Σεβάστεια, Νεοκαισάρεια, Ικόνιο, Χωναι, Άγκυρα) που ήδη συμπλήρωναν 80 χρόνια ασυντηρητα (από την εποχή του Βουλγαροκτονου), ενώ όταν ο Νικηφόρος Βρυέννιος ( ο πρεσβύτερος) του ζήτησε χρήματα για να εξοπλίσει τους νεαρούς νεοσύλλεκτους της Αντιοχείας , αφού οι Τουρκομανοι του σατανικού εμίρη Afsin είχαν κάνει την εμφάνιση του στη Συρία, του είπε ορθα-κοφτα » Να κόψει τον λαιμό του».
Αφόρητα γκαντεμης, μόνο στη βασιλεία του έγιναν 5(!) μεγάλοι σεισμοί με πολλά θύματα (με αποκορύφωμα αυτός του 1066, όταν κατέρρευσε και ένας γιγάντιος ναός του Διός κοντά στη Κύζικο) ενώ η κεντρική Ελλάδα πλημμύρισε ουκ ολίγες φορές. Στη Μικρά Ασία έπεσε επί 3 σαιζόν ξηρασία, ώστε αναγκάστηκε και έφερε σιτάρι από την…Θεσσαλία. Σαν να μην έφθαναν αυτά, οι Σελτζουκοι Τούρκοι αφάνισαν τα περίχωρα της Αντιοχείας με άπειρα θύματα και λεία 60.000 αιχμαλώτων και 150.000 ζώα, ενώ η ονομαστή Καισάρεια της Καππαδοκίας λεηλατήθηκε φρικτά από τις Τουρκικές ορδές του εμίρη Balak. Tο δε Ανιον, πρωτεύουσα του Αρμενικού κρατιδίου Vanand και τρίτη πόλη της Αυτοκρατορίας (Μετά την Κωνσταντινούπολη και Θεσσαλονίκη) αλώθηκε από τις Τουρκομανικες ορδές στις 16 Αυγούστου 1064, σε ένα όργιο αίματος με 80.000 νεκρούς και 40.000 αιχμαλώτους, αφού ο γελοίος διοικητής της, Παγκρατιος, είχε υποσχεθεί στον εξίσου γελοίο Κωσταντινο Δούκα ότι θα το κρατούσε ….τζάμπα, χωρίς έξοδα για την άμυνα του.
Σαν να μην έφθαναν αυτά, το 1064 πάλι, 600.000 Ουζοι με τις οικογένειές τους διέσπασαν σε 15(!) σημεία τον Δούναβη και έφθασαν μέχρι το…Γαλαξείδι, μόνο και μόνο για να ανακοπουν με πολύ κόπο από τα ντόπια Θεματικά στρατεύματα και τους «Φραγγονορμανδους» που ο αστείος Δούκας κάλεσε εκτάκτως από την Μικρά Ασία. Ο δε στρατός της Ανατολής ήταν σε τόσο μαύρα χάλια, ώστε ακόμα και ο φιλελε Ψελλός να διαμαρτύρεται στον Δούκα ότι » το παρακάνε» αλλά ο Αυτοκράτορας, όπως και ο στρατός των τρωκτικών του που είχαν πιάσει όλα τα πόστα στην Πρωτευουσα ήταν απτόητος. Μας άφησε χρόνους το 1067, και όταν ανέλαβε μετά από λίγους μήνες ο Ρωμανός Δ’ Διογένης, βρήκε μια κατάσταση μπουρδελο, που θυμίζει έντονα Ελλάδα του 2018. Ο δρόμος για το Μαντζικέρτ ήταν ανοικτός. Η σημερινή Ελλάδα όμως, αντέχει ένα νέο Μαντζικέρτ ή θα πάμε όλοι στον αγύριστο;
Ηλίας Αναγνωστάκης
https://cognoscoteam.gr
