ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ - ΜΕΡΟΣ 2ον
του Γέροντος Νεκτάριου
Κουτλουμουσιανού
Ι.Κ Ζωοδόχου Πηγής
Αγίου Όρους
«Λέγει αυτώ (τω Θωμά)
ο Ιησούς. Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Ουδείς έρχεται προς τον
πατέρα ει μη δι’ εμού» (Ιωάν. Ιδ, 6).
Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής
είναι εδώ και ενεργεί.
Αν αδελφοί μου αναγνώστες, δεν μας
σαγηνεύει η πάσα αλήθεια του Ιησού Χριστού, για να γίνουμε υπηρέται της έως
τέλους, αλλά μας σαγηνεύει η ιδιοτελής αλήθεια, τότε χάνουμε όχι μόνο την
αλήθεια του Χριστού, αλλά και την οδόν και την ζωήν. Έτσι πλανεμένοι και
περιπλανώμενοι, βρισκόμαστε σε αμπελώνα όπου επιστάτης δεν είναι ο γλυκύς
Ιησούς μας, αλλά ο άρχων του ψεύδους «διάβολος».
Η συμμετοχή μας στο μυστήριο του ψεύδους
της ανομίας μπορεί να είναι μακροχρόνιος τόσο, όσο διαρκεί η πλάνη, αλλά και
ταυτόχρονα καταστροφική για το έμψυχο
περιβάλλον.
Και, ενώ αυτά σκέπτομαι και γράφω και
προσπαθώ να τα εφαρμόσω στη ζωή, ο ελάχιστος των Μοναχών Νεκτάριος, για να
είμαι τίμιος με τον ατρέπτως Τίμιο Ιησού, καλώ προς συμπαράσταση και τον Άγιο
Μάξιμο τον Ομολογητή. Αυτός ο λαμπρός, ουράνιος νους, μας άφησε και την
ακόλουθη πνευματική παρακαταθήκη:
«Τα ιστορικά γεγονότα
και τα φυσικά φαινόμενα, σεισμοί, λιμοί, λοιμοί και καταποντισμοί, είναι ρήματα
Θεού, στο ύψος της Αποκάλυψης».
Ουαί, αδελφοί μου, για όλους εκείνους, που
ως καλοί μαθηταί του «πονηρού», συγγράφουν και παραδίδουν στις επόμενες γενιές
παραχαραγμένα τα ιστορικά γεγονότα, και αποκρύβουν τις πηγές των πραγματικών
περιστατικών των γεγονότων αυτών. Έτσι, υποχρεώνουν ερευνητές των γενεών που
ακολουθούν, να αντιγράφουν την «χαλκευμένη» Ιστορία, που οι δόλιοι έχουν
συγγράψει.
Έπρεπε να προηγηθεί η εισαγωγή αυτή για να
καταδειχθεί η σοβαρότητα του θέματος που ακολουθεί.
Η Αλήθεια του Χριστού
Ακολουθεί και είναι Ωραία!!
Στην πόλη του Αγίου Δημητρίου, την ωραία
Θεσσαλονίκη, υπάρχει και αυτό το αγαθό: Η Ορθόδοξος Ιεραποστολική Αδελφότης «Η
ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ». Αυτής της οργανώσεως υπεύθυνος και κινητήριος δύναμις, είναι ο
γνωστός Αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Ι. Ραπτόπουλος. Όντως εντυπωσιακό το έργο
αποφυλακίσεως απόρων κρατουμένων.
Ο π. Γερβάσιος, ασχολείται και με το
συγγραφικό έργο, με ένα μικρό μέρος του οποίου διακριτικά θα ασχοληθούμε.
Ένα από τα πολλά βιβλία του πατρός, έχει τίτλο
«Εχθροί της Πατρίδος», εκδοθέν το 1977 από την παραπάνω αναφερομένη Αδελφότητα.
Αναζητώντας την αλήθεια του Θεού ημών,
καταγράφω αμέσως μερικά αποσπάσματα και ακολουθούν διευκρινιστικά σχόλια.
Από την σελίδα 51:
«Την πρώτη σημαία της μεγάλης Επαναστάσεως
ύψωσε στο Σούλι ο Μάρκος Μπότσαρης, στις 16 Οκτωβρίου 1820. Ήταν λευκή με την
εικόνα του Αγίου Γεωργίου στη μέση».
Σχόλιο:
Είναι γνωστό ότι ο Μάρκος Μπότσαρης συνέγραψε
το Ελληνο-Αρβανίτικο Λεξικό, όχι μόνο για τους Αρβανίτες Σουλιώτες συμπατριώτες
του, αλλά και για τους λοιπούς Έλληνες Αρβανίτες, για την ταχύτερη και
καλλίτερη εκμάθηση της ελληνικής γλώσσης.
Επιτρέψατέ μου, μια πολύ μικρή παρένθεση
για να παραθέσω μερικά πολύ χρήσιμα στοιχεία. Το λεξικό αυτό, στο οποίο ο Μάρκος
ποτέ δεν έγραψε τις λέξεις «Αλβανός» ή «Σκιπετάρ», παρέλαβε ο Γάλλος Διπλωμάτης
Πουκεβίλ και το εξέδωσε στο Παρίσι με τίτλο «Ελληνο-Αλβανικό Λεξικό»!!! Ωστόσο,
το ογκώδες ατόπημα, σε βάρος των εθνικών μας θεμάτων και της εθνικής συνοχής,
το διέπραξε η Ακαδημία Αθηνών, η οποία εισήγαγε στην ελληνική Γραμματεία το
προαναφερόμενο λεξικό, με το όνομα που του είχε δώσει ο Πουκεβίλ και όχι με το
όνομα που του είχε δώσει ο μεγάλος Αρβανίτης ήρωας.
Πήραμε μια πρώτη γεύση περί του ποίοι
είναι οι πραγματικοί εχθροί της Πατρίδος, περί των οποίων ο πατήρ Γερβάσιος
Ραπτόπουλος ποιεί την «νήσσαν»!!!
Αλλά, ούτε επαινεί
τον μεγάλο Μάρκο Μπότσαρη σαν Έλληνα-Αρβανίτη.
Απόσπασμα από την σελίδα 359
Ο λόγος για την Σουλιώτισσα ηρωίδα Μόσχω
Τζαβέλα.
Όταν ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων πέτυχε με
δόλο, με «μπαμπεσιά», να φυλακίσει το γιό της Φώτο και απείλησε να τον
θανατώσει, αν δεν παραδινόταν το Σούλι, η ηρωϊκή Σουλιώτισσα Μόσχω, αποκρίθηκε
περήφανα:
«ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΣΟΥΛΙΟΥ. ΚΑΙ
ΣΑΝ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΤΟ ΣΟΥΛΙ, ΓΛΥΤΩΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ. ΚΑΙ ΣΑΝ ΧΑΘΕΙ ΤΟ ΣΟΥΛΙ, ΑΣ
ΧΑΘΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ Η ΙΔΙΑ»!!!
Σε πεισματώδη μάχη των Σουλιωτών με το
ασκέρι του Αλή, παίρνει τετρακόσιες Σουλιώτισσες, όλες αρματωμένες. Και τι
κάνει; Τρέχει στα ταμπούρια των μαχητών. Και…
Σχόλιο:
Είδατε, αδελφοί μου, αγώνα, ηρωισμό και
προσφορά θυσίας στην αγαπημένη πατρίδα από την Μόσχω;
Ούτε εδώ όμως, η συνείδηση του πατρός δεν
τον έλεγξε; Ούτε εδώ δεν θυμήθηκε, να καταγράψει την μοναδική, ηρωική,
Αρβανίτικη ρίζα της Μόσχως; Κρίμα, δεν το θυμήθηκε. Ακριβώς διότι, την ίδια
απαξιωτική κακία ακολουθεί σε όλες τις αναφορές του σε ηρωικές μορφές
Αρβανιτών, ανδρών και γυναικών, όπως του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην σελίδα 28
και της μεγάλης Υδραίας ηρωίδας Μπουμπουλίνας, στη σελίδα 364.
Η αναφορά του εν λόγω πατρός στη σελίδα
372 στο «Λέχοβο», του Νομού Φλωρίνης, γίνεται και πάλι χωρίς να καταγραφεί ότι
είναι «Αρβανιτοχώρι» και ότι σύμφωνα με τον μακαριστό, Καθηγητή της Ιστορίας
στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνο Βαβούσκο, «Εις το Λέχοβον π.χ., κατά
την διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνος, είχεν εγκατασταθεί το στρατηγείον των
Μακεδονομάχων της περιοχής (είχε καταστή κέντρον στρατιωτικόν του Μακεδονικού
Αγώνος), λόγω της ασφαλείας, την οποίαν παρείχε το με γνησίαν και αποφασιστικήν
εθνικήν συνείδησιν διαπνεόμενον σύνολον των κατοίκων του»!!! Το άρθρο του εν
λόγω Καθηγητού μπορεί να το βρει κανείς στον «ΑΘΩΝΙΤΗ», Δ΄ Τρίμηνο 2002.
Απόσπασμα από τη
σελίδα 26:
«Με όμηρο τον Φώτο στο Αλή, ο πατέρας του
(του Φώτου), Λάμπρος Τζαβέλας, το 1772, ανέβηκε στο Σούλι, για να ξεσηκώσει
τους Σουλιώτες να χτυπήσουν τους ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ του Τεπενενλή».
Σχόλια:
Βάφτισε τους Αλβανούς Αρβανίτες!!!
Κύριε Ιησού Χριστέ, σώσε μας.
Κατανοώ ότι έχετε μείνει άφωνοι από αυτή
την βροντώδη πρόκληση, ανακρίβεια, αντίφαση, ελαφρότητα, αλλά και
επικινδυνότητα του συγγραφέως.
Ώ, ποία αναιδής συμπεριφορά ανθρώπου, που
είναι ενδεδυμένος με το τίμιο ορθόδοξο ράσο!
Όχι
μόνο δεν προσθέτει στην συνοχή του Έθνους, όπως θα όφειλε, αλλά χωρίς αιδώ την
κατακομματιάζει!!
Από το 1997 έως το τέλος του 2013 που
γράφονται αυτές οι γραμμές, ο παραπάνω αναφερόμενος εξωθεί τους ανιστόρητους
και γι’ αυτό αθώους Έλληνες πολίτες, σε ένα διαρκή εμφύλιο πόλεμο κατά των
ανυποψίαστων απογόνων του ευγενούς Ελληνικού Γένους των ηρώων Αρβανιτών.
Συκοφαντεί, καθυβρίζει και φυλακίζει ό,τι ηρωικότερο και ορθοδοξότερο δώρισε ο
καλός Θεός στην Ρωμηοσύνη Του.
Τρέχει στα πέρατα του κόσμου, να πληρώσει
χρέη φυλακισμένων, και να γίνει «ο άγιος πατερούλης των», ώστε να γίνει στην
Ελλάδα πιστευτός, χωρίς την παράθεση ιστορικών τεκμηρίων, ότι δήθεν «οι
Αρβανίτες είναι του Τεπενενλή»!!
Φοβάται, μήπως κάποιοι καλοπροαίρετοι
αναγνώστες του βιβλίου του γνωρίζουν από άλλες πηγές, ότι πολλοί από τους ήρωες
και ηρωίδες, που αναφέρει, είναι Αρβανίτες, και έτσι θαυμάσουν και επαινέσουν έτι πλέον το ηρωικό
γένος. Ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο, με ένα
μακιαβελικό αντιπερισπασμό, παραθέτει στην αρχή του βιβλίου του, την κατάπτυστη
αυτή συκοφαντία της σελίδας 26, ώστε να αναιρεθεί από τον νου των αναγνωστών
του επίμαχου βιβλίου του, η όποια καλή ιδέα τους για τους Αρβανίτες και να τους
μείνει στον νού των η κακία του!!!
Μπορούμε Να Ελευθερώσουμε Την
Πατρίδα, Αν γίνουμε
Φίλοι Της Αλήθειας
Του Ιησού Χριστού
Αγαπητοί μου συμπάσχοντες Έλληνες Ρωμηοί,
η φιλτάτη Πατρίδα μας κινδυνεύει. Κινδυνεύει με ολοκληρωτική κατάλυση όλων των
υπέροχων, διδακτικών και ευεργετικών για όλη την Οικουμένη αξιών της. Εάν
εμείς, όλοι οι Έλληνες Ρωμηοί, παραμείνουμε σ’ αυτή την χαυνώδη κατάσταση, σαν
σε ινδική νιρβάνα, χωρίς να αντιδρούμε, γινόμαστε συνεργοί του ψεύδους της
ανομίας, ενώ εμάς πρέπει να μας συναρπάζει και να μας οδηγεί το Φως της
Αλήθειας του Ιησού Χριστού!!!
Για να προσλάβουμε την καθοδήγηση του
Χριστού μας, πρέπει το πνευματικό μας Κέντρο, δηλαδή η καρδιά μας, να
ευρίσκεται διαρκώς σε μετάνοια και εξομολόγηση, σε μια καθημερινή αναζήτηση της
αλήθειας του Χριστού και την εφαρμογή αυτής της αλήθειας στην καθημερινή ζωή,
χωρίς την ελάχιστη ιδιοτέλεια. Μερικά παραδείγματα:
1). Υποστηρίζοντας με πίστη, πείσμα (που
σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι Θείο) και εκφώνως το δίκαιο ενός ανθρώπου, που
βλέπουμε να αδικείται σε ένα τρέχον θέμα της καθημερινής ζωής, ομολογούμε
Χριστό.
2). Υποστηρίζοντας με πίστη, πείσμα και
εκφώνως τα άγια δόγματα της ορθοδόξου ημών Πίστεως έναντι όλων των αιρέσεων,
ομολογούμε Χριστό.
3). Υποστηρίζοντας με πίστη, πείσμα και εκφώνως
την αλήθεια όλων των ιστορικών γεγονότων και ιδιαίτερα της Εθνικής μας
Ιστορίας, αφού πρώτα έχουμε κάνει προσευχή και έρευνα στις πηγές, ομολογούμε
Χριστό.
Ομολογώντας Χριστό, όπως ανωτέρω,
δημιουργούμε νησίδες αλήθειας του Χριστού, απαλλαγμένες από την επιρροή του
ψεύδους του αντιχρίστου. Σ’ αυτές τις περιοχές μπορούν να δράσουν ελεύθερα οι
πατριώτες και να δημιουργήσουν προϋποθέσεις απαλλαγής της Πατρίδας από τους
εχθρούς της.
Επιμύθιο:
Κλείνοντας προς το παρόν την ανάπτυξη του άρθρου
μου, θέλω να σας γνωρίσω και τον ακόλουθο πόνο μου:
Σε τρεις τηλεφωνικές συνομιλίες με τον ως άνω μνημονευόμενο συγγραφέα του
βιβλίου «Εχθροί της Πατρίδος», τον Σεπτέμβριο 2001, και τον Μάρτιο και Μάϊο
2002, τον παρεκάλεσα, σχεδόν τον εκλιπαρούσα, να ανακαλέσει την βλασφημία της
σελίδας 26.
Δυστυχώς, έλαβα την πιο αναιδή απάντηση ,
που έχω λάβει στον βίο μου:
«Παραδέχομαι ότι έκανα λάθος, κάνε μου
μήνυση»!!!
Πάτερ Γερβάσιε, περίμενα δώδεκα χρόνια για
να διορθώσεις το ιστορικό σου ατόπημα, γιατί πίστευα ότι όλα αυτά τα χρόνια
έκανες προσευχή στον Ιησού Χριστό. Φαίνεται όμως ότι, δεν έκανες προσευχή στον
Ιησού Χριστό, αλλά σε άλλον. Γι’ αυτό και έμεινες στην κακία σου. Έχεις χάσει
και την αλήθεια και την οδό και την ζωή του Ιησού Χριστού και περιπλανιέσαι σε
αμπελώνα όπου δεν είναι Επιστάτης ο γλυκύς Ιησούς Χριστός, στον Οποίο εύχομαι
από καρδίας να επιστρέψεις, διορθώνοντας το λάθος σου.
Αγαπητοί αναγνώστες, το δια πολλών
τεκμηρίων κακόδοξο βιβλίο, το συγγραφέν υπό Γερβασίου Ι. Ραπτοπούλου, με τίτλο «Οι Εχθροί της Πατρίδος», εκδοθέν υπό της
Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος «Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ», Θεσσαλονίκη 1977, πρέπει
αμέσως να παύση να διακινείται στα ορθόδοξα βιβλιοπωλεία, διότι αντί να
προσφέρει γνώση, εξάπτει τα πάθη και ως εκ τούτου βλάπτει το Ελληνικό Έθνος.
Συνιστώ στους πιστούς να είναι προσεκτικοί
και να μην εμπιστεύονται βιβλία ή απλά κείμενα, που ταυτίζουν τους Ορθοδόξους
Έλληνες Αρβανίτες με του Αλβανούς Μουσουλμάνους.
Θεωρώ άμεση την επέμβαση της Ιεραρχίας της
Εκκλησίας μας, αλλά και την επέμβαση του Εισαγγελέως.
Ευχαριστώ και πάλιν και πολλάκις τω Θεώ
ημών.
Η Παναγία η Αρβανίτισσα να σας ευλογή
πάντοτε.
Γέρων Νεκτάριος Μοναχός Αγιορείτης.
Υ/φο: Σας ευχαριστώ
για την δημοσίευση και την ανάρτηση.
Επιμέλεια Έκτακτο Παράρτημα
