Είναι, πλέον, φανερό ότι κάποιοι από τους πρωτουργούς και θερμούς υπερμάχους της συγκλήσεως της ψευδο-συνόδου του Κολυμπαρίου έχουν όχι απλώς θορυβηθεί αλλά, κυριολεκτικώς, πανικοβληθεί από το μέγεθος και την αποφασιστικότητα της άχρι τούδε εκδηλωθείσης αντιδράσεως αναφορικά με τη σύγκληση και το θεματολόγιό της,
(επί τη βάσει των προβληματικών προσυνοδικών κειμένων που υπηρετούν κάλλιστα τον οικουμενιστικό συγκρητισμό και τη νόθευση του Ορθοδόξου Ήθους αλλά και των αντικανονικών μεθοδεύσεων που ακολουθήθηκαν διά του αποκλεισμού της πλειοψηφίας των εν ενεργεία μητροπολιτών από τη συμμετοχή στις εργασίες της αλλά και της μετατροπής της πλειοψηφίας των όσων πρόκειται να συμμετάσχουν σε αυτή σε είδος τι «γλάστρας», κατά την προσφυά έκφραση του Φλωρίνης Θεοκλήτου, και για τα οποία ασκήθηκε υπό των επαιόντων καταλυτική και εξουθενωτική κριτική), της αλλά και, κυρίως, από τη διαφαινόμενη διάθεση αποδοκιμασίας και αρνήσεως συμμορφώσεως προς το περιεχόμενο των τυχόν υπ αυτής ληφθησομένων αποφάσεων από την πλευρά του ορθοφρονούντος κλήρου και λαού.
Γι αυτόν ακριβώς το λόγο έχουν επιστρατεύσει διαφόρους εκκλησιαστικούς και θεολογικούς παράγοντες φιλο-πατριαρχικού, ως επί το πλείστον, προσανατολισμού, «διατρεχόντων» το διαδίκτυο, προκειμένου να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, σχετικώς, διά της παμπαλαίας και δοκιμασμένης μεθόδου της σοφιστείας.
Πληροφορούμε τους θεράποντες της σκοπιμότητας ότι, κατά το δη λεγόμενο, «λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο»! Τουτέστιν χωρίς τον έντιμο κλήρο και πιστό λαό, το αγωνιστικό και ομολογιακό φρόνημα του οποίου αδυνατούν να κάμψουν όσες μεθοδεύσεις και αν ακολουθήσουν προς τούτο και ό,τι και αν σοφισθούν για την επίτευξη του συγκεκριμένου σκοπού.
