Παγκόσμιες ανακατατάξεις.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ

*Στη φωτογραφία: Le Pen (Γαλλία), Strache (Αυστρία), Wilders (Ολλανδία)

Ο φεουδαρχισμός, καθώς επίσης η αποικιοκρατία, επιστρέφουν θριαμβευτικά στην Ευρώπη – ενώ ηγέτες, τους οποίους δεν εξέλεξε κανείς, αποφασίζουν για το μέλλον της ηπείρου μας, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να δώσουν λογαριασμό σε κανέναν.

Άπληστοι, υπάλληλοι των τραπεζών και χωρίς όραμα οι πολιτικοί σε ολόκληρη τη Δύση, αποτελούν μία τεράστια συστημική απειλή – επειδή θα προκαλέσουν μία επανάσταση, έχοντας χάσει το μέτρο, με θύματα τη δημοκρατία και την ειρήνη”.

 .

Άρθρο

Είναι προφανές ότι, οι κεντρικές τράπεζες, έχουν πάρει τα ηνία στη Δύση, αφού οι κυβερνήσεις εκτελούν απλά τις εντολές τους. Την ίδια στιγμή ισχυροποιούνται τα εθνικιστικά κινήματα σε ολόκληρη την Ευρώπη, με πρωταγωνιστές τη Γαλλία, την Ολλανδία, την Αυστρία και τη Μ. Βρετανία – ενώ ο «απόγονος» του νεοφιλελευθερισμού στις Η.Π.Α. είναι το αστυνομικό κράτος, κατευθυνόμενο με γρήγορο βηματισμό προς ένα απόλυτα ολοκληρωτικό, αυταρχικό και φασιστικό σύστημα διακυβέρνησης της ελίτ.

Την ίδια στιγμή η ανεργία καλπάζει συνεχώς, με ελάχιστες πιθανότητες να δημιουργηθούν ξανά οι θέσεις εργασίας που χάθηκαν – ενώ όλο και περισσότεροι άνθρωποι οδηγούνται στο περιθώριο, θάβονται ζωντανοί καλύτερα από το σύστημα.

Παράλληλα, μετά τη συμφωνία ελευθέρου εμπορίου μεταξύ της Ευρώπης και του Καναδά, η οποία αυξάνει σε μεγάλο βαθμό την ισχύ των πολυεθνικών θηρίων, προωθείται η αντίστοιχη με τις Η.Π.Α. – όπου η Γερμανία θα αναλάβει το ρόλο του επίσημου «έπαρχου» της υπερδύναμης στην ήπειρο μας.

Οι αδύναμες χώρες της Ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα ή η Ιταλία, προορίζονται να λειτουργήσουν ως εξαρτημένες αποικίες της Γερμανίας - κατ’ επέκταση, των Η.Π.Α., των πολυεθνικών και του χρηματοπιστωτικού θηρίου, το οποίο εδρεύει στη Wall Street. Οι κάτοικοι τους δε έχουν ήδη μετατραπεί σε σκλάβους χρέους – με ελάχιστες προοπτικές για το μέλλον τους.

Για να μην περιοριζόμαστε στην Ελλάδα, η Κομισιόν απαίτησε από την Ιταλία η οποία, με χρέος που υπερβαίνει το 130% του ΑΕΠ της, επιβιώνει μόνο χάρη στη βοήθεια της ΕΚΤ, την ιδιωτικοποίηση δημοσίων επιχειρήσεων, με στόχο την είσπραξη 12 δις € – ενώ αναμένεται ένα δεύτερο κύμα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, ύψους πάνω από 180 δις €.

Η χώρα, με διπλάσιους πολίτες κάτω από το όριο της φτώχειας, σε σχέση με το 2007 (4,8 εκ.), με τον τριπλασιασμό των τραπεζικών επισφαλειών, καθώς επίσης με την κατάρρευση της βιομηχανικής της παραγωγής (διάγραμμα που ακολουθεί), είναι υποχρεωμένη να υποταχθεί στις απαιτήσεις της Κομισιόν – όπως επίσης ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, την πρώτης ίσως χώρας, η κυβέρνηση της οποίας απειλείται να πέσει, πριν ή κατά τη διάρκεια της ανάληψης της προεδρίας της ΕΕ.

.

Βιομηχανική παραγωγή Ιταλίας

.

Η απαίτηση του Έλληνα πρωθυπουργού από τους υπουργούς του, μετά την επιστροφή του από τη Γερμανία, η οποία συμπυκνώνεται στη φράση «Τελειώστε αμέσως με τα προαπαιτούμενα από την Τρόικα», τεκμηριώνει τη θέση μας – αφού, κατά τη Γερμανία, εάν η κυβέρνηση του δεν καταφέρει να διατηρηθεί στην εξουσία, είναι καλύτερα να συμβεί πριν την ανάληψη της προεδρίας.

Σε κάθε περίπτωση, ο φεουδαρχισμός και η νέα αποικιοκρατία επιστρέφουν θριαμβευτικά στην Ευρώπη – ενώ ηγέτες, τους οποίους δεν εξέλεξε κανείς, αλλά διορίσθηκαν, όπως ο πρόεδρος της Κομισιόν και ο συνάδελφος του της ΕΚΤ, αποφασίζουν για το μέλλον της ηπείρου μας, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να δώσουν λογαριασμό σε κανέναν.

 .

ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ BRIC

Στον υπόλοιπο πλανήτη, οι τέσσερις μεγαλύτερες αναπτυσσόμενες οικονομίες, στις οποίες έχει δοθεί το παραπάνω όνομα, είναι πλέον βυθισμένες σε μία διαρθρωτική κρίση – αφού τα οικονομικά μοντέλα, στα οποία στηρίχθηκε η μεγάλη και επιτυχημένη ανάπτυξη τους τα τελευταία χρόνια, δεν λειτουργούν πλέον. Ειδικότερα τα εξής:

(α)  Η Κίνα: Η μεγάλη αυτή χώρα βασίσθηκε κυρίως στις εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων, με χαμηλές τιμές πώλησης – υιοθετώντας ένα μερκαντιλιστικό μοντέλο, σχετικά ανάλογο με αυτό της Γερμανίας. Πρόσφατα όμως επιδεινώθηκε η «τιμολογιακή» ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων της – επειδή αυξήθηκε το κόστος εργασίας (διάγραμμα), καθώς επίσης η ισοτιμία του νομίσματος της, απέναντι στο δολάριο και στο ευρώ.

.

Ετήσιες αποδοχές κατά μέσον όρο στον τομέα της βιομηχανίας (Κίνα)

.

Επί πλέον αυτών, η βιομηχανία στις Η.Π.Α., τη μεγαλύτερη εξαγωγική αγορά της, φαίνεται πως ανακάμπτει – επειδή οι αμερικανικές επιχειρήσεις μεταφέρουν την παραγωγή τους από την Κίνα, στη χώρα τους.

Η κυβέρνηση τώρα της Κίνας, σε αντίθεση με την προηγούμενη, είναι πρόθυμη να θυσιάσει την ανάπτυξη, για να πετύχει μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική και τιμολογιακή σταθερότητα – μεγέθη που επιβαρύνθηκαν σημαντικά, από τον τρόπο με τον οποίο οι Η.Π.Α. διαχειρίστηκαν τη δική τους κρίση (πληθωριστικά δολάρια, τα οποία δημιούργησαν μεγάλα προβλήματα στις συνδεδεμένες με το δολάριο χώρες, μείωση της αξίας των ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου).

Αυτό θα δημιουργήσει πιθανότατα «αντανακλαστικά» προβλήματα στις χώρες εξαγωγής ενέργειας (Ρωσία, Αυστραλία κλπ.), οι εξαγωγές των οποίων θα μειωθούν – αν και ο ρυθμός ανάπτυξης της Κίνας δεν αναμένεται χαμηλότερος του 7,5% ετησίως.

Περαιτέρω, η Κίνα προσπαθεί να δημιουργήσει ένα λειτουργικό ασφαλιστικό σύστημα – έτσι ώστε να μειωθούν οι υπερβολικές αποταμιεύσεις των πολιτών της (40-50% του εισοδήματος τους), λόγω της ανασφάλειας τους για το μέλλον (μη ύπαρξη σύνταξης), σε συνδυασμό με το ότι δεν μπορούν να υπολογίζουν πως θα συντηρούνται από τα παιδιά τους. Εάν δημιουργηθεί ένα σωστό ασφαλιστικό σύστημα, οι Κινέζοι δεν θα αποταμιεύουν τόσα πολλά χρήματα – οπότε θα αυξηθεί η εσωτερική κατανάλωση και, εξ αυτής, η ανάπτυξη.

(β)  Η Βραζιλία και η Ρωσία: Η Βραζιλία βασίσθηκε κυρίως στην ενέργεια, για να επιτύχει έναν υψηλό ρυθμό ανάπτυξης – όπως επίσης η Ρωσία. Η έκρηξη όμως των τιμών ενέργειας, ειδικά εάν τελικά η Ευρώπη βυθιστεί στον αποπληθωρισμό, αποτελεί παρελθόν – ενώ οι υψηλές τιμές είχαν σαν αποτέλεσμα τη διενέργεια μεγάλων επενδύσεων στους τομείς της εξόρυξης, οπότε αυξήθηκε σημαντικά η προσφορά.

Περαιτέρω, οι δύο αυτές χώρες έχουν προσβληθεί από την ολλανδική ασθένεια – από την κατάρα του υπόγειου πλούτου (Dutch disease). Ειδικότερα, η κατακόρυφη αύξηση των μισθών στους ενεργειακούς κλάδους προσέλκυσε εργαζομένους από άλλους τομείς – με αποτέλεσμα να αυξηθούν και σε αυτούς οι μισθοί (διάγραμμα).

Το συγκεκριμένο γεγονός προκάλεσε μία μεγάλη μείωση της ανταγωνιστικότητας ολόκληρης της οικονομίας – με αποτέλεσμα ο ρυθμός ανάπτυξης της Βραζιλίας, από 7,53% το 2011, να καταρρεύσει στο 1% το 2012, ενώ η χώρα έχει χάσει πολλές θέσεις στον πίνακα της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας.

.

Μέσος όρος επιπέδου αποδοχών στη Βραζιλία

.

Τόσο η Βραζιλία, όσο και η Ρωσία, θα υποχρεωθούν να μειώσουν ξανά τους μισθούς των εργαζομένων, για να ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητα τους – γεγονός όμως που θα συμβάλλει στη δημιουργία αποπληθωριστικών πιέσεων σε ολόκληρο των πλανήτη, όπως συμβαίνει με την Ευρώπη, αφού θα μειωθεί η εσωτερική κατανάλωση και σε αυτές τις χώρες.

(γ)  Η Ινδία: Η χώρα, σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες, βασίσθηκε κυρίως στην επιδοτούμενη από το κράτος ιδιωτική κατανάλωση – γεγονός που προκάλεσε μεγάλα ελλείμματα τόσο στον προϋπολογισμό, όσο και στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της, με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, την κατάρρευση της ισοτιμίας του νομίσματος της.

.

Κρατικός προϋπολογισμός Ινδίας 2004-2013

.

Επειδή τώρα αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα, όσον αφορά τις ιδιωτικές επενδύσεις, ιδίως στον τομέα των υποδομών, όπου τις έχει απόλυτη ανάγκη, έχει δρομολογήσει σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές. Οι κυριότερες από αυτές είναι η «αναδιάταξη» του φορολογικού της συστήματος, έτσι ώστε να είναι σταθερό και φιλικό προς τις επιχειρήσεις, καθώς επίσης το άνοιγμα της αγοράς της σε ξένους επενδυτές, σε κλάδους που μέχρι πρόσφατα ήταν κλειστοί  – όπως στις ασφάλειες, στις επικοινωνίες και στο λιανικό εμπόριο.

Όπως συμβαίνει και στη Βραζιλία όμως, το μεγαλύτερο της πρόβλημα είναι οι ανύπαρκτες ή πεπαλαιωμένες υποδομές της – οι οποίες δυσκολεύουν πάρα πολύ τους δυνητικούς επενδυτές.

 .

ΟΙ ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ

Με κριτήριο ορισμένα στοιχεία τους, όπως τα ενεργειακά αποθέματα, ο πληθυσμός, το κόστος εργασίας κλπ., οι χώρες που προβλέπεται ότι θα αναπτυχθούν το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα είναι οι εξής:

(α) Νιγηρία: Έχει το χαμηλότερο κόστος εργασίας, μεταξύ όλων όσων ερευνήθηκαν – μόλις 2,60 $. Επίσης, διαθέτει μεγάλα ενεργειακά αποθέματα, της τάξης των 90 δις $, γεγονός που την καθιστά ελκυστική στους ξένους επενδυτές.

(β)  Ινδονησία: Η χώρα διαθέτει ενεργειακά αποθέματα αξίας περίπου 101 δις $ – ενώ ο πληθυσμός της (240 εκ., η 4^η μεγαλύτερη χώρα στον πλανήτη), μπορεί να εγγυηθεί μία συνεχώς αυξανόμενη, μεγάλη εσωτερική κατανάλωση.

(γ) Νότια Κορέα: Θεωρείται ως ο απόγονος της ιαπωνικής τεχνολογίας, με τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης σε πάρα πολλούς τομείς – ενώ το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της είναι πλεονασματικό, σε μεγάλο βαθμό.

.

Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών προς ΑΕΠ της Νοτίου Κορέας

.

(δ) Μεξικό: Έχει προσελκύσει τις περισσότερες ξένες επενδύσεις, συγκριτικά με τις άλλες αναπτυσσόμενες οικονομίες (328 εκ.), ενώ ο πληθυσμός του (112 εκ.), το καθιστά ενδιαφέρον. Το κόστος εργασίας (14,6 $) θεωρείται βέβαια υψηλό.

(ε) Τουρκία: Με κόστος εργασίας 14,5 $ και μεγάλο πληθυσμό, παρά το ότι απειλείται με έκρηξη της φούσκας ακινήτων, η οποία θα προκαλούσε τεράστια προβλήματα στο χρηματοπιστωτικό της σύστημα, ενώ το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της είναι καταστροφικό, με αποτέλεσμα να υποτιμάται συνεχώς το νόμισμα, θεωρείται ως μία από τις ανερχόμενες οικονομίες.

  .

Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών προς ΑΕΠ της Τουρκίας

.

(στ) Αλγερία: Διαθέτει ενεργειακά αποθέματα 72 δις $ – ενώ, με κόστος εργασίας 7,3 $ θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα, εάν είχε πολιτική σταθερότητα.

(ζ) Πολωνία: Τα 39 εκ. κάτοικοι της χώρας, καθώς επίσης η γειτνίαση της με τη Γερμανία, είναι τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα της.

(η) Γκάνα: Ο ρυθμός ανάπτυξης (13,5%) είναι εξαιρετικά μεγάλος, με αποτέλεσμα να προσελκύει ξένους επενδυτές – επικρατεί όμως μεγάλη πολιτική ανασφάλεια, καθώς επίσης διαφθορά.

(θ) Μαλαισία: Αν και τελευταία στη σειρά προτίμησης των διεθνών επενδυτών, με σχετικά υψηλό κόστος εργασίας (15,6$), ο πληθυσμός της (28 εκ.) είναι αρκετά μεγάλος – ενώ έχει πολλά άλλα πλεονεκτήματα.

 .

Η ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΘΕΜΑΤΩΝ ΧΡΥΣΟΥ

Αυτό που προξενεί μεγάλο ενδιαφέρον, είναι η «μετατόπιση» των αποθεμάτων χρυσού παγκοσμίως, η οποία φαίνεται στο διάγραμμα που ακολουθεί:

.

Διαφοροποιήσεις στα αποθέματα χρυσού 1993 – 2013 (σε τόνους) ανά χώρα

.

Αν και η τιμή του μετάλλου παρουσιάζει τεράστιες διακυμάνσεις, με αποτέλεσμα να είναι πολλοί αυτοί που θεωρούν ότι χειραγωγείται από τις κεντρικές τράπεζες, δεν παύει να έχει αυξητικές τάσεις – συγκρινόμενη με τα 200 $ ανά ουγγιά μερικά χρόνια πριν.

Ανάλογο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το διαδικτυακό νόμισμα Bitcoin, η τιμή του οποίου έχει επίσης μεγάλες διακυμάνσεις – ενώ η Google φαίνεται να σχεδιάζει τη δημιουργία ενός δικού της νομίσματος, σε συνδυασμό με μία δική της τράπεζα.

 .

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Θεωρούμε σκόπιμο να υπενθυμίσουμε ότι, αρκετές από τις παραπάνω χώρες   αναγκάσθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990 να ζητήσουν τη «βοήθεια» του ΔΝΤ. Φυσικά το «ταμείο» αντέδρασε θετικά στην αρχή, παρέχοντας τα δάνεια που του ζητήθηκαν – αφού ο πραγματικός σκοπός του ήταν άλλος.

Ειδικότερα, ήθελε να προστατεύσει από τη χρεοκοπία τα επενδυτικά κεφάλαια και τους ιδιώτες κερδοσκόπους (κυρίως Αμερικανούς), οι οποίοι είχαν επενδύσει τεράστια ποσά στην ασιατική φούσκα των ακινήτων – «στοιχηματίζοντας» στη συνέχεια στο «σπάσιμο» της, το οποίο θα προκαλούσε τη ραγδαία υποτίμηση των νομισμάτων τους (όπως για παράδειγμα ο G.Soros, ο οποίος πουλούσε ανοιχτά το νόμισμα της Ινδονησίας, οδηγώντας την στη χρεοκοπία).

Τα πρώτα δάνεια λοιπόν δόθηκαν, σε συμφωνία με το ΔΝΤ, με την προϋπόθεση να χρησιμοποιηθούν από τις κυβερνήσεις της Ινδονησίας, της Ταϊλάνδης και της Ν. Κορέας, για την εξόφληση των ξένων κερδοσκόπων. Αμέσως μετά, αφού εξοφλήθηκαν δηλαδή οι «δυτικοί» κερδοσκόποι, ακολούθησε η «θεραπεία-σοκ», με την υποχρέωση των τοπικών πληθυσμών σε μία καταστροφική  υφεσιακή πολιτική λιτότητας άνευ προηγουμένου. Οι μισθοί κατακρεουργήθηκαν, οι δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία κλπ. περιορίσθηκαν στο ελάχιστο και τα δάνεια προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις σταμάτησαν σχεδόν εξ ολοκλήρου.

Από τη Ν. Κορέα μέχρι την Ινδονησία, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων έχασαν τις θέσεις απασχόλησης τους, οδηγούμενοι στην ανεργία, ενώ απαγορεύθηκε στα κράτη να προσφέρουν οποιουδήποτε είδους βοήθεια στους πληγέντες Πολίτες τους. Πολλά σχολεία έκλεισαν, τα φάρμακα στα νοσοκομεία τελείωσαν, οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους, η εγκληματικότητα ξεπέρασε ακόμη και την πιο νοσηρή φαντασία, ενώ η πείνα και η έλλειψη τροφής έφτασαν στο απροχώρητο. Ένας ολόκληρος τομέας της μεσαίας τάξης, η οποία ανήκε στους κερδισμένους της προηγούμενης δεκαετίας, έπαψε πια να υπάρχει.

Όπως πάντα, αυτοί που πλήρωσαν τα περισσότερα ήταν τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, ενώ η λεηλασία της ιδιωτικής περιουσίας (ακίνητα, οικόπεδα κλπ), μέσω της υπερβολικής φορολόγησης, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.

Πολλές κοινωφελείς επιχειρήσεις «αποκρατικοποιήθηκαν», καταλήγοντας στην ιδιοκτησία των ξένων πολυεθνικών σε τιμές ευκαιρίας, το κόστος ζωής εκτινάχθηκε στα ύψη, ενώ η δημόσια περιουσία περιήλθε στα χέρια των εισβολέων – πάντοτε με νομιμοφανείς, απόλυτα διαφανείς διαδικασίες.

Η επέλαση του ΔΝΤ δεν είχε τελικά να ζηλέψει τίποτα, σε σχέση με τη διεξαγωγή ενός συμβατικού πολέμου – αφού άφησε ανθρώπινα ερείπια στο πέρασμα της και κοινωνίες που δεν πρόκειται ποτέ να συνέλθουν, από το σοκ της απόλυτης εξαθλίωσης και της καταστροφής.

Σε κάθε περίπτωση, οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής της Ασίας δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουν τα βασανιστήρια που υπέστησαν από τους αιμοχαρείς μισθοφόρους των τοκογλύφων, οι οποίοι δεν έχουν κανενός είδους ηθικούς φραγμούς, όταν «εκτελούν» τις απίστευτες εντολές της «σκιώδους» ηγεσίας τους.

 Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι ένας σύγχρονος οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου – όπου και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά για αρκετά χρόνια, με ιδιόκτητες επιχειρήσεις.

Έχει γράψει το βιβλίο “Υπέρβαση Εξουσίας”, το οποίο αναφέρεται στο φορολογικό μηχανισμό της Γερμανίας, ενώ έχει  εκδώσει τρία βιβλία αναφορικά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, με τον  τίτλο “Η κρίση των κρίσεων”.

Έχει ασχοληθεί με σημαντικές έρευνες και αναλύσεις επί του αντικειμένου του (μακροοικονομία), επί διεθνούς επιπέδου, οι οποίες φιλοξενούνται τακτικά σε ημερήσιες εφημερίδες, περιοδικά και ηλεκτρονικές ιστοσελίδες.

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/11/blog-post_3101.html