Στις 29 Μαΐου 1453 έπεφτε η Κωνσταντινούπολη στα χέρια του Μωάμεθ του Πορθητή και η παγκόσμια ιστορία περνούσε σε μια νέα φάση.
Οι Τούρκοι αποθανάτισαν αυτό το κοσμοιστορικό γεγονός, φυσικά σύμφωνα με τις φαντασιώσεις τους, σε μεγάλες κινηματογραφικές παραγωγές όπως ένα μέρος παραθέτουμε σε αυτό το άρθρο. Ποτέ όμως δεν ξέχασαν, ποτέ δεν ξεπέρασαν το ελληνορθόδοξο παρελθόν της Πόλης των μυστηρίων και των θρύλων που μιλούν για την μελλοντική της ανάσταση.
Μετά την άλωση της Πόλης κυκλοφόρησαν πολλοί θρύλοι στον λαό με πιο γνωστό τον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, ένας θρύλος που έχει περάσει με παράδοξο τρόπο και στους Τούρκους. Ένας άλλος πιο άγνωστος αλλά πραγματικά συγκλονιστικός θρύλος, είναι ο θρύλος των Κρητικών Πολεμιστών.
Έναν από τους πύργους των τειχών της Πόλης τον υπεράσπιζαν τρία αδέρφια, άρχοντες Κρητικοί που πολεμούσαν με το μέρος των Βενετών (η Κρήτη τότε ήταν κάτω από την κυριαρχία των Βενετών). Μετά την πτώση της πόλης τα τρία αδέρφια και οι άντρες τους εξακολουθούσαν να πολεμούν και παρά τις λυσσώδεις προσπάθειες τους οι Τούρκοι δεν είχαν κατορθώσει να καταλάβουν τον πύργο.
Για το περιστατικό αυτό ενημερώθηκε ο Σουλτάνος και εντυπωσιάστηκε από την παλικαριά τους. Αποφάσισε, λοιπόν, να τους επιτρέψει να φύγουν με ασφάλεια από τον πύργο και να πάρουν ένα καράβι με τους άντρες τους και να γυρίσουν στην Κρήτη. Πραγματικά η πρόταση του έγινε δεκτή με τη σκέψη ότι έπρεπε να μείνουν ζωντανοί για να πολεμήσουν να ξαναπάρουν τη Βασιλεύουσα πίσω από τους απίστους. Έτσι οι Κρητικοί επιβιβάστηκαν στο πλοίο τους και ξεκίνησαν για το νησί τους.
Το πλοίο δεν έφτασε ποτέ στην Κρήτη και ο θρύλος λέει ότι περιπλανιούνται αιώνια στο πέλαγος μέχρι τη στιγμή που θα ξεκινήσει η μάχη για την ανακατάληψη της Πόλης από τους Έλληνες. Τότε το πλοίο των Κρητικών θα τους ξαναφέρει στην Κωνσταντινούπολη για να πάρουν και αυτοί μέρος στη μάχη και να ολοκληρώσουν την αποστολή τους και το ελληνικό έθνος να ξανακερδίσει την Πόλη.
Η Κωνσταντινούπολη για τους Τούρκους είναι ένα κινηματογραφικό θέαμα γεμάτο ιστορικές ανακρίβειες. Ήταν είναι και θα είναι πάντα ξένοι, όπως το καταλαβαίνει κάνεις αν περιδιαβεί μόνος του τις απέραντες φτωχογειτονιές της Πόλης γεμάτες από επήλυδες μετανάστες της Ανατολίας χωρίς καμία ταυτότητα.
Για τους υπερασπιστές της από την Κρήτη, για όλους εμάς, ήταν είναι και θα είναι για πάντα η πραγματική πρωτεύουσα του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας όσα κινηματογραφικά έργα και αν προβάλλουν, όσοι αιώνες και αν περάσουν. Είναι η Κωνσταντινούπολη μας και ποτέ η İstanbul των ξένων απίστων κατακτητών!
