Ας διαβάσουμε το τελευταίο της άρθρο και λίγα λόγια για την ζωή της:
Το ξένο ή το ελληνικό;
της Ελίνας Γαληνού
Είναι γεγονός ότι η ξενομανία επηρέασε πολύ τους Ελληνες, όσον αφορά την καταναλωτική τους συμπεριφορά. Τα εισαγόμενα προϊόντα κέρδισαν πολύ εύκολα έδαφος και κατέκτησαν την αγορά μας, ανεβάζοντας στα ύψη τις εισαγωγές.
Οι σειρήνες της διαφήμισης και του life-style, δελέασαν τα ελληνικά γούστα και μάλλον...μας έκαναν να ξεχάσουμε ότι οι εισαγωγές συνιστούν αρνητικό οικονομικό μέγεθος για τον προϋπολογισμό. Τώρα που χρεωκοπήσαμε, ίσως σκεφτούμε να κοιτάξουμε πόσα πληρώνουμε κάθε χρόνο για το σύνολο των εισαγομένων προϊόντων ως σύνολο ή επιμερισμένα για κάθε νοικοκυριό, οπότε θα καταλάβουμε...
Κάποτε ο Ελληνας ζούσε με ό,τι παρήγαγε ιδίως όσον αφορά την διατροφή του. Αυτό όμως άλλαξε από τη στιγμή που άρχισε να διαδίδεται η πεποίθηση ότι το εισαγόμενο προϊόν είναι must, ή ένδειξη prestige ιδίως για τα προϊόντα πολυτελείας. Για παράδειγμα, ποιος τολμούσε στη δεκαετία του 90 να σερβίρει στο σπίτι του ρετσίνα και ούζο, αντί για ξένα κρασιά και απεριτίφ; Ποιος τολμούσε να ντυθεί με προϊόν ελληνικής βιοτεχνίας, αν ήθελε να τον υπολογίζουν σε κοσμικούς κύκλους; Παρ΄όλο που σήματα από τη δεκαετία του 80 δεν ήταν ευχάριστα για την κατάσταση της ελληνικής παραγωγιικότητας και κάποιες διαφημίσεις προσπαθούσαν να ενθαρρύνουν την κατανάλωση εγχωρίων προϊόντων, τελικά δεν έγινε τίποτα. Μέσα στα επόμενα χρόνια έκλεινε η μια παραγωγική μονάδα μετά την άλλη, και τα εισαγόμενα προϊόντα κατέκτησαν σχεδόν ολοκληρωτικά την ελληνική αγορά. Ο Ελληνας άλλαξε τελείως καταναλωτικές συνήθειες, υιοθέτησε πρότυπα ξένα, και οι εγχώριες παραγωγές παραγκωνίστηκαν εντελώς ή περιορίστηκαν σε κατανάλωση τοπικού επιπέδου.
Ωσπου το καμπανάκι της χρεωκοπίας χτύπησε, σημαίνοντας τέλος στην εποχή που ζούσαμε με δανεικά. Παράλληλα μ΄αυτό, είδαμε να ανακαλύπτουν την αξία ελληνικών προιόντων...πάλι οι ξένοι. Το ελληνικό λάδι, η ελληνική φέτα, το ελληνικό γιαούρτι, το μέλι, οι ξηροί καρποί, τα κρασιά μας, βρίσκονται στο προσκήνιο της διεθνούς καταναλωτικής προτίμησης, ενώ η προώθηση της μεσογειακής διατροφής για την υγεία, δείχνει πρώτα απ΄όλα τα ελληνικά διατροφικά προιόντα. Συνεντεύξεις που δόθηκαν από τουρίστες οι οποίοι επισκέπτονται ευχαρίστως την Ελλάδα, μας δείχνουν ότι τα ελληνικά διατροφικά προιόντα, είναι στην πρώτη τους προτίμηση. Και γενικά, εδώ και λίγο καιρό παρατηρείται μια κινητικότητα γύρω από το θέμα εγχώριας παραγωγής, μέσω εκστρατειών που προωθούν την ιδέα στροφής προς το ελληνικό προιόν. Ανταπόκριση υπάρχει, καθώς όλο και περισσότεροι αρχίζουν να μιλούν για τα πλεονεκτήματα εγχωρίων προιόντων μας, τα οποία είχαμε περιφρονήσει. Τώρα μάλιστα που αρχίζει η τουριστική περίοδος, είναι ευκαιρία να γνωρίσουν εγχώριοι και ξένοι τουρίστες πολλά από τα κατά τόπους ελληνικά προιόντα, τα οποία ίσως και να αγνοούσαν εντελώς..
Η ανάδειξη και αξιοπιστία των ελληνικών παραγωγών, είναι κάτι που μπορεί να οργανωθεί σε αποτελεσματική βάση, όμως χρειάζεται και κάτι άλλο. Για πολλά προιόντα μας, οι τιμές είναι υψηλές σε σχέση με τα εισαγόμενα και αυτό, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την προώθησή τους καθώς τα καθιστά μη ανταγωνιστικά. Αυτό βέβαια είναι κυρίως θέμα συνθηκών παραγωγής, μεταφοράς και διάθεσης για πολλά απ΄αυτά, αλλά και θέμα μεταχείρισης του παραγωγικού καθεστώτος από το κράτος. Αν σκεφτούμε ότι οι μεσάζοντες καταπόντισαν τις εγχώριες παραγωγές μας ανεβάζοντας τις εισαγωγές στα ύψη, ο συνδικαλισμός έθαψε τις βιομηχανικές και βιοτεχνικές παραγωγές και οι κρατικές επιχορηγήσεις, κατέστησαν αργόσχολους τους αγρότες, θα καταλάβουμε ποιοί ζημίωσαν και ποιοί ωφελήθηκαν τόσα χρόνια. Τώρα που η χώρα αδυνατεί να εισάγει και πρέπει να ζήσει μ΄αυτά που παράγει, είναι ίσως η ώρα των ελληνικών προιόντων να ξανάρθουν στο προσκήνιο και να ανεβάσουν τις εξαγωγές μας που είναι θετικό μέγεθος για τον προυπολογισμό. Ισως να τα έχουμε ξεχάσει ή και να αγνοούμε ακόμα κάποια απ΄αυτά, οπότε θα μας χρειαστεί ενδεχομένως και σχετική ενημέρωση. Τουλάχιστον, ας ελπίσουμε ότι έχουμε διδαχτεί από τα λάθη μας, τα οποία μας έστρεψαν ενάντια στο συμφέρον μας κάνοντας πλούσιες άλλες χώρες...
Λίγα βιογραφικά στοιχεία
Η Ελίνα Α. Γαληνού γεννήθηκε στην Αθήνα. Τελείωσε
γυμνάσιο και λύκειο στη Σχολή Χιλλ και σπούδασε Οικονομικά και
Κοινωνιολογία στο Αμερικανικό Κολέγιο Ελλάδος (Deree).Εργάστηκε για μια δεκαετία σε φαρμακευτική εταιρεία ως διοικητική υπάλληλος.
Από το 1999 έγινε τακτική συντάκτης-αρθρογράφος στον ημερήσιο, περιοδικό και ηλεκτρονικό τύπο. Συνεργάστηκε με την εφημερίδα "Ελεύθερος" ως το 2007 και μετά με την εφημερίδα "Αδέσμευτος Τύπος", το περιοδικό "Τότε" και το ιστολόγιο "Ινφογνώμων Πολιτικά".
Παράλληλα συνεργάστηκε για αρκετά χρόνια με τη ΧΕΝ Αθηνών, στο τμήμα ελληνικών για ξένους, ως ενισχυτική εκπαιδεύτρια.
Γνωρίζει αγγλικά και γαλλικά, ενώ κατέχει το δίπλωμα Σορβόννης 2ης βαθμίδας και επάρκεια διδασκαλίας γαλλικής γλώσσας. Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, της Πανελλήνιας Ένωσης Συντακτών-Ανταποκριτών, του Συλλόγου Αθηναίων και της Π.ΟΜ.ΙΔ.Α.
Δείτε τα έργα που έγραψε ΕΔΩ
