Δυόμισι αιώνες μετά, στα 1046, το σπαθί των απογόνων του Καρλομάγνου απομακρύνει βιαίως τον νόμιμο Ορθόδοξο Λατίνο προκαθήμενο του πατριαρχείου της Ρώμης και εγκαθιστά στον θρόνο, εντελώς αντικανονικά, τον πρώτο πάπα της Φραγκοσύνης.
Μέχρι τότε, οι αρχιεπίσκοποι της Ρώμης αντιστέκονταν στις αιρετικές δοξασίες των Φράγκων κατακτητών και διατηρούσαν ακέραιο το εκκλησιαστικό φρόνημα της Ρωμαιοσύνης. Μέχρι τότε, Ανατολή και Δύση ήταν εκκλησιαστικώς ομόδοξες και η αποστολική διαδοχή παρέμενε σε ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία διασφαλισμένη.
Από τότε όμως και μετά, επεκράτησε στην Δύση η παναίρεση του Φράγκικου παποκαισαρισμού, καθεστώς απόλυτης δουλείας για όλους τους Χριστιανούς του θρόνου της Ρώμης.
Πρώτη και μοναδική απόπειρα απελευθέρωσης των υπόδουλων Ρωμαίων της Φραγκίας από τα δεσμά της φραγκικής φεουδαρχίας -η οποία εκπροσωπούσε μονάχα το 1,5% του συνολικού πληθυσμού- υπήρξε στα 1789 η Γαλλική Επανάσταση.(*) Δυστυχώς, όμως, με το πραξικόπημα του Ναπολέοντα θάφτηκε η Ρωμαίϊκη επανάσταση και επανήλθε στην εξουσία η φράγκικη τάξη – η εντελώς ξένη στην συνείδηση των υπόδουλων δυτικών Ρωμαίων- η οποία και ηγεμονεύει μέχρι και σήμερα.
Λένε μερικοί, ότι η Γαλλική Επανάσταση και η Ελληνική Επανάσταση του ’21 συγγενεύουν. Ναι, όντως συγγενεύουν, αλλά σε ποιο σημείο: Στο γεγονός ότι και στις δυο περιπτώσεις επαναστατούν Ρωμαίοι εναντίον των κατακτητών τους. Στην Δύση εναντίον των Φράγκων και στην Ανατολή εναντίον των Οθωμανών.
Και οι μεν Έλληνες Ρωμηοί κατόρθωσαν τότε και ελευθερώθηκαν από τους Τούρκους, ενώ οι Ρωμαίοι της Δύσης συνέχισαν να είναι σκλαβωμένοι στους Φράγκους κατακτητές. Στους Φράγκους, οι οποίοι κατάφεραν στην συνέχεια να αλλοιώσουν εντελώς το Χριστιανικό φρόνημα των Ρωμαίων της Λατινικής παράδοσης της Δύσης και να επιβάλουν στις κτήσεις τους, τις δικές τους κακοδοξίες.
Η ειρωνεία είναι, ότι εμείς οι Έλληνες, ενώ γλυτώσαμε τότε από τους Τούρκους –τους οποίους, όπως λέει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, τους είχε βάλει ο Θεός να μας φυλάνε από τους κρυφοδαγκανιάρηδες τους Φράγκους- τώρα, στα χρόνια τα δικά μας, κάνουμε το παν, ώστε να πέσουμε χωρίς αντίσταση στις οικονομικές, γεωπολιτικές, πολιτισμικές, πνευματικές και δογματικές παγίδες που μας στήνουν, λες και είμαστε τυφλοί.
Τι έχουνε να μας προσφέρουν σε επίπεδο πολιτισμού, δηλαδή σε Τρόπο Ζωής, οι απόγονοι του Βολταίρου, του Νίτσε, του Χίτλερ και του Μουσολίνι; Τι άλλο από την αθεΐα τους, το μένος τους το άσβεστο εναντίον της Ορθοδοξίας μας, τα φεουδαρχικά τους ιδεώδη και τον λαομίσητο παγκοσμίως φασισμό;
Η δική μας, η πατροπαράδοτη, η δοκιμασμένη και ανθρωποσώτειρα πολιτισμική πρόταση του Ομήρου, του Αριστοτέλη, του πατρο Κοσμά, του Μακρυγιάννη και του Αγιασμένου γέροντα Παϊσίου του Αγιορείτη, τι έχει να ζηλέψει από την ’’γυαλάδα’’ των ’’κατορθωμάτων’’ της Φραγκοσύνης, των παιδιών του λεγόμενου Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού;
Μήπως την ’’φιλανθρωπία’’ των οπλικών συστημάτων των πολεμικών τους βιομηχανιών ή μήπως την απερίγραπτη και ανεξάντλητη απανθρωπία των οικονομικών τους εκβιασμών;
Ο πολιός πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός προλογίζοντας την τελευταία έκδοση του βιβλίου, του αγίου Αθανασίου του Παρίου, ’’Απολογία Χριστιανική’’, μεταξύ των άλλων γράφει: ’’Μετακαρλομάγνεια Ευρώπη και Ρωμηοσύνη δεν είναι δυνατόν να συνυπάρξουν’’.(*)
Η αλήθεια είναι ότι, με τα αδιέξοδα και τα δεινά που περνάμε, χάνουμε σιγά-σιγά την εμπιστοσύνη μας στους ’’εταίρους’’ μας από την Φραγκία και προβληματιζόμαστε όλο και περισσότερο για τις μέχρι τούδε επιλογές μας.
Γι’ αυτό και μεγάλη μερίδα, σήμερα, του Ελληνικού λαού προσδοκά με αγωνία τον Ηγέτη εκείνον, ο οποίος θα πει επιτέλους το ΟΧΙ το ΑΛΗΘΙΝΟ και ΑΤΑΛΑΝΤΕΥΤΟ σε κάθε τι, που υπονομεύει την πνευματική μας υπόσταση, τραυματίζει το εκκλησιολογικό μας φρόνημα, αλλοιώνει την συλλογική μας πολιτισμική ταυτότητα και απειλεί την ασφάλεια και ακεραιότητα της Πατρίδας μας.
Είμαστε όμως έτοιμοι, ως Λαός, για να υποδεχθούμε και να υποστηρίξουμε με σοβαρότητα τον Φωτισμένο εκείνον Ρωμηό, που θα σαλπίσει αυτό το ΜΕΓΑ ΟΧΙ στα ’’χαρακώματα’’ της καρδιάς μας, στα σχολεία μας, στις ενορίες και στις οικογένειές μας;
Μένει να το αποδείξουμε. Και εάν δεν είμαστε, στο χέρι μας είναι να ετοιμαστούμε και μάλιστα το γρηγορότερο δυνατόν.
Πώς; Γυρίζοντας προς τα πίσω και μιμούμενοι τα κατορθώματα των Αγίων και Ηρώων μας, κρατώντας ταυτόχρονα σφιχτά και με αποφασιστικότητα το κομποσκοίνι ’’παρά πόδας’’…
Φώτης Μιχαήλ, ιατρός
_______________________________________________________
(*) ’’ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ’’, έργο του αγίου Αθανασίου του Παρίου.
Προλεγόμενα: π. Γεώργιος Μεταλληνός. Εκδόσεις ΓΡΗΓΟΡΗ, 2015.
