Και
είναι σκληρή η πραγματικότητα.
Είδα να τραβάω κουπί. Χρόνια τραβάμε κουπί.
Εγώ
τραβάω κουπί από το 1453,
όταν έγινε η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους
Τούρκους.
Έπεσε η Πόλη, έπεσα κι εγώ στη θάλασσα
και κολυμπούσα 400 ολόκληρα χρόνια
για να γλυτώσω τον οθωμανικό.
1821 με γλυτώνει ο Κολοκοτρώνης,
καβαλάω το κουπί για να βγω
στη στεριά
και το 1832 δικάζουν το γέρο του Μωριά και βλέπω αυτόν που με
γλύτωσε να τον βάζουν φυλακή.
Κι εγώ τράβαγα κουπί.
Βλέπω Άγγλους, Γάλλους, Πορτογάλους να μας φέρνουν Έλληνα
βασιλιά εισαγόμενο από τη Γερμανία κι εγώ τράβαγα κουπί.
1920 ο Βενιζέλος ονειρεύεται τη Μεγάλη Ελλάδα. Τραβάμε για
Μικρά Ασία.
1922 φτάνουμε στη Σμύρνη κι εκεί που καβαλάω το όνειρο για
να δω ότι γίνεται πραγματικότητα
βλέπω την καταστροφή της Σμύρνης και λέω: Μάνα
η Σμύρνη καίγεται.
1936 έρχεται ο Μεταξάς. Μου βάζει ρετσινόλαδο κι εγώ τράβαγα
κουπί.
1940 γίνεται ο αλβανικός πόλεμος. Ρίχνουμε τους Ιταλούς στη
θάλασσα.
Λέει ο Τσόρτσιλ: Από εδώ κι εμπρός θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν
Έλληνες.
Και το ’45 στη μοιρασιά μας λένε: Έχουμε χεσμένους και τους ήρωες και
τους Έλληνες.
’46 μας βάζουν να σκοτωθούμε μεταξύ μας. Πατέρας σκοτώνει
γιο, αδερφός σκοτώνει αδερφό, φίλος σκοτώνει φίλο, μάνα σκοτώνει γιο.
Και εγώ
έβλεπα και έκλαιγα. Έβλεπα και έκλαιγα.
1967 έρχεται η χούντα. Πάω στον πάτο της θάλασσας μαζί με το
κουπί.
’74 έρχεται ο Καραμανλής, μας βάζει στην ΕΟΚ. Άλλο κουπί.
’81 έρχεται ο Ανδρέας Παπανδρέου. Καινούριο κουπί.
’89 έρχεται ο Μητσοτάκης. Εκεί να δεις κουπί.
Φεύγει ο Μητσοτάκης, έρχεται ο Σημίτης.
Φεύγει ο Σημίτης, έρχεται ο Κωστάκης ο Καραμανλής.
Φεύγει ο Κωστάκης, έρχεται ο Γιωργάκης ο Παπανδρέου…
Εγώ ήξερα ότι στις φουρτούνες φαίνονται οι καλοί
καπεταναίοι, ενώ εδώ στις δικές μας θάλασσες τις φουρτούνες τις φέρνουν οι
ίδιοι οι καπεταναίοι.
Στάθης Ψάλτης
