Άρπαξα τον Τίμιο Σταυρό. Με πίστη φλογερή στο Πανάγιο Πνεύμα τους εξόρκισα. Τελικά με άφησαν διότι δεν άντεχαν στα λόγια που αναφέρει ο Ουρανοφάντορας Άγιος Βασίλειος και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στις εξορκίστηκες ευχές τους κατά δαιμόνων. Γκρεμίστηκαν οι τερατόμορφοι δαίμονες. Η Ύπεραγια Δέσποινα Θεοτόκος, με πολλούς Αγίους και Αγγέλους πέρασαν πάνω από την σκήτη, μέσα σε μια ολόλαμπρη νεφέλη, μέσα σ' ένα γλυκό ιλαρό φως.
Με χαιρέτησαν και άκουσα την Μητέρα του Θεού να με προσφωνεί με τα ακόλουθα λόγια παρμένα από τις παροιμίες του Σολομώντος: «ο πεποιθώς τη εαυτού οσιότητι δίκαιος.» Με ανακούφισε ο λόγος Της. «Χαίρε κεχαριτωμένη Παντάνασσα, ο Κύριος μετά σου.»
Επέστρεψα πάλι μέσα στην κρύπτη μου και επεδώθηκα στην ωραία εγκράτεια, την αγνότητα, την πίστιν, την ελπίδα· αρετές αίτινες «άμωμους ορθοτομούν οδούς.»
Με φλογερό πόθο και λαχτάρα εντάχθηκα στην καρδιακή προσευχή, με ολοκληρωτική αφοσίωση στον
Χριστό. Για αρκετούς μήνες χωρίς περισπασμούς ασκήθηκα στην πνευματική και σωματική ησυχία και υπακοή.
Με θεία αποκάλυψιν εισήλθα στον Παράδεισο ν και γνώρισα τον φωτεινό και πανί χλοερό τόπο του Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ. Όταν έφυγα από τον Κήπο της Εδέμ, μου δώρισαν φρούτα που μοσχοβολούσαν σαν άρωμα μύρου. Δεν υπερηφανεύτηκα. Αντιθέτως, ενθυμούμενος την ωραιότητα του φιλόξενου εκείνου Κήπου, έλεγξα τον εαυτόν μου με τα θεία λόγια του Αποστόλου Παύλου: Φιλάγριε, «γύμναζε σε αυτόν προς, ευσέβειαν». Γύμναζε και συνήθιζε τον εαυτόν σου στην συνεχή εξάσκησιν της αγίας ζωής του Κυρίου.
